Τήν Τετάρτη 27η τ.ἒ. στίς 6.00 μ.μ. ὁ Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης μας κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονό του π. Κωνσταντίνο Ἰσαακίδη, ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία Ἁγίου Γεωργίου Μελισσουργοῦ καί ἐτέλεσε τήν Ἀκολουθία τῆς Ἑσπερινῆς Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας τῶν Τιμίων Δώρων, συμφώνως μέ τό πρόγραμμα πού ἒχει καταρτίσει ἡ Ἱερά Μητρόπολις γιά ὁλόκληρη τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Τόν ἀνέμεναν μέ πολύ σεβασμό καί ἀγάπη ὁ Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας καί πνευματικό τέκνο του, Παν. Ἀρχιμ. π. Μελέτιος Τσόγκας μέ τά μέλη τῆς Κοινότητος Μελισσουργοῦ, προσκαρτερῶντας τον στόν πρόναο τοῦ ἱστορικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Κατόπιν ἐτελέσθη ἡ Ἀκολουθία τῆς Θ΄ Ὣρας καί στή συνέχεια μέσα σέ κλῖμα κατανύξεως καί κάτω ἀπό τό χθαμαλό φῶς τῶν καντηλιῶν καί τῶν κεριῶν προσήχθη πρός τόν Κύριον ἡ Ἑσπερινή Εὐχαριστία. Τό ψαλτήρι τοῦ Ναοῦ τίμησε μέ τήν παρουσία του ὁ Πρόεδρος τῶν Ἱεροψαλτῶν τῆς Μητροπόλεώς μας, μουσικολογιώτατος κ. Ἰωάννης Κέκερης, μαζί μέ τούς τοπικούς καλούς διακόνους τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Ὁ φιλόχριστος Λαός ἐγέμισε ἀπό ἂκρου εἰς ἂκρον τόν Ναό, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Τοπικό Πρόεδρο κ. Δημοσθένη Κουτζιαμπεούκ.
Κατά τήν ὣρα τοῦ Κοινωνικοῦ ὁ Σεβασμιώτατος ἀπηύθυνε λόγον ἀγαθόν στό ἐκκλησίασμα πού ἀπόλαμβανε τό Βυζαντινό Τυπικό καί τήν γλυκύτητα τή θεολογική τῆς Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας μέ πολλή προσοχή. Ὁ ὁμιλητής, ἀφοῦ ἱστορικά καί θεολογικά ἀνέλυσε ὃλα τά σημεῖα τῆς Ἑσπερινῆς Ἀκολουθίας, ἑστίασε στό γιατί ἡ Ἐκκλησία μας, ὡς Μητέρα τοῦ Λαοῦ, ἐθέσπισε τόσο ὑπέροχες Συνάξεις κατά τήν εὐλογημένη αὐτή Περίοδο τήν πρό τοῦ Ἁγίου Πάσχα.
Στάθηκε, λοιπόν, σέ τέσσερα σημεῖα, γιά νά καταστήση εὐπρόσληπτη τήν ἑσπερινή αὐτή πανδαισία:
Α) Ἡ Ἐκκλησία, εἶπε, εἶναι ἓνα διαρκές Μυστικό Δεῖπνο, μέσα στό κλῖμα τοῦ ὁποίου ὁ πιστός ἀπολαμβάνει τόν ὃλο Χριστό. Γεύεται τόν ὃλο Χριστό! Θά ἦταν ἀδιανόητο, κατά τή διάρκεια τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πού καθημερινά δέν τελοῦνται Ἀναστάσιμες Θεῖες Λειτουργίες ( Ἱεροῦ Χρυσοστόμου ἢ Μ. Βασιλείου), νά μήν γίνεται ὁ πιστός μέτοχος τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἳματος τοῦ Κυρίου μας τίς καθημερινές!
Β) Ἡ Περίοδος αὐτή χαρακτηρίζεται γιά τόν ἀγῶνα τῆς Προσευχῆς καί γιά τήν ὁδό τῆς Νηστείας. Ἀρετές θεάρεστες, πού ὁ Διάβολος τίς πολεμάει. Τί ὡραιότερο, λοιπόν, ἐφόδιο ἀπό τή Θεία Εὐχαριστία, σάν ὃπλο κατά τοῦ Διαβόλου!
Γ) Ἡ κατάνυξη τῆς Προηγιασμένης καί τό ταπεινό φῶς τοῦ Λυχνικοῦ προσφέρουν ἂνετα στόν κάθε Χριστιανό τήν εὐκαιρία νά στρέψη τόν νοῦ στήν καρδιά, στό ἡγεμονικό ὂργανο τοῦ ψυχισμοῦ μας κατά τούς Πατέρες, ὣστε νά προβῆ στήν κατάλληλη γιά τόν καιρό αὐτό ἐνδοσκόπηση. Ἡ “τετελειωμένη Μυστική Θυσία”, ἡ Βυζαντινή σεμνομεγαλόπρεπη ἐμπειρία καί τά μελανά – ταπεινά ἂμφια τῶν κληρικῶν προδιαθέτουν γιά κάτι τέτοιο! Καί κατέληξε,
Δ) Ἒχουμε ἀνάγκη στήν πνευματική ζωή ἀπό τή σιωπή! Τί πολυτιμότερος χρόνος γιά σιωπή, ἀπό τή στιγμή πού ὁ Κληρικός, “μηδέν λέγων”, περιφέρει τά Προηγιασμένα Τίμια Δῶρα ἐν μέσῳ τοῦ Λαοῦ, ἒχοντας σκεπασμένο τό πρόσωπο μέ τόν “Ἀέρα” τῶν Ἱερῶν Καλυμμάτων, συναριθμούμενος μέ τίς Οὐράνιες Δυνάμεις, κατά τό Χερουβικό τῆς Ἀκολουθίας: «Νῦν αἱ Δυνάμεις τῶν Οὐρανῶν σύν ἡμῖν ἀοράτως λατρεύουσι…»!
{flickrset}72157677441602427|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}