ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
Ἡ Ἱερά μας Μητρόπολις τίς εὐλογημένες αὐτές ἡμέρες πρόκειται νά βιώση χαρά ἀνεκλάλητη. Πρόκειται γιά τήν μετακομιδή τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τῆς ἁγίας ἐνδόξου νεοπαρθενομάρτυρος Ἀκυλίνης ἀπό τήν Ὄσσα Λαγκαδᾶ ὅπου θαυμαστῷ τῷ τρόπῳ ἀνευρέθησαν, στόν τόπο ὅπου ἡ Ἁγία μας γεννήθηκε καί μαρτύρησε, στό ἁγιοτόκο Ζαγκλιβέρι.
Ὕψιστη ἡ τιμή, ἀπροσμέτρητη ἡ εὐλογία καί οὐράνια ἡ ἀγαλλίαση!
Ἡ ἁγία Ἀκυλίνα πού γεννήθηκε στό πανέμορφο Ζαγκλιβέρι κατά τό 1745 μ.Χ., γυρίζει στό σπίτι της, στά χώματά της τά βαμμένα μέ τό δικό της μαρτυρικό αἷμα. Ἀπό τίς 27 Σεπτεμβρίου 1764 πού ἡμιθανής καί αἱμόφυρτη εἰκοσάχρονη σχεδόν κοπελλίτσα στήν ἀγκαλιά τῆς μάνας της ὁμολογοῦσε: «Μητέρα μου, ἔκανα αὐτό πού μοῦ εἶπες. Τό διαμάντι πού μοῦ ἐχάρισες, τό ἐφύλαξα καθαρό κι ἀμόλυντο καί τώρα πηγαίνω κοντά στόν Χριστό», κράζει γοερά σήμερα: «Ἐπιστρέφω στό σπίτι μου!».
Τό πλήρωμα τῆς χαρᾶς της, πλήρωμα γίνεται δικῆς μας χαρᾶς. Σέ λίγο, στίς 26 Σεπτεμβρίου 2013, ἄγεται αἰσίως εἰς πέρας ἕνας ἀγώνας πολυχρόνιος, ἀγώνας προσευχῶν καί δακρύων γιά τήν εὕρεση τῶν Λειψάνων της καί τήν ἐνθρόνισή τους στόν πάγκαλο ἱερό της Ναό στό Ζαγκλιβέρι μέ κάθε σεμνομεγαλοπρέπεια καί κατάνυξη.
Ὁ ἀείμνηστος προκάτοχός μου κυρός ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ἔθεσε ἕνα εὐλογημένο στόχο στή ζωή του• νά μή γνωρίση θάνατο χωρίς νά προσκυνήση τά Ἱερά Λείψανα τῆς ἁγίας Ἀκυλίνης. Καί ὁ Κύριος τόν ἀντάμειψε. Μέ ἄοκνες προσπάθειες καί ἀρωγῇ θείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ἔφερε εἰς φῶς τήν 8η Φεβρουαρίου 2012 τά «τιμιώτερα λίθων πολυτελῶν» Λείψανά της, θησαυρισμένα στόν αὔλειο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Ὄσσης, ὅπου πρότερον εὑρέθησαν καί τά Ἱερά Λείψανα τῆς ἁγίας Κυράννης, τῆς φίλης τῆς Ἀγγελίνας-Ἀκυλίνας. Δύο μικρά τεμάχια τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδᾶ προσεκόμισε γιά εὐλογία στό κρεβάτι τοῦ πόνου τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου. Καί ἐκεῖνος τά προσκύνησε, καί αὐτά εὐωδίασαν μπροστά ἀπό τόν βαρέως ἀσθενοῦντα πολιό φιλάγιο Ἱεράρχη πού ὡς ἄλλος Συμεών ἀνέκραζε: «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον Σου Δέσποτα!».
Ἡ Παναγία Τριάς περιποίησε τήν ἰδιαίτερη τιμή στόν ἅγιο Λαγκαδᾶ σέ ἀγρυπνία κατά τήν Τετάρτη 23η Μαΐου 2012, ἡμέρα ἀποδόσεως τοῦ Πάσχα -καί ἐνώπιον ἐκπροσώπων τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως- νά ἀναγγείλη ἐπισήμως τήν ἀνεύρεση τῶν Ἱερῶν της Λειψάνων πού ἀπό τότε θησαυρίζονται στήν Ὄσσα.
Ὁ ἐχέφρων Ἱεράρχης δέν προέβη ἀκρίτως καί ἐπιπολαίως στό ἐγχείρημα αὐτό. Ἀνέδειξε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ• ἐστηρίχθη σέ λίαν σοβαρό ὑπόμνημα τοῦ Γέροντος Μαξίμου τοῦ Ἰβηρίτου, σέ περισπούδαστο ὑπόμνημα τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Ἁγιολογίας κ. Σωτηρίου Μπαλατσούκα, σέ ἰατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη τῶν Καθηγητῶν Ἰατροδικαστικῆς καί Τοξικολογίας κ. Νικολάου Βασιλειάδου καί Ἰωάννου Ἑλεμηνιάδου, σέ γνωμοδότηση τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στόν τομέα τῆς Ἀνατομικῆς καί Παθολογικῆς Ἀνατομικῆς κ. Ματθαίου Τσούγκα καί στήν ἄρρητο εὐωδία πού προχέεται ἕως τῆς σήμερον ἀπό τά Ἱερά Λείψανα τῆς Ἁγίας μας.
Ἀπό τίς 24 Νοεμβρίου 2012 πού ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ κατέστησε τήν ἀσημότητά μου Ἐπίσκοπο αὐτῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, εὑρέθην ἐμπρός ἀπό ἕνα θαυμαστό γεγονός. Στό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο τῆς Παναγίας τῆς Δακρυρροούσης ἐντός τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Μεγάρου στήν Ἀρναία θησαυρίζεται ξυλόγλυπτος λειψανοθήκη μέ δύο μικρά ἀποτμήματα τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τῆς Ἁγίας, τά ὁποῖα εὐωδιάζουν. Εἶναι ἐκεῖνα πού εὐγενῶς προσέφερε ὁ ἅγιος Λαγκαδᾶ στόν ἀσθενοῦντα προκάτοχό μου Ἱεράρχη! Καί τό ἐρώτημα ἐτέθη. Ποῖο τό χρέος μου ὡς ὑπευθύνου ποιμένος τοῦ τόπου;
Ἐρεύνησα, ἀδελφοί. Δέν βιάστηκα. Προσευχήθηκα ὁ ἀνάξιος, ἔκλαψα, δέν τό ἀποκρύπτω. Καί ἡ Ἁγία μας μέ ὡδήγησε στήν ἀπόφαση νά ζητήσω ἀπό τόν ποιμενάρχη τοῦ Λαγκαδᾶ νά ἐπανακάμψη ἡ Ἁγία στόν τόπο της. Ἀνταπεκρίθη, λοιπόν, ὁ Σεβασμιώτατος καί μέ καρδιακή εὐλογία του προσφέρει «τά δοκιμώτερα ὑπέρ χρυσίον ὀστᾶ» τῆς ἁγίας Ἀκυλίνης στήν Ἱερά μας Μητρόπολη.
Ἔτσι στή μνήμη της φέτος στό Ζαγκλιβέρι, κατά τήν παραμονή 26η Σεπτεμβρίου 2013 στίς 5 καί μισή τό ἀπόγευμα, ἄν θέλη ὁ Θεός, θά τά ὑποδεχθοῦμε στήν κεντρική Πλατεῖα ἀπό τήν Ὄσσα λαμπρῶς μεταφερόμενα, παρουσίᾳ πλειάδος σεπτῶν Ἀρχιερέων, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου τῆς Μητροπόλεώς μας, τῶν Ἀρχόντων καί τοῦ εὐσεβοῦς Λαοῦ.
Ἀδελφοί, λοιπόν, ὅλοι σέ πανστρατιά γιά τήν ὑποδοχή τῆς Ἁγίας μας!
Στά Ἱερά Λείψανα τῶν ἁγίων Μαρτύρων μας «ὁ Χριστός παρευρίσκεται» καί ἐνοικεῖ, κατά τόν Τερτυλλιανό, καί μάλιστα κατά τήν ὥρα τοῦ πάθους τους «ὁμιλεῖ αὐτοῖς», σύμφωνα μέ τό Μαρτύριο τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου Σμύρνης. Οἱ Μάρτυρες «κοινωνοῦν τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασιν» (Α΄ Πετρ. β΄ 21) καί ὁμολογοῦν στούς βασανιστές τους, κατά τήν Μάρτυρα Βλανδῖνα, ὅτι εἶναι ἐνδεδυμένοι μέγα καί ἀκαταγώνιστο ἀθλητή, τόν Χριστό μας δηλαδή. Ἡ Μάρτυς Φηλικιτάτη ἐνῶ ἐβασανίζετο κράζει: «στά μαρτύριά μου ἄλλος εἶναι πού πάσχει ὑπέρ ἐμοῦ, γιατί ἐγώ πάσχω ὑπέρ αὐτοῦ», ὁ Χριστός ὁ πρωτομάρτυς τοῦ Γολγοθᾶ. Καί ὁ Μάρτυς Κόνων συμπληρώνει: «Δέν μποροῦν νά μέ πτοήσουν τά βασανιστήρια, γιατί ἔχω τόν Θεό πού μέ ἐνδυναμώνει».
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος διδάσκει ὅτι ὄχι μόνον ἡ ψυχή ἀλλά καί τό σῶμα τοῦ Μάρτυρος μετέλαβε διά τοῦ μαρτυρίου «πλείονος χάριτος». Τά Ἱερά Λείψανα τά χαρακτηρίζει ὡς «μέγιστα τοῦ Θεοῦ δῶρα καί ἀγαθῶν θησαυρούς», «πηγές ναμάτων πνευματικές καί θησαυρούς περιουσίας ἀνάλωτους», «ποταμούς χαρισμάτων πού πλουτίζουν τίς πόλεις» καί «πηγές ναμάτων πνευματικῶν». Καί συμβουλεύει πατρικά: «Συνεχῶς, λοιπόν, ἄς βρισκόμαστε δίπλα τους καί ἄς ἀγγίζωμε ἀσπαζόμενοι τίς λάρνακές τους καί μέ πίστη τά λείψανά τους ἄς ἀγκαλιάζωμε», «ἵνα εὐλογίαν τινά ἐπισπασώμεθα ἐκεῖθεν».
Ἀντιλαμβάνεσθε, ἀδελφοί, τί εὐλογία ἀποκτᾶ ἡ Ἱερά Μητρόπολις καί τό Ζαγκλιβέρι; Γίνεται τόπος προσκυνηματικός καί σκηνή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τί τιμή! Τί χαρά!
Λοιπόν, ὅλοι σέ πανστρατιά, νά ὑποδεχθοῦμε ἐπαξίως καί μέ ἄνω τόν νοῦν ἐστραμμένον τήν Ἁγία μας στίς 26 Σεπτεμβρίου στίς 5 καί μισή τό ἀπόγευμα στό Ζαγκλιβέρι καί στίς 27 Σεπτεμβρίου ἄς δοξολογήσωμε τόν Θεό καί ἄς τιμήσωμε τήν Ἁγία μας μέ πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία.
Ἡ Ἁγία μας θέλει καί ἔρχεται στόν τόπο της. Τό Ζαγκλιβέρι χαίρει καί γιορτάζει. Ἡ Ἱερά Μητρόπολις πλουτίζεται μέ θησαυρό ἀδαπάνητο καί ὁ Λαός κοσμεῖται μέ χάριτες ἁγιοτριαδικές.
Σᾶς προσκαλοῦμε στή χαρά τῆς Ἁγίας μας καί σᾶς ζητοῦμε νά ἔλθετε ἄρωγοί στόν ἀγῶνα μας νά γίνουν ὅλα σεμνά, ἀλλά καί μεγαλόπρεπα. Ὅπως Τῆς ἀξίζει. Πνευματική, λοιπόν, προετοιμασία γιά ἄξιο προσκύνημα.
Μέ εὐχές καί εὐλογίες