Τήν Τετάρτη, 19η Μαρτίου τ.ἔ., στίς 6 τό ἀπόγευμα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἐτέλεσε τήν Γ΄ κατά σειράν Ἑσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου στήν κωμόπολη τῆς Νέας Ἀπολλωνίας. Τόν Μητροπολίτη μας ὑπεδέχθησαν ὁ ἐκλεκτός Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας Οἰκονόμος π. Γεώργιος Κυζιρίδης μέ τούς ἐνορίτες του πού γέμισαν τόν Ἱερό Ναό, καταλλήλως εὐπρεπισμένο γιά τήν κατανυκτική Ἀκολουθία τῆς Προηγιασμένης. Γιά τόν ἴδιο λόγο παρευρίσκοντο ἐκεῖ ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Λεόντιος Καρίκας καί ὁ Διάκονός μας π. Ἐφραίμ Τσόλης.
Κάτω ἀπό τό ἱλαρό φῶς τῶν κανδηλιῶν καί τήν ἱεροπρεπῆ ψαλμωδία τοῦ βυζαντινοῦ ἀναλογίου τοῦ Ναοῦ διεξήχθη ἡ ὅλη ἑσπερινή Ἀκολουθία πού δίδει τήν εὐκαιρία στόν φιλόθεο Λαό μας νά λάβη χάρη καί δύναμη πολλή ἐν μέσῳ τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί τοῦ ἀγῶνος τοῦ πνευματικοῦ πού διεξάγει πρός ἀξίαν συμμετοχήν του στό Ἅγιο Πάσχα.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ὡμίλησε γιά τήν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ νά συναντοῦν τόν Θεῖο τῆς Ἐκκλησίας Δομήτορα μέσα στά ἱερά σκηνώματα τῶν Εὐχαριστιακῶν Συνάξεων καί νά γεύωνται τήν Παρουσία Του μέσα ἀπό τό χαριτοφόρο τοῦτο καί παραδεισιακό κλῖμα. «Ἐκλήθημεν ἐπ’ ἐλευθερίᾳ» (Γαλ. ε΄, 13). Κληθήκαμε γιά νά εἴμαστε ἐλεύθεροι ἀπό κάθε δουλεία, εἶπε ὁ Δεσπότης, κληθήκαμε νά ζήσουμε “ἐλεύθεροι”, νά συναντήσουμε τόν Χριστό, νά ἐγκεντρισθοῦμε, δηλαδή νά “ἐμβολιασθοῦμε” σ’ Αὐτόν γιά νά γευθοῦμε τήν ἀθανασία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, τή μακαριότητα τῆς ἁγιοτριαδικῆς ζωῆς, ὥστε νά πάψη τό φθαρτό νά σαπίζη στόν τάφο τῆς ἁμαρτίας καί νά μετάσχη, χάριτι Θεοῦ, στό αἰώνιο.
Ἀλλά, τί σημαίνει ἐλευθερία, ποιός εἶναι ἐλεύθερος καί ποιός εἶναι δοῦλος, διερωτήθη ὁ ὁμιλητής. Ἄν ρωτήσουμε τή σημερινή κοινωνία, συνέχισε, θά μᾶς πῆ πώς ἐλεύθερος εἶναι αὐτός πού δέν γνωρίζει κανενός εἴδους καί καμμιᾶς μορφῆς δέσμευση. Αὐτός πού κάνει ὅ,τι θέλει χωρίς ὅρους καί χωρίς ὅρια. Μά αὐτό δέν εἶναι ἐλευθερία, εἶναι αὐθαιρεσία καί ἀσυδοσία πού φυσικά ὁδηγοῦν στήν πιό ἐπαίσχυντη δουλεία καί στήν ὑποδούλωση τοῦ ἀνθρώπου στά ἴδια του τά πάθη. Αὐτή ἡ “ἐλευθερία” ἐξανδραποδίζει συνειδήσεις, γκρεμίζει ἠθικές ἐσώψυχες δυνάμεις καί ἀντιστάσεις, γελοιοποιεῖ πρόσωπα, καθιστᾶ τό γένος τό ἀνθρώπινο ἕρμαιο τῶν πιό διεστραμμένων ἐσωτερικῶν παθῶν του καί συνοδεύεται ἀναπόφευκτα ἀπό τήν αἰχμαλωσία μας στόν ἀδυσώπητο δυνάστη τοῦ πάθους, στή φθορά, στή γελοιοποίηση καί τέλος σέ πολύμορφους καί πολυποίκιλους “ἠθικούς” καί “πνευματικούς” θανάτους.
Ἐλεύθερος γιά τήν ἁγιοπατερική καί κυρίως γιά τήν φιλοκαλική ἐμπειρία καί παράδοση, παρετήρησε ὁ Δεσπότης, εἶναι ἐκεῖνος πού θεληματικά αὐτοδεσμεύεται μέσα στά πλαίσια τῆς ἀρετῆς, αὐτός πού ἀσκεῖ τήν ἀρετή, αὐτός πού ζῆ δηλαδή τόν Χριστό, αὐτός πού μιμεῖται κατά πάντα τόν Χριστό, πού φθάνει “εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος Χριστοῦ” καί “εἰς ἄνδρα τέλειον” (Ἐφεσ. δ΄, 13). Ὅλες οἱ ἄλλες “ἐλευθερίες” εἶναι δουλεῖες καί εἶναι τόσο περισσότερο δουλεῖες ὅσο περισσότερο ἀπομακρύνονται, καθυβρίζουν, ἀρνοῦνται καί ἀποκόπτονται ἀπό τόν Χριστό!
Ὁ ἅγιος εἶναι ἐλεύθερος, κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος, γιατί “ἐγκαταλείπει” τόν ἑαυτό του στά χέρια τοῦ σαρκωθέντος, σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Κυρίου μας, ὅπως ἀκριβῶς μᾶς προτρέπει ἡ Ἐκκλησία νά πράξουμε μέ παράγγελμά της μέσα στή Θεία Εὐχαριστία: «…ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»! Καί τούς ἑαυτούς μας καί ὁλάκερο τόν κόσμο καί ὁλάκερη τή ζωή μας ἄς παραδώσουμε, ἄς ἐγκαταλείψουμε στά χέρια τοῦ Θεοῦ μας, τοῦ Χριστοῦ μας• τότε εἴμαστε ἐλεύθεροι, “δοῦλοι Θεοῦ”, “δοῦλοι Χριστοῦ”. Αὐτή ἡ “δουλεία”, δηλαδή ὁ ἁγιασμός, ἡ τελείωση καί ἡ θέωσή μας, πού εἶναι καί ὁ προορισμός μας, σημαίνει ἐλευθερία, μᾶς κάνει ἐλεύθερους, εἶναι ἡ δύναμη πού μᾶς εἰσαγάγει στόν κόσμο τοῦ Θεοῦ, πού σημαίνει ταυτόχρονα ἀπάρνηση τοῦ κόσμου τῆς ἁμαρτίας καί τῶν εἰδώλων της! Αὐτό εἶναι καί τό ζητούμενο, τό διακύβευμα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πού περνάει ἀπό τή σταύρωση τῶν παθῶν καί καταλήγει στή χαρά τῆς ἁγιοζωῆς καί τέλος στό ἁγιοκέρι τῆς Ἀναστάσεως!
[widgetkit id=99]