Τή Δεσποτική Ἑορτή τῆς Mεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ μας πανηγύρισε μέ κάθε μεγαλοπρέπεια ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ στό πανέμορφο Πλατανοχώρι, ὅπου καί ὁ ὁμώνυμος Ἐνοριακός Ἱερός Ναός. Τήν Πέμπτη, 6η Αὐγούστου τ.ἔ., κυριώνυμο ἡμέρα τῆς Ἑορτῆς, προέστη τοῦ Ὄρθρου καί τῆς ἐπακολουθησάσης Θείας Λειτουργίας, πλαισιούμενος ἀπό τόν ἀγαπητό καί φιλόλαο Ἐφημέριο της Ἐνορίας, Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Νήφωνα Καζάνα, τούς Πανοσιολογιωτάτους Ἀρχιμανδρίτες π. Θεωνᾶ Πλιάντη (τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης) καί π. Λεόντιο Καρίκα καί τούς Ἱεροδιακόνους π. Ἐφραίμ Τσόλη καί π. Μελέτιο Τσόγκα.
Ἡ τοπική κοινωνία προσῆλθε σύσσωμη στήν Εὐχαριστιακή Σύναξη, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Δημήτριο Κοντογιώργη, τόν Πρόεδρο τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Ἀλέξανδρο Βογιατζῆ καί τόν ὁμώνυμό του στόν Γεροπλάτανο κ. Δημήτριο Σεραφείμ. Τό ψαλτήρι, πέραν τῶν τοπικῶν Ἱεροψαλτῶν, τίμησε μέ τήν παρουσία του ὁ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Ἱεροψαλτῶν τῆς Μητροπόλεώς μας κ. Ἰωάννης Κέκερης.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος παρατήρησε ὅτι τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ μας στό Ὄρος Θαβώρ συνέβη μερικές ἑβδομάδες πρό τῆς Σταυρώσεώς Του, γιά τοῦτο ἡ Παγκόσμιος Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, στίς 14 Σεπτεμβρίου, ἑορτάζεται ὕστερα ἀκριβῶς ἀπό σαράντα ἡμέρες, ὅσες δηλαδή διαμεσολάβησαν ἀπό τό Ὄρος Θαβώρ μέχρι τόν φρικτό Γολγοθᾶ. Τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου, εἶπε ὁ ὁμιλητής, ἀποτελεῖ κορυφαῖο γεγονός στό ἔργο τῆς κατά Χριστόν Οἰκονομίας, τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, δηλαδή, γιά τόν ἄνθρωπο καί ὅλων τῶν μεγαλείων τοῦ Θεοῦ πού ἔλαβαν χώρα στήν κατ’ ἄνθρωπον ζωή τοῦ Χριστοῦ, γεγονός πού διατρανώνεται καί μέσα ἀπό τό περιεχόμενο τῶν ὕμνων τῆς Ἑορτῆς καί ἀπό τήν ἔξοχη ἐπ’ αὐτοῦ πατερική θεολογία, ἀποτελώντας οὐσιαστικά τήν πεμπτουσία καί τό ἀπόσταγμα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ὡς αὐτή διακηρύσσεται καί ὁριοθετεῖται ἀπό τούς θεοσόφους καί Πνευματοκίνητους ἁγίους Πατέρες μας.
Τό γεγονός, εἶπε ὁ Δεσπότης, ὅτι οἱ Τρεῖς Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου, Πέτρος, Ἰάκωβος καί Ἰωάννης ἀπόλαυσαν σέ ὅλο της τό μεγαλεῖο τή Δόξα τοῦ Μεταμορφωθέντος Κυρίου μας, σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό μοναδικό ὄν πάνω στή γῆ, πού κατά τόν Μέγα Βασίλειο «ἔλαβε ἐντολή νά ἰδῇ τόν Θεό». Νά κοινωνήση τοῦ Θεοῦ, νά καταστῆ, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, μέτοχος τῆς Ἁγιοτριαδικῆς Ζωῆς καί Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Νά ντυθῆ καί πάλι ὁ ἄνθρωπος μέ τό θεοτικό φῶς, τό κάλλος τῆς θεότητας, μέ τό ὁποῖο πρό τῆς πτώσεως ἤμασταν λουσμένοι καί «περιπεπλεγμένοι». Φορούσαμε, συνέχισε ὁ Ἐπίσκοπός μας, πρίν ἀπό τήν πτώση μας στήν ἁμαρτία, τήν ἀχειροποίητη καί θεοΰφαντη στολή, τή δόξα τῆς θεότητας, τῆς ὁποίας τεχνίτης καί δημιουργός ἦταν ὁ Θεός. Ἔτσι ἤμασταν λουσμένοι μέ τή δόξα Του οἱ ἄνθρωποι πρό τῆς πτώσεως, ὅπως ὁ Χριστός ἐν τῇ Μεταμορφώσει Του, ἀπολαμβάναμε τό Παραδείσιο ἀρχέτυπο κάλλος. Τό ἀπωλέσαμε μέ τήν πτώση στήν ἁμαρτία. Λοιπόν, τή δυνατότητα ἐπαναγωγῆς μας στό «ἀρχαῖο προπτωτικό κάλλος», μέ τή δυναμική ἐσχατολογική μας δόξα προκαταγγέλλει ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ μας.
Στόχος τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἔργο Της αἰώνιο, κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος, εἶναι ἡ μεταμόρφωση τοῦ προσώπου καί τῶν προσωπικῶν σχέσεων τοῦ ἀνθρώπου μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ δρῶντος μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἐδῶ βρίσκεται καί ἡ μόνη δυνατότητα γιά τήν καλή «ἀλλοίωση», τήν οὐσιαστική μεταμόρφωση καί ἀνακαίνιση τῆς κοινωνικῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί ὅλου τοῦ κόσμου. Καί τοῦτο γιατί ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νά ἀποκαλύπτη καί νά νοηματίζη τά ἱστορικά γεγονότα, νά τά κρίνη καί νά τά βεβαιώνη μέ τό μέτρο τῆς βεβαιότητός της ὅτι «δέν ὑποτάσσεται ὁ Θεός στά γεγονότα, ἀλλά τά γεγονότα ὑποτάσσονται στόν Θεό καί τά πάντα ἐξυπηρετοῦν τό θέλημά Του» (ἅγιος Εἰρηναῖος), ὅπως φανέρωσε τό μεγαλεῖο τῆς Μεταμορφώσεώς Του, λίγο πρό τοῦ Ἑκουσίου Πάθους Του.
Κατά τή Θεία Λειτουργία ὁ Σεβασμιώτατος, κατόπιν προτάσεως τοῦ π. Νήφωνος, χειροθέτησε σέ Ἀναγνώστη καί Ἱεροψάλτη τόν διακονοῦντα τό ψαλτήρι τῆς Ἐνορίας κ. Χρῆστο Πρασσᾶ, συνταξιοῦχο Κτηνίατρο. Τοῦ εὐχόμεθα ἐπαξίως νά ἀναγινώσκη τά Θεία Λόγια καί νά ὑμνολογῆ τιμίως τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό μας.
[widgetkit id=333]