Στό Θεομητορικό Προσκύνημα τῆς Μεγάλης Παναγίας ἑόρτασε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ μέ τή συνοδεία του, δηλαδή τούς Πανοσιολογιωτάτους Ἀρχιμανδρίτες π. Λεόντιο Καρίκα, π. Χριστόδουλο Στυλιανό, τόν Αἰδεσιμώτατο Οἰκονόμο π. Πέτρο Ἀσβεστόπουλο καί τούς Διακόνους π. Σίμωνα Καρναβᾶ καί π. Μελέτιο Τσόγκα, τή μεγάλη Δεσποτοθεομητορική ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου μας. Ὁ ἱστορικός Ναός ἐπληρώθη ἀπό τούς Μεγαλοπαναγιῶτες κυρίως καί ἄλλους προσκυνητές μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Ἰωάννη Μητροφάνη.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἑρμήνευσε τό μήνυμα τῆς μεγάλης αὐτῆς Ἑορτῆς μέ τόν στίχο τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί δή τῆς Θ΄ Ὠδῆς: «Δεῦτε ἴδετε Χριστόν τόν Δεσπότην τοῦ παντός, ὅν βαστάζει Συμεών σήμερον ἐν τῷ Ναῷ». Δηλαδή: «Ἐλᾶτε νά ἰδῆτε τόν Χριστό τόν Παντοκράτορα καί Κύριο τοῦ Σύμπαντος, τόν ὁποῖο βαστάζει σήμερα στήν ἀγκάλη του ὁ πρεσβύτης Συμεών στόν Νομικό Ναό!». Ἔθεσε δηλαδή τό βασικό ἐρώτημα: ποιός καί πῶς μπορεῖ νά “ἰδῆ”, δηλαδή νά συναντήση τόν Θεό καί πότε;
Στό σημεῖο αὐτό ὁ ὁμιλητής ἀνέλυσε στό πυκνό ἐκκλησίασμα τίς προϋποθέσεις ἐπί τῇ βάσει τῶν ὁποίων συναντᾶμε, “κοινωνοῦμε” τοῦ Θεοῦ. Πρῶτα ὑπενθύμισε τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου μας στούς “Μακαρισμούς”: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. ε΄ 8). Δηλαδή, ὅσοι ἔχουν καθαρή τήν καρδιά, τόν λογισμό, τόν νοῦ, τή βούληση, αὐτοί θά συναντηθοῦν καί θά κοινωνήσουν μέ τόν Θεό.
Μ’ ἄλλα λόγια, εἶπε ὁ ὁμιλητής, κανείς δέν μπορεῖ νά “ἰδῆ” τόν Θεό, νά συναντήση τόν Θεό, νά ἐπικοινωνήση μέ τόν Θεό, ἄν ἡ καρδιά του, ὁ λογισμός του, οἱ αἰσθήσεις του, ἡ ψυχή του εἶναι ἐμπαθεῖς. Ἔφερε τά λόγια τοῦ Μ. Βασιλείου ὡς παράδειγμα πού εἶπε: ὁ λογισμός τοῦ ἀνθρώπου καί οἱ “ὀφθαλμοί” του, ὅταν εἶναι ἐμπαθεῖς, ὅταν εἶναι πληρωμένοι, βουτηγμένοι στήν ἁμαρτία, τότε ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ἀναζητήση καί νά ἐπικοινωνήση μέ τόν Θεό.
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ὅσο προσπαθοῦμε καί ἐπιχειροῦμε, δῆθεν νά ἀνακαλύψουμε, νά “ἰδοῦμε” τόν Θεό, βουτηγμένοι στά πάθη μας, τόσο ὁ Θεός “ἀνεβαίνει ψηλά” καί ἀποτυγχάνουμε στό ἐγχείρημά μας! Γιά νά συναντήσουμε τόν Κύριο ἀπαιτεῖται νά διέλθουμε ἀπό τρία πνευματικά στάδια. Α) Τήν κάθαρση, β) Τόν φωτισμό καί γ) Τή θέωση. Δηλαδή ἀπαιτεῖται μετάνοια, ἔμπειρος ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ καθοδηγητής μας καί ἀναζήτηση τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπ’ τό καθημερινό βίωμα τῶν Καρπῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῶν ἀρετῶν πού στολίζουν καί ἀπαρτίζουν τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας, ὥστε νά φθάσουμε “εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ”, κατά τόν Μέγα Παῦλο (Ἐφ. δ΄ 13). Κάθε ἄλλη προσέγγιση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας εἶναι κόπος δοκιμασμένος κι ἀποτυχημένος. Ὁ Συμεών ὁ Πρεσβύτης ἐδέχθη στήν ἀγκάλη του τόν Κύριο, διότι μετέβαλε τό “σαρκίο” του σέ ζωντανό Ναό καί σκηνή τοῦ Θεοῦ!».
[widgetkit id=412]