Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου ἀπήλαυσε σήμερα Κυριακή, 18η Σεπτεμβρίου τ.ἔ., μεγάλη χαρά, γιατί στό δυναμικό τοῦ Ἱεροῦ της Κλήρου προσετέθη ἕνα νέο παιδί, ἕνας νέος φέρελπις Κληρικός πού ὑπόσχεται ἡ παρουσία του πολλά καί στόν Ἐπίσκοπο καί στήν Τοπική Ἐκκλησία.
Πρόκειται γιά τήν εἰς Διάκονο Χειροτονία τοῦ Μοναχοῦ π. Διονυσίου Βάραγκα, ἕλκοντος τήν καταγωγή ἀπό τό Λιτόχωρο τῆς Κατερίνης καί ὑποτακτικοῦ τοῦ Παν. Ἀρχιμ. π. Ἀναστασίου Τοπούζη, ἁγιορείτου Ἱερομονάχου καί ἐκλεκτοῦ τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας πνευματικοῦ στελέχους, ὁ ὁποῖος εἶναι καί ὁ Γέροντας τοῦ ἐν Καρυαῖς Κουτλουμουσιανοῦ Κελλιοῦ τοῦ Τιμίου Προδρόμου τοῦ Διονυσίου ἐκ Φουρνᾶ, ἑνός ἱστορικοῦ Κελλιοῦ πού σφράγισε μοναδικά τήν εἰκαστική, πολιτιστική καί πνευματική κληρονομιά τοῦ Ἄθωνος.
Τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς ἐπακολουθησάσης λαμπρᾶς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος ἀπό τόν Γέροντα τοῦ νέου Διακόνου, Παν. Ἀρχιμ. π. Ἀναστάσιο Τοπούζη, τόν Παν. Ἀρχιμ. π. Ἐφραίμ Τσόλη, Κληρικό τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως ἀπεσπασμένο στήν Ἱερά Μητρόπολη Γαλλίας καί δή στή Μασσαλία, τόν ἐκλεκτό Ἐφημέριο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Κ.Σταυροῦ Αἰδ. π. Κωνσταντῖνο Ἰσαακίδη, τόν Αἰδ. π. Σπυρίδωνα Μποτονάκη, Κληρικό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καρπενησίου καί τούς Διακόνους π. Χρυσόστομο ἀπό τό Κουτλουμουσιανό Κελλί τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος καί τόν Διάκονό μας π. Νικόλαο Τσεπίση.
Ὁ Λαός τοῦ Σταυροῦ κατέκλυσε τόν Ἱερό Ναό καί τό προαύλιό του, ἀφ’ ἑνός μέν γιά νά στηρίξη τόν νέο Διάκονο, ἀφ’ ἑτέρου δέ γιά νά τιμήση τό ἐνιαύσιο Μνημόσυνο τοῦ ἀειμνήστου Ζαφειρίου Γιόκοτου, τέως Λιμενάρχου τῆς Ἱερισσοῦ, ἑνός ἐκλεκτοῦ καί πνευματικοῦ ἀνθρώπου, πνευματικοῦ ἀδερφοῦ καί φίλου τοῦ Μητροπολίτου μας, ὁ ὁποῖος ἐπλήγη ἀπό τή λοίμη τοῦ Κορωναϊοῦ καί κατέληξε δυστυχῶς ἀπό αὐτή.
Ἐπικεφαλῆς τοῦ Λαοῦ ὁ εὐλαβέστατος Δήμαρχος Βόλβης κ. Διαμαντῆς Λιάμας, ὁ Ἀντιδήμαρχος Ἀριστοτέλη κ. Χριστόδουλος Γιουβανάκης, ὁ Πρόεδρος ΟΠΑΠ κ. Παναγιώτης Ἐπιτρόπου, ἡ Πρόεδρος τοῦ ΟΚΠΑΠ κα Κυριακή Τσουραλάκη, Δημοτικοί καί Τοπικοί Σύμβουλοι.
Ὁ νέος Διάκονος εἶναι πνευματικό τέκνο τοῦ π. Ἀναστασίου Τοπούζη, ἑνός ἐκλεκτοῦ Ἀθωνίτου καί γνωστοῦ συγγραφέως στά Ἐκκλησιαστικά πράγματα, ὁ ὁποῖος ἐφημερεύει μέχρι σήμερα στόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Τεσσαράκοντα-Παναγίας Γοματίου, ἕναν Ναό κόσμημα γιά τήν Ἱερά μας Μητρόπολη, τοῦ ὁποίου ὁ π. Ἀναστάσιος εἶναι καί ὁ Κτήτωρ.
Νά σημειωθῆ ὅτι ὁ νέος Διάκονος θά χειροτονηθῆ Πρεσβύτερος ἀπό τόν Μητροπολίτη μας τήν ἑπομένη Κυριακή, 25η Σεπτεμβρίου τ.ἔ., καί προορίζεται νά λάβη τή θέση τοῦ Γέροντός του στό Γομάτι, νά ἀναπληρώση τόν ἀπόλυτα ἐπιτυχημένο Γέροντά του, ὅταν ἐκεῖνος ἀποχωρήση τῆς ἐνεργοῦ ὑπηρεσίας καί Διακονίας, τιμώντας-θέλουμε νά πιστεύουμε- τίς ρίζες του.
Ὁ π. Διονύσιος εἶναι πτυχιοῦχος τοῦ Φυσικοῦ Τμήματος τοῦ Α.Π.Θ. καί κάτοχος Μεταπτυχιακοῦ στά ἀνώτερα Μαθηματικά, ὡς καί Μεταπτυχιακοῦ στήν Ἀστρονομία ὑπό τήν ἐπίβλεψη τοῦ Καθηγητοῦ κ. Αὐγολούπη, τοῦ ἐκ Χαλκιδικῆς. Ὁμιλεῖ δέ ἄπταιστα τήν Ἀγγλική, τή Γαλλική καί τή Γερμανική.
Στήν προσλαλιά του ὁ νέος Διάκονος μέσα ἀπό ἕνα ποιητικό καί ἄριστα δομημένο φιλολογικά κείμενο, ἄνοιξε τήν καρδιά του γιά νά μᾶς μιλήση γιά τά μύχιά του καί κυρίως γιά τήν προσέγγιση τοῦ Ἱεροῦ καί φοβεροῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης. Φαίνεται σαφέστατα ὅτι ἐπηρεάστηκε ἀπό τήν ἐκλεκτή ποιότητα, τή φιλολογικο-θεολογική τοῦ Γέροντός του καί ὠθήθηκε στήν ὁμιλία του ἀπό τόν Θεῖο ἔρωτα τῶν ἀθανάτων καί μοναδικῶν Μυστηρίων τοῦ Ἱεροῦ Βήματος.
Ἀπαντώντας στήν προσλαλιά τοῦ νέου Διακόνου του, ὁ Σεβασμιώτατος παρετήρησε καταρχάς ὅτι ἡ Χειροτονία τοῦ νέου πνευματικοῦ του παιδιοῦ γίνεται μία Κυριακή μετά τήν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, καθ’ ὅσον ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ ἀκόμα τό Τρισμακάριστο καί Ζωομύριστο Ξύλο “ἐν ᾧ ἐτάθη Χριστός ὁ Κύριος”.
Παρετήρησε στόν π. Διονύσιο ὅτι ἡ “ἄρσις τοῦ Σταυροῦ”, πού αὐτή τήν Κυριακή μετά τήν Ὕψωση (Μάρκ. η΄ 34-θ΄ 1) ἀναγινώσκεται στήν Ἐκκλησία, ἑρμηνεύει ἀπολύτως καί περιγράφει τό Μυστήριο τό Μέγα καί τη λαμπρότητα τῆς Ἱερωσύνης, τό Μεγαλεῖο τῆς Ἱερωσύνης! Καί αὐτό, γιάτί τό ἱερό Κείμενο κραυγάζει: «…καί ἀράτω τόν Σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι…» ( Μάρκ. η΄ 34)· πρόκειται γιά τή φωνή τοῦ Ἀμνοῦ τοῦ Θεοῦ γιά τή Σταυροφορία τῆς Ἱερωσύνης καί τελικά τήν Ὕψωση καί τή Διακονία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στά ἔγκατα τοῦ χειροτονουμένου.
Τρία σημεῖα κατά τήν ὁμιλία του ἀπό τή Θυσία τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἀρνίου ὑπενθύμισε ὁ Ἐπίσκοπος στόν Διάκονό του:
Α) Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ γιά τήν Ἐκκλησία δέν εἶναι διδασκαλία, ἀλλά προσωπικό γεγονός. Εἶναι λυτρωτικό γεγονός καί ἀπαιτεῖ προσωπική μετοχή. Καί τοῦτο γιατί ἀνεβαίνοντας ὁ Χριστός στόν Σταυρό δέν ἔφερε μόνο καί δέν δίδαξε μόνο τήν ἀλήθεια, ὄντας ἡ Ἀλήθεια, ἀλλά τό βασικό στοιχεῖο πού συνετελέσθη στό ὕψος τοῦ Γολγοθᾶ εἶναι ἡ καταλλαγή, ἡ συμφιλίωση πού συνετελέσθη στό Σταυρωμένο-Ἀναστημένο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας, ἀνάμεσα στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο. Ἀποκατάλλαξε, δηλαδή ἐπανένωσε τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό, καί σάν συνέπεια αὐτῆς τῆς ἐπανενώσεως ξεπήγασε ἡ ἀγάπη, ἡ εἰρήνη καί ἡ δικαιοσύνη. Γιά αὐτό ὁ Παῦλος δέν παύει ποτέ νά ἀνακράζη: «Παρακαλοῦμε τούς ἀνθρώπους ἐξ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ καί τούς λέμε: Συμφιλιωθῆτε (καταλλάγητε) μέ τόν Θεό» (Β΄ Κορ. ε΄20).
Β) Ὁ Σταυρός, δηλαδή ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ, εἶναι διαρκής ἔξοδος τῆς Θεότητος πρός τόν ἄνθρωπο, γιά τή Διακονία καί τή Σωτηρία κόσμου καί ἀνθρώπου. Ὁ Χριστός “ἐκένωσε” τόν ἑαυτό Του, ὄντας Θεός, καί πῆρε δούλου μορφή, γιά νά ἀποκαταστήση στήν πρότερη θέση του τόν ἄνθρωπο πού γλύστρησε στόν Ἅδη καί ξέπεσε καί ἀποξενώθηκε ἀπ’ Αὐτόν, ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας. Παραιτήθηκε ὁ Κύριος ἀπό κάθε ἀξίωμά Του καί ἀνέβηκε στόν Σταυρό γενόμενος ἀλήτης γιά τόν ἄνθρωπο καί πτώχευσε γιά μᾶς, ὄντας πλούσιος, γιά νά πλουτίση τόν ἄνθρωπο πού πτώχευσε.
Τό τέρμα αὐτῆς τῆς κενώσεως εἶναι ὁ Σταυρός. Στήν τραγωδία τοῦ Σταυροῦ, πού τόν ὁδήγησε ὁ ἄνθρωπος καί πού θεωρήθηκε ἀπό πολλούς ὡς ἀποτυχία τοῦ ἔργου Του, ἐπιτελεῖ τό ἔργο τῆς Σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου: «τετέλεσται» (Ἰωάνν. ιθ΄ 30), σημαίνει τέλος, τέρμα καί τελείωση, δηλαδή ὁλοκλήρωση τοῦ ἔργου τῆς Σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Καί
Γ) Ὁ Σταυρικός θάνατος τοῦ Κυρίου μας ἔχει ἀποτέλεσμα ὄχι γιατί πέθανε πάνω στόν Σταυρό κάποιος ἀθῶος, ἀλλά γιατί Ἐκεῖνος πού πέθανε στόν Σταυρό ἦταν ὁ Σαρκωμένος Θεός. «Χρειαστήκαμε ἕνα σαρκωμένο Θεό, θά πῆ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος· “πέθανε ὁ Θεός”, λοιπόν, γιά νά μπορέσουμε νά ζήσουμε ἐμεῖς». Ἄλλωστε ὅλη ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ εἶναι μιά κένωση (=ἄδειασμα- ταπείνωση), εἶναι ἔκφραση-ἔκρηξη εὐσπλαχνίας πρός τόν ἁμαρτωλό, εἶναι θυσία χάριν τῶν ἀνθρώπων, μέ σκοπό τήν ἀποκατάσταση τῆς σχέσεως Θεοῦ καί ἀνθρώπων πού διακόπηκε.
Καί κατέληξε ὁ Μητροπολίτης μας: «Παιδί μου, σήκω τόν Σταυρό σου! Ἡ Ἱερωσύνη εἶναι Σταυρός, πού ὅταν φυτευθῆ σέ κλῖμα ταπείνωσης μεταβάλλεται σέ Παράδεισο καί Ἀνάσταση! Πρόσεχε ὅμως· νά ἔχης συναίσθηση ὅτι ὡς Κυρηναῖος αἴροντας τόν σταυρό σου, συναίρεις τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ! Εἴσελθε, λοιπόν, στή χαρά τοῦ Κυρίου σου!».
{flickrset}72177720302183975|570|440|142275543@N05|Y{/flickrset}
{youtube}GhnO9CW7QTI{/youtube}
{youtube}IyEe3meOpjc{/youtube}