Ὁ Λαός μας τιμᾶ ἰδιαιτέρως τήν ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί πασῶν τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων κατά τήν 7η καί 8η Νοεμβρίου.
Στήν Μητρόπολή μας ἑορτάσθηκαν οἱ Ἀσώματοι ἅγιοι ἄγγελοι μέ μεγαλοπρέπεια στά Σανά καί τό Παλαιοχώρι, ὅπου καί προέστη τῶν Ἀκολουθιῶν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ.
Τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς, Πέμπτη 7η Νοεμβρίου, χοροστάτησε τοῦ Ἑσπερινοῦ στόν Ἐνοριακό Ἱερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Σανῶν, στόν ὁποῖο ἐφημερεύει ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Κωνσταντινίδης. Κατάμεστος ὁ Ἱερός Ναός ἀπό τόν Λαό τοῦ Θεοῦ μέ ἐπικεφαλῆς τόν Δήμαρχο Πολυγύρου κ. Ἀστέριο Ζωγράφο, συνοδευόμενο ἀπό Δημοτικούς καί Τοπικούς Συμβούλους ἀπηύλαυσε τήν πλούσια ὑμνογραφία τῆς ἑορτῆς ἀποδοσμένη παραδοσιακά ἀπό τόν πρωτοψάλτη τοῦ Καθεδρικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Νεαπόλεως κ. Δημήτριο Κανανᾶ καί τούς συνεργάτες του.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τή σθεναρή στάση τοῦ ἁγίου Ἀγγελικοῦ Κόσμου ἔναντι τῆς προκλήσεως τοῦ Ἑωσφόρου καί τῶν ἀκολούθων του γιά ἀντιποίηση τοῦ μεγαλείου τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί ἀρνήσεως τοῦ προσκυνητοῦ Ὀνόματός Του, μίλησε γιά τή δυνατότητα τοῦ ἀνθρώπου νά βιώση, νά πραγματοποιήση τή ζωή μέ δύο τρόπους: εἴτε μέ τόν ἁγιοτριαδικό – ἀγαθό τρόπο, ὡς κοινωνία μέ τόν Θεό, ὡς ὑπακοή στό θέλημά Του καί μετοχή στή μακαριότητά Του, εἴτε μέ τόν πονηρό τρόπο ὡς ἀποκοπή ἀπό τό μεγαλεῖο Του, ὡς ἄρνηση τοῦ θελήματός Του καί ὡς ἰταμή καί αὐθάδη ἀξίωση αὐτοθεώσεως καί αὐτοσωτηρίας. Παρετήρησε ὅτι αὐτό πού διακρίνει τόν ἄνθρωπο ἀπ’ ὅλη τήν κτίση εἶναι τό αὐτεξούσιο μέ τό ὁποῖο προικίστηκε ἀπό τόν Κύριό μας. Μέ βάση, λοιπόν, αὐτό τό προνόμιο καλεῖται νά πορευθῆ στή ζωή ἁγιοτριαδικά ἤ διαβολικά καί ἑωσφορικά. Εἶναι ἐλεύθερος ὁ ἄνθρωπος νά διαλέξη. Ἕνα ὅμως τό ὁποῖο δέν μπορεῖ νά ἀποφύγη εἶναι τά ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς. Ζωή μέ εὐλογία καί μετοχή Θεοῦ σημαίνει, εἶπε ὁ Ἐπίσκοπός μας, ἁγιότητα, πραότητα, εἰρήνη, χαρά, παρουσία τοῦ Παρακλήτου στίς στιγμές καί τά ἔτη μας. Ἀντιθέτως, ζωή πού ζητεῖ νά ἐκθρονίση τόν Θεό ἀπ’ τίς ἡμέρες μας καί νά ἀνυψώση στή θέση Του τό ἐγώ μας, μετάβαση δηλαδή ἀπ’ τόν Θεάνθρωπο στόν ἀνθρωποθεό, σημαίνει πίκρα, σκοτάδι πνευματικό, συντρίμμια ψυχικά καί κυρίως ψυχοσωματική ταραχή, φόβο καί πτώση κάτω ἀπό τό εἶναι μας, κάτω ἀπ’ τό μεγαλεῖο μέ τό ὁποῖο μᾶς πλούτισε ὁ Θεός ὡς πρόσωπα. Σημαίνει τελικῶς διασπάθιση καί μαρασμό τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.
Οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι κράζουν ἀπόψε, εἶπε στό τέλος τῆς ὁμιλίας του ὁ Δεσπότης μας: «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου» καί ζητοῦν συνοδοιπόρους ἀπ’ τή γῆ γιά νά πληρωθῆ ὁ Οὐρανός καί ἡ Δόξα Κυρίου.
[widgetkit id=38]
Τήν ἑπομένη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς ὁ Σεβασμιώτατος προέστη τῆς πανηγύρεως στό Παλαιοχώρι. Κωμόπολη ζηλευτή, στήν ὁποία διακονεῖ ὁ Γενικός μας Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰγνάτιος Ριγανᾶς καί ἡ Συνοδεία του. Ἀσφυκτικά γεμᾶτος ὁ περικαλλής Ἱερός Ναός, ἀνθοστόλιστος, μέ περισσή μεγαλοπρέπεια τίμησε τούς Ἀρχαγγέλους. Συμπροσευχόμενοι ὁ Δήμαρχος Ἀριστοτέλη κ. Χρῆστος Πάχτας, Δημοτικοί Σύμβουλοι καί Τοπικοί ἄρχοντες καί Λαός εὐσεβής πολύς.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἑρμηνεύοντας τή διάκριση τοῦ ἁγίου Ἀγγελικοῦ κόσμου, ἀπ’ τόν κόσμο τόν σατανικό καί τά ὄργανά του, ὑπενθύμισε τήν προτροπή τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου: «Ἐξέλθετε μέσῳ αὐτῶν καί ἀφορίσθητε …» (Β΄ Κορ. στ΄, 17) πρός ὅλους μας. Τήν ἔξοδο δηλαδή ἀπ’ τά πλοκάμια τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ συμβιβασμοῦ μας μέ τό πολύμορφο κακό. Δέν πρόκειται, εἶπε ὁ ὁμιλητής, γιά κήρυγμα ἀντικοινωνικό καί μισαλλόδοξο, ἀλλά γιά περήφανη στάση καί ἐπιλογή ἁγίας βιοτῆς καί πορείας. Λέμε ναί στή ζωή καί στήν κοινωνία, ναί στό φῶς, ναί στό ὡραῖο καί στόν ἄνθρωπο. Ὄχι στό σάπιο, ὄχι στήν ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος, ὄχι στή διαστροφή τοῦ πονηροῦ. Θά μείνουμε καί θά πολεμήσουμε μέχρι τέλους. Δέν θά ἀπομακρυνθοῦμε τοπικά καί χρονικά ἀπ’ τήν κοινωνία, ἀλλά τροπικά ἀπ’ τό σαρκικό φρόνημα καί τή σαρκολατρεία, ἀπ’ τή βασιλεία τῶν παθῶν καί τίς ἀχαλίνωτες ὁρμές πού τείνουν νά γίνουν νόμοι καί «σύνταγμα» τοῦ αἰῶνα μας.
Περαίνοντας ὁ Ἐπίσκοπός μας, ἀνέλυσε ἀνάγλυφα τή ροπή τοῦ κόσμου καί τῆς κοινωνίας μας σέ μάταιους διαλογισμούς, σέ πρόσκαιρες ἀπολαύσεις, στήν καλοπέραση, στήν ἐκμετάλλευση καί τά κτηνώδη πάθη. Καί διερωτήθη: «Μπορεῖ ὁ κόσμος μας ἔτσι νά ἔχη προοπτική ζωῆς ἤ νά διαθέτη πνευματική ἀξία διαχρονικά;». Καί κατέληξε: «Ἀντίσταση στό πολύμορφο κακό εἶναι μία• ἡ πνευματική, ἀγγελική ἁγιοζωή κάτω ἀπ’ τίς πτέρυγες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ ἁγιοπατερική διδαχή καί ἐμπειρία ὁρίζει!».
[widgetkit id=39]