Ἡ Γ΄ Ἑσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία στή Ν. Μάδυτο

Στόν Ἱερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Νέας Μαδύτου, σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος ἐτέλεσε τήν Τρίτη κατά σειρά Ἑσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, τήν Τετάρτη 15^η Μαρτίου τ.ἔ., περιοδεύοντας κατά τήν τρέχουσα Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Στήν κατανυκτική αὐτή Ἀκολουθία μετεῖχε ὁ Διάκονος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας π. Ἐφραίμ Τσόλης, συμπροσευχομένων τῶν Ἐφημερίων τῆς Μαδύτου, τῶν Παν/του Ἀρχιμ. π. Λεοντίου Καρίκα καί Αἰδ/του Οἰκ. π. Ἰωακείμ Περίφανου. Τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἐπλήρωσε τόν Ἱερό Ναό, ἐνῶ κατανυκτικά ἐψάλη ἡ βυζαντινή Ἀκολουθία.

Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του, ἀκολουθῶντας τό λειτουργικό κλῖμα τῆς Περιόδου πού διανύομε, ὡμίλησε γιά τήν ἔξοδο τοῦ πρώτου ἀνθρώπου ἀπό τήν Ἐδέμ, τήν ἀπώλεια δηλαδή τοῦ Παραδείσου γιά τό Ἀδαμιαῖο γένος, τήν αἰτία αὐτῆς τῆς ἐξόδου, δηλαδή, τήν ἐπιλογή τῆς ἁμαρτίας ὡς τρόπου ζωῆς ἀπό μέρους μας, τήν εἴσοδο τοῦ κακοῦ στήν ἀνθρώπινη φύση καί τήν ὅλη ἁπλή Δημιουργία τοῦ Θεοῦ, καθώς καί τήν ἐπιστροφή μας στήν ἐδεμική κατάσταση, τήν προπτωτική μας δόξα, ἐξ αἰτίας τῆς Ἐνανθρωπήσεως, τοῦ Πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας.

Ὁ ἄνθρωπος, διευκρίνισε ὁ ὁμιλητής, δημιουργήθηκε γιά νά εἶναι μέ τόν Θεό. Πλάστηκε ἀπό τόν Θεό ἀπ’ ἀγάπη, προικίστηκε ἀπό Ἐκεῖνον μέ προσόντα τοῦ θεϊκοῦ μεγαλείου, μέ ἰδιότητες οὐράνιες καί πνευματικές, τοῦ δόθηκε ἡ ἐντολή νά μιμηθῆ τή θεία φύση καί νά γίνη κατά χάριν Θεός, νά πραγματώση δηλαδή τή ζωή μέ τόν Θεό καί τέλος νά ὁδηγηθῆ στόν Θεό, στήν ἀγκάλη Του, ἁγιάζοντας καί τήν φύση πού τόν περιβάλλει καί γι’ αὐτόν δημιουργήθηκε. Πλαστήκαμε ἀπό τόν Θεό, λάβαμε ἐντολή νά εἴμαστε καί νά βαδίζουμε στήν ζωή μέ τόν Θεό καί νά καταλήγουμε τελικά στά χέρια Του.

Ἡ ἁμαρτία, συνέχισε ὁ Δεσπότης, μπῆκε στήν ἀνθρώπινη φύση καί στόν κόσμο ὁλάκερο ὡς παράσιτο, ὡς κάτι ξένο μέ τήν ἀνθρώπινη ὑπόσταση καί παρεισήγαγε τό “παρά φύσιν” στή Δημιουργία τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ὤθησε τόν ἄνθρωπο στήν κακή ἀλλοίωση τῆς φύσης του καί τόν ὡδήγησε στήν πτώση κάτω ἀπό τό εἶναι του. Ἑρμήνευσε ὁ Σεβασμιώτατος ὅτι ἁμαρτία εἶναι ἡ ἄρνηση τοῦ ἀνθρώπου νά πραγματοποιήση τόν προορισμό του. Εἶναι ἀλογία καί ἀστοχία καί ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου στήν κλήση τοῦ Θεοῦ γιά τελείωση καί ἁγιότητα. Εἶναι τελικά ἡ κατάχρηση καί ἡ παράχρηση τοῦ αὐτεξουσίου, τῆς ἐλευθερίας πού φύτεψε ὁ Θεός μέσα μας, εἶναι ἡ παράχρηση καί ἡ κατάχρηση τῆς ζωῆς.

Στό σημεῖο αὐτό ὁ ὁμιλητής παρουσίασε τήν ἀπό ἀγάπη καί μόνο παρέμβαση τοῦ Θεοῦ στά ἀνθρώπινα, δηλαδή τήν κατά Χριστόν Οἰκονομία, τήν πραγμάτωση τοῦ προαιώνιου σχεδίου τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ πλάσματός Του. Τήν παρουσία τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ στά ἀνθρώπινα, ἐν χώρῳ καί χρόνῳ, τήν ταπείνωση τοῦ Θεοῦ γιά νά ζήση ὁ ἄνθρωπος…

Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ὅταν τελοῦμε τή Θεία Λειτουργία ὅπως ἀπόψε, γευόμαστε τή Σάρκα τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ καί πίνομε τό Αἷμα Του, γευόμαστε τήν αἰωνιότητα καί κατά τόν Κύριλλο Ἱεροσολύμων, ἡ σύναξις τῶν πιστῶν γίνεται Ἐκκλησία ἀθανάτων. Ὁ Θεός Πατήρ τελεῖ τό Δεῖπνο, ὁ Ὑἱός τοῦ Θεοῦ προσφέρεται πρός βρῶσιν καί πόσιν καί τό Πανάγιο Πνεῦμα ἐπισκιάζει τά πάντα μέ τή Χάρη Του. Ὁ κόσμος γίνεται Οὐρανός καί ἀπολαμβάνει τό “κλῖμα” τοῦ Παραδείσου, τῆς πραγματικῆς μας πατρίδας τό κλῖμα. Ὁ Ἀδάμ πού ἔχασε τόν Παράδεισο καί θρηνεῖ καί πάσχει, στό πρόσωπο τοῦ Δευτέρου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ μας τόν ξαναβρίσκει καί πάλι, ἡ δέ Ἐκκλησία γίνεται Παραδείσου οἰκήτωρ, ξαναβρίσκει τήν ποιότητά του ὁ ἄνθρωπος, μετέχοντας στό μεγαλεῖο τῆς ἄκτιστης δόξας τοῦ Θεοῦ…»

[widgetkit id=584]