Ἡ 30η Ἰανουαρίου, ἡμέρα πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τῶν 
Ἁγίων τριῶν Μεγάλων Ἱεραρχῶν καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, κορυφαίων Πατέρων τῆς Ὀρθοδοξίας, γιορτάζεται μέ μεγαλοπρέπεια σέ ὁλόκληρη τήν Ἀνατολή καί ἰδιαιτέρως παίρνει καί τόν χαρακτῆρα τῆς Ἐθνικῆς Ἑορτῆς στήν Ἑλλάδα μας. Καί τοῦτο γιατί στά φυλλοκάρδια κάθε Ἓλληνα ἡ ἡμέρα αὐτή θυμίζει τή σύγκρουση τοῦ ἐθνικοῦ, δηλαδή τοῦ εἰδωλολατρικοῦ κόσμου, μέ τό πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ καί τίς τιτάνιες προσπάθειες πού κατέβαλαν οἱ τρεῖς κορυφαῖοι Ἃγιοι Πατέρες γιά νά ̓ρθουν κοντά καί νά συνταιριαστοῦν ἁρμονικά οἱ δύο αὐτοί μεγάλοι πυλῶνες πού στηρίζουν ψυχικά τήν ὑφήλιο.
Ἡ συνάντηση καί σύγκλιση τοῦ ὡραίου, τοῦ μέτρου, τῆς σοφίας, τῆς λογικῆς πού πρέσβευε ἡ Ἑλληνική ἀρχαιότητα, μέ τήν ἀγάπη, τήν ἀνθρωπιά, τήν ἰσότητα, τή φιλαδελφία, τήν ἁγνότητα, τήν ἂσκηση, τήν ἁγιότητα, τήν πίστη στόν ἓνα ἀληθινό Θεό πού ἒφερε, ἀποκάλυψε καί μορφοποίησε ὁ Χριστός στόν κόσμο, ὡς τέλειος Θεός καί ἂνθρωπος, δέν ἒγινε εὒκολα οὒτε χωρίς θυσίες. Ὁ ἀποστεωμένος πνευματικά παλιός κόσμος, ἒστω καί σάν ξηρός τύπος πού ἀργοπέθαινε ψυχορραγῶντας, δέν παρέδινε τά ὅπλα, ἒστω κι ἂν ὑψηλοί ἐκφραστές του τόν χαρακτήριζαν μελλοθάνατο. Καί τό νέο, πού μέ ἀθανασία ἒντυσε τό φθαρτό στό πρόσωπο τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ μας, ζητοῦσε τούς ποδηγέτες του, τούς γνήσιους ἐκφραστές του, τούς ἀληθεῖς μάρτυρές του γιά νά ἀποστομώση τούς πολεμίους τῆς Ἐκκλησίας καί νά φράξη τά στόματα τῆς λερναίας ὓδρας τῆς αἱρέσεως. Αὐτό τό, κατά τόν Γρηγόριο τόν Θεολόγο, “πλέον καί πλεῖον”, τόν “γνήσιο νοῦ” τῆς Ἐκκλησίας ἐξέφρασαν οἱ τρεῖς Μεγάλοι της Πατέρες καί γιά τοῦτο σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία τιμᾶ τή Σύναξή τους.
Οἱ Νεοέλληνες μάλιστα, μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ ’21, θεώρησαν καλό μέ σύμφωνη γνώμη Πολιτείας καί πανεπιστημιακῶν Δασκάλων νά τιμοῦν κατά τήν μνήμη τῆς Συνάξεως τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν, τήν ἡμέρα τῆς Παιδείας. Ἒτσι καί φέτος, παρόλες τίς φιλότιμες προσπάθειες ὡρισμένων πολιτειακῶν παραγόντων, ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Παιδεία τίμησαν τούς Προστάτες τους. Στόν ἱστορικό Ναό τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, λοιπόν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ, συμπαραστατουμένου ἀπό τόν Ἱερό Κλῆρο, προσῆλθαν διδάσκαλοι, καθηγητές καί μαθητές γιά νά γευτοῦν τό νέκταρ τῆς θείας καί ἀνθρώπινης σοφίας, δοσμένο ἀπό τήν ὑπέροχη Ἀκολουθία πρός τιμήν τῶν τριῶν Ἁγίων μας καί τήν ἐξαιρετική προσλαλιά πού ἐξεφώνησε ὁ ἐκλεκτός Διευθυντής τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Ἀρναίας κ. Γεώργιος Πασχαλίδης*.
Ὁ ὁμιλητής ἀνεφέρθη διεξοδικῶς τόσο στήν ἀρχαία Ἑλληνική σοφία, ὃσο καί στό ἁγιοπνευματικό ἂρωμα τῶν Πατέρων, σκιαγραφῶντας τούς κόπους γιά τό συνταίριασμα αὐτοῦ τοῦ εὐώδους καρποῦ, τοῦ ἑλληνορθοδόξου πνεύματος πού διέπει καί πλουτίζει μέχρι σήμερα ὂχι μόνο τήν ἑλληνική σκέψη μά καί τήν παγκόσμια Ὀρθοδοξία καί Κοινότητα.
Εὐχή ὃλων, τοῦτο τό λιβάνι τῆς ἀγαπώσης καί θυσιαστικῆς πορείας τῶν Πατέρων μας νά μοσχοβολᾶ γιά πάντα τή Ρωμηοσύνη καί νά τήν καθιστᾶ μπροστάρη τῶν Γραμμάτων καί τῆς σοφίας, προσδίδοντάς της μεγαλωσύνη, ἐπικαιρότητα, πρόοδο καί παραδοσιακή σεμνότητα!
*Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΡΝΑΙΑΣ
{flickrset}72157678222806668|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}