Τήν ἀντίσταση τοῦ Λαοῦ μας στίς δυνάμεις τοῦ Ἄξονα, τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας καί τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας, ἑόρτασε καί τίμησε ἡ Ἀρναία στίς 28 Ὀκτωβρίου ἐ. ἔ. μέ κάθε μεγαλοπρέπεια καί ὑψηλό ἐθνικό φρόνημα.
Μέ τό πρῶτο φῶς τῆς ἡμέρας ἡ μπάντα τοῦ Δήμου Ἀριστοτέλη παιανίζοντας ἐπίκαιρα ἐμβατήρια ἔδωσε τό ἔναυσμα τῶν ἑορτασμῶν. Ἀκολούθησαν οἱ χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, ὅπου ἐτελέσθη ἡ εὐχαριστήριος Θεία Λειτουργία, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ.
Λαός πολύς, ἄρχοντες τοῦ τόπου καί μαθητιῶσα νεολαία ὅλων τῶν βαθμίδων μέ τά λάβαρα καί τίς σημαῖες τους, συνήχθησαν γιά νά εὐχαριστήσουν τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό τοῦ Γένους μας, Κυρία Θεοτόκο Μαρία, γιά τή Σκέπη καί προστασία Της στά βουνά τῆς Πίνδου καί τῆς Ἀλβανίας πρός τούς Ἕλληνες στρατιῶτες, τούς ντυμένους στό ἔνδοξο χακί. Νά Τήν εὐχαριστήσουν πού ὡς νεφέλη φωτεινή καθοδήγησε τόν Ἕλληνα τσολιά, σκέπασε τόν Ἑλληνικό στρατό καί τόν ὁδήγησε στή νίκη, κατορθώνοντας τό ἀκατόρθωτο κατά τό ἔπος τοῦ ΄40.
Τόν πανηγυρικό τῆς ἡμέρας ἐξεφώνησε ἐντός τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἀκριβῶς μετά τήν καθιερωμένη Δοξολογία ὁ Διευθυντής τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Ἀρναίας καί ἐξαίρετος Παιδαγωγός κ. Γεώργιος Πασχαλίδης, ὁ ὁποῖος συνεπῆρε τό ἀκροατήριο, ἀποδίδοντας σέ ὅλη του τήν ἔκταση τό μήνυμα τῆς νίκης τῶν παιδιῶν τοῦ ΄40, τῶν γυναικῶν τῆς Πίνδου, τῶν αἱμάτινων θυσιῶν τοῦ Λαοῦ μας στίς ξενόφερτες ἀντιδημοκρατικές δυνάμεις.
Στήν ὁμιλία του ὁ κ. Διευθυντής ἐξῆρε τήν σημασία τοῦ ΟΧΙ τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ὡς ἠχηρή ἀπάντηση στούς ἰσχυρούς τῆς γῆς ἀπό τήν Ἑλλάδα τῆς ἐλευθερίας, τοῦ μέτρου, τοῦ ὡραίου, τῆς γενετείρας τῆς Δημοκρατίας καί τῆς ἀρετῆς καί τῆς τόλμης. Τό ΟΧΙ, εἶπε ὁ ὁμιλητής, ἦταν ἔκφραση τῆς ὁμοθυμίας καί ὁμοψυχίας ὅλων τῶν Ἑλλήνων ἀπένταντι στίς δυνάμεις τοῦ ἰσοπεδωτικοῦ φασισμοῦ καί τῆς ἀνελευθερίας πού κυριαρχοῦσαν τότε στήν Κεντρική Εὐρώπη. Τονίστηκε ὁ ρόλος καί ἡ ἱστορική σημασία τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, ὡς μία διαρκής ὑπενθύμιση τῆς ἀντιστάσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ στόν σκοταδισμό ἀπ’ ὅπου καί ἄν προέρχεται, τῆς πίστεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ στά ἰδανικά τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί πνεύματος, πίστεως πού ἑδραιώθηκε πάνω στά ἱερά σύμβολα τῆς Ὀρθοδοξίας καί στό Ἑλληνικό πατρογονικό πνεῦμα, στίς ρίζες τῆς φυλῆς μας τίς πανάρχαιες. Τονίστηκε ἡ ἀνάγκη ὑπάρξεως συγκερασμοῦ τῶν ἰδεολογικῶν καί πολιτικῶν διαφορῶν σέ κάθε ἐποχή, μέ βάση τόν δημοκρατικό διάλογο καί τήν πίστη στό ἀνθρώπινο πνεῦμα, στήν ἀνθρώπινη ἀξία. Γιά τήν ἐποχή μας, κατέληξε ὁ ὁμιλητής, ἀναγκαῖο προβάλλει τό ἐθνικό καί ἱερό μας καθῆκον νά παραμείνωμε ἑνωμένοι, ἐργαζόμενοι ἀόκνως καί ἀνιδιοτελῶς γιά τήν οἰκοδόμηση μιᾶς Εὐρώπης πάνω στά θεμέλια τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἀλήθειας καί ὄχι πάνω στούς ζυγούς τῆς ἐξαρτήσεως καί τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας.
Παίρνοντας τόν λόγο ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ συνεχάρη τόν ἄριστο ὁμιλητή, κατέληξε στά ἀναγαῖα συμπεράσματα – ἱστορικά, ἐθνικά καί πανανθρώπινα – τῆς ἡμέρας καί εἶπε: «Τό Ἔπος τοῦ ΄40 γράφτηκε μέ χρυσά γράμματα καί ἔδρεψε ἱστορικές δάφνες καί παγκόσμια ἀναγνώριση, πρῶτον, γιατί ὁ Λαός μας τότε ἦταν ἑνωμένος καί στηριζόταν σέ ἰδανικά ὑψηλά καί διαχρονικά. Δεύτερον, ἡ πίστη τοῦ Λαοῦ στό Χριστό μας, φάνηκε στά βουνά τῆς Πίνδου, σάν ἡ Μεγαλόχαρη ὡς πανανθρώπινη μάνα σκέπασε τόν Ἑλληνικό στρατό πού τήν βίωνε προστάτιδά του καί ἀπάνεμο λιμάνι του. Πού τήν ἔβλεπε νά εὐλογῆ τά ἑλληνικά κανόνια καί νά φροντίζη τόν φαντάρο τόν πληγωμένο ἀπ’ τά ξενόφερτα βόλια. Πού τήν ἀναγνώριζε ὡς χεῖρα βοηθείας στά χιόνια καί τίς κακουχίες τοῦ πολέμου. Τρίτον, ἡ ἑλληνική οἰκογένεια ὅταν χρειάστηκε νά δώση τά βλαστάρια της γιά νά προασπίσουν τά ἐθνικά μας δίκαια, τό ἔκανε ἁπλόχερα μέ τίς εὐχές καί ὅλη της τήν καρδιά, προπέμποντας μέ θούρια καί τραγούδια τά παλληκάρια της στά βαγόνια τοῦ τραίνου πού ὁδηγοῦσε στό μέτωπο, γιατί ὁ θεσμός αὐτός ἦταν ὑγιής, ἦταν ζυμωμένος μέ Χριστό καί ἐμφορεῖτο ἀπό ἰδανικά καί ἀξίες πού τιμοῦν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο καί τήν ἐλευθερία του. Καί τέταρτο, τέλος, συμπλήρωσε ὁ Μητροπολίτης μας, αὐτό πού ἔδωσε τήν ἐθνική περηφάνεια καί τήν τελική νίκη ἦταν τό φιλότιμο τοῦ Ἕλληνα, προνόμιο πανάκριβο τῆς φυλῆς μας, πού ὅμως φρόντισαν τότε νά τό καλλιεργήσουν ἡ παιδεία, ἡ πολιτεία, ἡ Ἐκκλησία, τό σχολειό καί ὁ σεβασμός στή γαλανόλευκη πού συνέπαιρνε τῆς Ἑλλάδος τά παιδιά!».
Ἀκολούθησε κατάθεση στεφάνων στό Ἡρῷον τῆς Ἀρναίας καί ἡ παρέλαση τῶν παιδιῶν μας ἐμπρός ἀπό τούς ἐπισήμους καί τούς περήφανους γονεῖς τους.
{youtube}hQqvEjJCWhs#t=128{/youtube}
[widgetkit id=35]