Τήν Κυριακή 31η Ἰανουαρίου τ. ἔ., Κυριακή τοῦ Ζακχαίου (Λουκ. ιθ΄ 1-10) ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμ. π. Λεοντίου Καρίκα, τοῦ Αἰδεσιμωτάτου Οἰκονόμου π. Νικολάου Ματθαίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Μελετίου Τσόγκα ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Καλαμωτοῦ (Νέα Καλίνδοια), ὅπου χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας πού ἀκολούθησε.
Κατά τήν ἡμέρα αὐτή ἐτελέσθη τό τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο τῆς ἀειμνήστου ἀδελφῆς μας Ἀναστασίας Κεραμίδα, ἡ ὁποία ἦταν ἁγία ψυχή καί ἐπί πλειάδα ἐτῶν ὡς νεωκόρος ὑπῆρξε τό “δεξί χέρι” τοῦ Ἐφημερίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί συνταξιούχου διδασκάλου Αἰδεσιμωτάτου π. Δημητρίου Δουμπρῆ, ὁ ὁποῖος τό διάστημα αὐτό ἀναρρώνει στήν οἰκία του ἀπό ἀσθένεια πού τόν ἔπληξε πρόσκαιρα.
Τόν Ἱερό Ναό, στόν ὁποῖο ἐφημεριακά καθήκοντα ἔχει ἀναλάβει ὁ Αἰδεσιμώτατος Οἰκονόμος π. Νικόλαος Ματθαῖος, ἄμισθος Κληρικός τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως καί καταξιωμένος ἐκπαιδευτικός, τόν ὁποῖο καί συγχαίρομε ἀπό καρδίας γιά τό ἐπιτελούμενο ἔργο του στόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου ἀφιλοκερδῶς, ἐπλήρωσε ἡ τοπική Κοινότητα μέ ἐπικεφαλῆς τόν Πρόεδρο τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Ἰωάννη Ἀποστολίδη καί τούς Ἐκκλησιαστικούς Συμβούλους, τούς ὁποίους καί εὐχαριστοῦμε πολύ γιά τήν εὐταξία τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί τῶν πραγμάτων τῆς Ἐνορίας.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀνεφέρθη στόν πόθο τοῦ Ἀρχιτελώνη τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ Ζακχαίου πού ἐπιθυμοῦσε νά “ἰδῆ” τόν Χριστό, ὑπερβαίνοντας πρός τοῦτο κάθε ἀνθρώπινο καί λογικό ἐμπόδιο, λέγοντας ἀκριβῶς: «Τό ὅτι ὁ Ζακχαῖος τόλμησε, παραμερίζοντας κάθε ἐμπόδιο καί ἀναζήτησε καί κυρίως συνάντησε τόν Κύριό μας προσωπικά, σημαίνει ὅτι εἶναι μέγα λάθος καί φοβερό τό ὀλίσθημα μιλώντας γιά τήν πίστη μας στόν Θεό -καί εἰδικώτερα γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη -νά ἐννοοῦμε κάποια ἀπό μέρους τοῦ ἀνθρώπου γενική ἀποδοχή τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ σάν μιᾶς ἀνωτέρας Δυνάμεως πού ἐξουσιάζει καί συγκρατεῖ τά Σύμπαντα. Ἡ Ὀρθοδοξία, συνέχισε ὁ Δεσπότης, τήν πίστη στόν Θεό τήν βιώνει ὡς προσωπική μέ Αὐτόν σχέση καί κοινωνία. Ὅπως ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο ἔχει προσωπικό χαρακτῆρα, ἔτσι καί ἡ πίστη τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν ἀποκαλυπτόμενο Θεό ὀφείλει νά καλλιεργεῖται μέ τήν προσωπική σχέση, συνάντηση καί κοινωνία μαζί Του. Ὁ Χριστός δέν ἀποκάλυψε τόν Θεό μέ τό νά γνωστοποιήση στόν ἄνθρωπο ἐντολές – ἀπρόσωπες ἀρχές ἤ ἰδέες περί Αὐτοῦ, ἀλλά φανερώνοντας μέ τήν ἔνσαρκη οἰκονομία Του τό ἴδιο τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, ὅσο τό δυνατό φυσικά, σ’ ἀνθρώπινα λογικά. Γιά τοῦτο καί στήν Ὀρθοδοξία ἡ πίστη βιώνεται ὡς ΚΟΙΝΩΝΙΑ καί ΣΧΕΣΗ μέ τόν Τριαδικό Θεό, ὅπως ὅμως ἀποκαλύφθηκε στόν κόσμο “ἐν Χριστῷ” καί παραμένει γιά πάντα μαζί μέ τούς πιστούς “ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι”».
Καί κατέληξε ὁ ὁμιλητής: «Ὁ Ζακχαῖος κραυγάζει σήμερα: Τό ὅτι τολμᾶμε νά μιλᾶμε γιά τόν Θεό, τόν Ἕνα Τριαδικό Θεό, αὐτό τό ὀφείλουμε στήν ἀπόφασή Του ν’ ἀποκαλυφθῆ προσωπικά μέσα στόν κόσμο καί νά συναντηθῆ μέ τούς ἀνθρώπους. Μ’ ἄλλα λόγια: ἡ Ἐνανθρώπηση, ἡ Σταύρωση, τά Θαύματα, ἡ Μεταμόρφωση, ἡ Ἀνάσταση καί ἡ Ἀνάληψη τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ μας, ὡς ἡ μόνη καί ὕψιστη ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, ἀποτελεῖ τό βασικώτερο σημεῖο αὐτῆς τῆς “συναντήσεως”. Ἡ πίστη στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας λοιπόν, λέει ὁ Ζακχαῖος, δέν εἶναι ψηλάφηση σκιῶν, φαντασμάτων καί χιμαιρῶν• στηρίζεται πάνω σέ ἀδιαμφισβήτητα γεγονότα πού οἱ Εὐαγγελιστές κυρίως προσέφεραν σέ μᾶς καί διεφύλαξαν λουσμένοι ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀνταποκρινόμενοι ἔτσι στήν ἀνάγκη ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας στόν σαρκωμένο, σταυρωμένο κι ἀναστημένο Θεό νά τεθῆ πάνω σέ στέρεη, ἀναμφισβήτητη κι ἱστορική βάση, σέ ἀσφαλές κι αἰσθητό θεμέλιο: ἐπ’ αὐτῆς ταύτης τῆς ἱστορίας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ κι ὄχι στό πιθανόν τοῦ ἀνθρωπίνου λογισμοῦ καί λογικοῦ…».
Μετά τό πέρας ἡ οἰκογένεια τῆς ἀειμνήστου Ἀναστασίας Κεραμίδα παρέθεσε μακαρία τράπεζα στό πνευματικό κέντρο τοῦ Χωριοῦ, ὅπου παρεκάθησε καί ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ ὁποῖος μαζί μέ τή συνοδεία του εὐθύς μετά τήν τράπεζα ἐπεσκέφθη τόν ἀσθενοῦντα π. Δημήτριο Δουμπρῆ στήν οἰκία του καί εὐχήθη τά δέοντα.
[widgetkit id=411]