Τήν Κυριακή, 23η Νοεμβρίου τ. ἔ., κατά τήν ὁποία ἀναγινώσκεται στήν Ἐκκλησία μας ἡ περίφημη παραβολή τοῦ “ἄφρονος πλουσίου” (Θ΄ Λουκᾶ), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία ἁγίας Παρασκευῆς Δουμπιῶν, ὅπου προέστη τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας. Στίς Ἱερές Ἀκολουθίες τόν πλαισίωσαν ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. π. Λεόντιος Καρίκας, ὁ Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας Αἰδεσ. π. Σταῦρος Τράκας καί οἱ Διάκονοι π. Ἐφραίμ Τσόλης καί π. Μελέτιος Τσόγκας.
Ὁ Ἐφημέριος προετοίμασε καταλλήλως τόν Ἱερό Ναό καί εἰδοποίησε τό ποίμνιό του, τό ὁποῖο σύσσωμο μετεῖχε τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀντιδήμαρχο Πολυγύρου κ. Βασίλειο Λακρό καί τόν Πρόεδρο τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Ἀθανάσιο Γερατζῆ.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀναλύοντας τήν Εὐαγγελική Περικοπή, εἶπε ὅτι στίς σημερινές “πολιτισμένες” ἀνθρώπινες κοινωνίες ὁ πλουτισμός, ἡ περιουσία καί ἡ ξέφρενη συγκέντρωση ὑλικῶν ἀγαθῶν ἔγινε αὐτοσκοπός. Ὁ ἄνθρωπος σύρθηκε στό νά βλέπη τά πάντα σάν οὐδέτερα ἀντικείμενα, ὑποταγμένα στίς ἀνάγκες του καί χρήσιμα μόνο γιά τήν ἱκανοποίηση τῶν ἐγωκεντρικῶν του ἐπιθυμιῶν καί ἐπιδιώξεων. Ἡ ὑπερφίαλη σύναξη καί χρήση τοῦ πλούτου ἐλευθερώνει καθημερινά τή δυσοσμία τῆς ἀκόρεστης βουλιμίας τοῦ ἀτόμου, τήν ἐνστικτώδη τάση νά κατέχη, νά καταναλώνη καί νά εὐφραίνεται αἰσθησιακά δίχως ὅρια καί φραγμούς∙ τάση πού τό γεμίζει μέ ἄγχος καί ἀγωνία καί καταντάει στή νεύρωση, ἀφαιρώντας του κάθε ὑποψία γιά προσωπική σχέση μέ τόν κόσμο, γιά πραγμάτωση τῆς ζωῆς ὡς γεγονότος καί σχέσεως μέ Θεό καί ἀνθρώπους.
Μόνο ὁ ἄνθρωπος σάν διαστραφεῖ, συνέχισε ὁ Δεσπότης, γίνεται μανιώδης κι ἀχόρταγος στήν αὐτάρεσκη ἀποθήκευση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Καί βαραίνει μέρα μέ τήν μέρα καί γίνεται πλεονέχτης ὁ τρόφιμος τῆς γῆς, διαστρέφοντας τήν προσωπικότητά του, δοσμένος στό βασανιστικό κύκλωμα τοῦ θησαυρισμοῦ. Στό σημεῖο αὐτό ὁ ὁμιλητής δανείστηκε τά ἱερά λόγια τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: «Θά σᾶς φέρω ἕνα παράδειγμα ἀπό τά πλοῖα, λέει ὁ ἱερός πατήρ, μιλώντας γι’ αὐτό τό δυσβάστακτο βάρος. Ὅταν τό φορτίο εἶναι πολύ βαρύ, καθίζει τό σκάφος. Ὅταν ἐλαφρωθῆ, πλέει γρήγορα. Καί στά σπίτια μας τό ἴδιο γίνεται∙ ὅταν μαζέψης περισσότερα ἀπ’ ὅσα σοῦ χρειάζονται χρήματα, μιά ριπή ἀνέμου, ἕνας πειρασμός τοῦ βίου καί βουλιάζει αὔτανδρο τό σκάφος. Μά ἄν συνάξης μονάχα ὅσα ἔχεις ἀνάγκη, καί καταιγίδα νά σέ βρῆ, σύ ἐλαφροπατᾶς πάνω στά κύματα»!
Καί ὅλα αὐτά γιατί; διερωτήθη ὁ ὁμιλητής. Γιά μιά κοινωνία ἀνέσεων, ὅπου ἡ εὐμάρεια γίνεται στόχος καί νόμος καί “θεός”! Ἐν ὀνόματι αὐτοῦ τοῦ “θεοῦ”, αὐτοῦ τοῦ μέτρου τά πάντα ἐπιτρέπονται, ἀκόμη κι ἡ ταραχή κι ἡ ἀγωνία καί τό θανατηφόρο ἄγχος καί ὅσα πάθη γεννιοῦνται ἀπό τή φιλοϋλία τῆς ψυχῆς, κοινωνία πού στηρίζεται στά χρήματα κι ὄχι στόν Θεό. Ἀκάθεκτη, λοιπόν, ἡ σημερινή ἀνθρώπινη φιλοσοφία, ἡ ἰδεολογία, ἐξαντλοῦνται στή γεύση τῆς ὕλης. Καμμιά ματιά στό πνεῦμα, καμμιά λαχτάρα γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς, κανένα πνευματικό φτερούγισμα γι’ ἀναζήτηση καί συνάντηση μέ τόν Κτίσαντα. Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ἡ μωρία τοῦ νεώκοπου πλουτισμοῦ σαρώνει τά πάντα καί καθημερινά ἐπιβεβαιώνει τόν ὅσιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή πού διδάσκει: “Ἡ κενοδοξία καί ἡ φιλαργυρία γεννοῦν ἡ μία τήν ἄλλη. Γιατί ἐκεῖνοι πού εἶναι κενόδοξοι, πλουτίζουν, κι ἐκεῖνοι πού πλουτίζουν, γίνονται κενόδοξοι”»!
[widgetkit id=211]