Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και μέσα σε κλίμα κατάνυξης, πνευματικής ανατάσεως και πολλής συγκινήσεως τήν Κυριακή 26η Νοεμβρίου τ.ε. (ΙΓ Λουκά, Πλουσίου νεανίσκου), πραγματοποιήθηκε στον πάγκαλο Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου Μ. Παναγίας Χαλκιδικής από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητο η εις Πρεσβύτερον χειροτονία και εις Αρχιμανδρίτην χειροθεσία του Οσιολογιωτάτου Διακόνου π. Γαβριήλ Καλαϊτζή, ο οποίος ανήκει στη Συνοδεία του Μοναστικού Οίκου «Παναγία, η Χαρά των Θλιβομένων» Παλαιοχωρίου, του οποίου Γέροντας και πνευματικός Πατέρας είναι ο Γεν. Αρχιερατικός Επίτροπος της Ι. Μητροπόλεως Παν. Αρχιμ. π. Ιγνάτιος Ριγανάς.
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν οι Παν. Αρχιμανδρίτες π. Βαρθολομαίος, Καθηγούμενος της Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους, π. Ιγνάτιος Ριγανάς, π. Αιμιλιανός Αγιορείτης εκ του Ιερού Κελίου Αγίου Νικολάου Καρυών, π. Καλλίνικος Παπαδόπουλος εκ της Ι.Μ. Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς, π. Λεόντιος Καρίκας, π. Παίσιος Σουλτανικάς, π. Νήφων Καζάνας, π. Βαρθολομαίος Χατζόγλου, π. Χριστόδουλος Στυλιανός, π. Σπυρίδων Τόψης και π. Νικόδημος Δράκος, ο Αιδ. π. Πέτρος Ασβεστόπουλος και ο Διάκονος της Ι. Μητροπόλεως π. Γεώργιος Κυριάκου.
Ο Λαός της Μ. Παναγίας προσήλθε ομοθυμαδόν για να τιμήσει τον συντοπίτη του Κληρικό, με επικεφαλής τον τέως Υπουργό κ. Χρήστο Πάχτα, τον τ. Αντιδήμαρχο κ. Ιωάννη Μητροφάνη, τον Πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας κ. Γεώργιο Κυριανό και άλλους επισήμους, οι οποίοι εξεδήλωσαν ποικιλοτρόπως την αγάπη τους και τον ενθουσιασμό τους για την χειροτονία ενός Κληρικού με ήθος, με γνώσεις πολλές και μοναστική πείρα.
Ο νέος Αρχιμανδρίτης είναι πτυχιούχος του Αρχαιολογικού Τμήματος της Φιλοσοφικής και της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., άριστος γνώστης της αγγλικής και αραβικής γλώσσης και εξαίρετος χειριστής των Η/Υ.
Τα Ιερά Αναλόγια του Ιερού Ναού λάμπρυναν με την παρουσία τους, εκτός των τοπικών Ιεροψαλτών, ο Καθηγητής της Βυζαντινής Μουσικής και πρωτοψάλτης της Ι.Μ. Αγίας Θεοδώρας Θεσσαλονίκης κ. Ιωάννης Χασανίδης, μαθητής του αοιδίμου Διακόνου π. Διονυσίου Φιρφιρή, της καλλικελάδου παραδοσιακής αηδόνος του Αγίου Όρους και ο Πρωτοψάλτης του Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Παλαιοχωρίου Χαλκιδικής κ. Δημήτριος Σιώμος.
Ο νέος Πρεσβύτερος στη προσλαλιά του προέβη σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση προς τον Τριαδικό Θεό για όλη τη βιοτή του και όσα με την πλούσια χάρη και ευλογία Του ο Κύριος τον προίκισε.
Μίλησε για τους πνευματικούς του Πατέρες, για τον σύνδεσμό του με τον Άγιο Καθηγούμενο της Ι. Μονής Κουτλουμουσίου Παν. Αρχιμ. π. Χριστόδουλο, την πνευματική του κοινωνία με τον Καθηγούμενο της Ι.Μ. Εσφιγμένου Γέροντα π. Βαρθολομαίο, τον πολύ σεβασμό του προς τον Καθηγούμενο της Μ.Μ. Βατοπαιδίου Γέροντα π. Εφραίμ και φυσικά τον Πνευματικό του Πατέρα και Γέροντα Παν. Αρχιμανδρίτη π. Ιγνάτιο Ριγανά τον και Προϊστάμενο του Μοναστικού Οίκου, κάτω από τις πτέρυγες του οποίου σήμερα εγκαταβιοί.
Ευχαριστίες απηύθυνε προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιερισσού κ. Θεόκλητο για την πολλή του αγάπη και την πατρική στοργή, την επιδειχθείσα μέχρι σήμερα στο πρόσωπό του, προς τους Γονείς και τις αδελφές του, τους πνευματικούς του αδελφούς στην Ιερά Μονή και τον φιλόχριστο και φιλομόναχο Λαό της Μ. Παναγίας, του Παλαιοχωρίου και γενικότερα της Χαλκιδικής, που σαν βακτηρία στηρίζει τη νεότητά και μοναστική πορεία του.
Ανταπαντώντας ο σεπτός Ποιμενάρχης της Χαλκιδικής κ. Θεόκλητος, αφού μίλησε πρώτα για τον π. Γαβριήλ με θερμά λόγια, στάθηκε σε δύο σημεία της περαιτέρω ιερατικής του ζωής που είναι ανάγκη, καθώς είπε, να βιώσει εντονότερα.
Μίλησε ο Δεσπότης πρώτα για την ανάγκη της υπακοής, ως θεοδίδακτης αρετής, που οφείλει να αυξήσει στο διάβα του, υπακοή που ώρισε πως είναι κατά τον Όσιο Ιωάννη της Κλίμακος «Άρνησις ψυχής οικείας παντελής.
Εκούσιος Θάνατος, μνήμα θελήσεώς, νέκρωσις μελών, αμελέτητος Θεού απολογία, αφοβία θανάτου».
Ερμηνεύοντας βαθύτερα τη σκέψη του ο Επίσκοπος τόνισε ότι, κατά τον Όσιο Θεόδωρο Εδέσσης, υπακοή σημαίνει «σφαγιασμός της θελήσεως με τη μάχαιρα της ταπεινοφροσύνης» και κυρίως σημαίνει ελεύθερη και υπεύθυνη πράξη που χαριτώνει τον άνθρωπο, χωρίς να καταργεί την ελευθερία του.
Χτίζεται δε καρτερικά ως απαύγασμα υιϊκής σχέσεως κάτω από το πετραχήλι δοκιμασμένου, απλανούς και αγίου πνευματικού.
Το δεύτερο σημείο που ανέλυσε ο Μητροπολίτης, ως απολύτως αναγκαία αρετή που πρέπει να στολίζει τον Κληρικό, είναι η ταπείνωση.
Και ταπείνωση σημαίνει «θυσία των πάντων και επώδυνη κένωση» είναι η δεσποτική εντολή και στολή που οφείλει να ενδύεται ο Ιερεύς, κατά τον Όσιο Ισαάκ τον Σύρο.
Συνεχίζοντας ζήτησε από τον π. Γαβριήλ να καταλάβει ότι ο άνθρωπος της ταπεινώσεως είναι εκείνος που παύει να θεωρεί τον εαυτό του κέντρο των πάντων· το παν ανήκει στον Θεό.
Η τέχνη της ταπεινώσεως, κατέληξε ο Δεσπότης, δεν είναι καθόλου το να γίνεις τούτο ή εκείνο, αλλά να είσαι ακριβώς στο μέτρο που σου δόθηκε από τον Θεό, κατά τον π. Παύλο Ευδοκίμωφ.
Αυτά ζήτησε ο χειροτονών από το πνευματικό του παιδί και του ευχήθηκε να έχει υπόδειγμα υπακοής και ταπεινώσεως την θυσιαστική του Κυρίου αγάπη που πηγάζει από τον Σταυρό.
Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος προεχείρισε σε Αρχιμανδρίτη τον π. Γαβριήλ, κρεμώντας στο στήθος του τον επιστήθιο Σταυρό που ο ίδιος έφερε κατά τη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας.
Ο π. Γαβριήλ θα διακονήσει τον Μοναστικό Οίκο της μετανοίας του και επιπλέον ωρίσθη Εφημέριος – Ιεροκήρυξ του Καθεδρικού Ιερού Ναού του Γενεσίου της Θεοτόκου Ιερισσού και ολόκληρης της Β’ Αρχ. Περιφερείας της Ι. Μητροπόλεως που διακονεί.
Ο ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ π. ΓΑΒΡΙΗΛ
[widgetkit id=664]