Τήν Κυριακή 14η Μαρτίου τ.ἒ. πού γιά φέτος ἡ Ἐκκλησία μας τήν τιμᾶ ὡς Κυριακή τῆς Τυροφάγου ἢ Τυρινῆς, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἀκολουθούμενος ἀπό τούς Διακόνους π. Θεόκλητο Παρδάλη καί π. Ἀμφιλόχιο Χάϊτα, ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία Ἁγίου Βασιλείου Μεγάλης Παναγίας, ὃπου χοροστάτησε στόν Ὂρθρο καί προέστη τῆς Εὐχαριστιακῆς Συνάξεως. Τόν ὑπεδέχθη ὁ ἀεικίνητος καί φιλόλαος Προϊστάμενος τῆς Ἐνορίας Παν. Ἀρχιμ. π. Χριστόδουλος Στυλιανός καί τό Ἐκκλησιαστικό του Συμβούλιο πού ἀποτελοῦν ὑπόδειγμα ἐκκλησιαστικῆς τάξεως καί φιλανθρώπου συμπεριφορᾶς στήν τοπική Ἐκκλησία καί ὁ εὐσεβής Πρόεδρος τῆς Κοινότητος κ. Κωνσταντῖνος Πασχάλης. Ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ, παρ’ὃλες τίς προφυλάξεις γιά τόν κορωναϊό, τηρῶντας τά μέτρα τῆς Πολιτείας, προσῆλθε φορῶντας τίς μάσκες του καί μετεῖχε στήν Εὐχαριστιακή Σύναξη. Ἦταν συγκινητική μάλιστα ἡ παρουσία τῶν νέων παιδιῶν στό Ἱερό Βῆμα, τῶν ἱεροπαίδων δηλαδή, κάτι πού εὐχαρίστησε πολύ τόν Ποιμενάρχη μας, ὁ ὁποῖος καί συνεχάρη πρός τοῦτο τόν π. Χριστόδουλο καί τόν Αἰδ. Οἰκ. π. Πέτρο Ἀσβεστόπουλο, τόν β΄ Ἐφημέριο τῆς Ἐνορίας.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὃτι ἡ Κυριακή τῆς Τυρινῆς εἶναι τό προανάκρουσμα τῆς εὐλογημένης περιόδου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πού ἐντονότερα ἀπό κάθε ἂλλη στιγμή ὁ Χριστιανός καλεῖται νά ζῆ τό μυστήριο τῆς Σωτηρίας. Καλεῖται, δηλαδή, νά ἀποδεχτῆ ἢ νά ἀρνηθῆ τήν καινούργια ὑπόστασή του, πού ὁ Κύριος ἐζύμωσε καί ἒχτισε μέ τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάστασή Του. Τόνισε ὃτι ὁ Θεός ἒπλασε τόν ἂνθρωπο καί τόν τοποθέτησε κοντά Του, ὡς ὑμνωδό τῆς δόξης Του καί μέτοχο τῆς ἁγιοτριαδικῆς ζωῆς. Καί ὃταν ὁ ἂνθρωπος παράπεσε, πάλι τόν ἀνάστησε καί τόν ἐπανέφερε στόν οὐρανό. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός μας περπάτησε στόν κόσμο, λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος καί δέν ἒπαψε νά κάνη καί νά ὑφίσταται τά πάντα, καί νά φροντίζη γιά τά πάντα, ὣσπου τόν ἀντίπαλο καί ἐχθρό τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τόν ἂνθρωπο τῆς ἁμαρτίας καί τῆς πτώσεως, τόν ἀνέβασε στόν ἲδιο τόν Θεό καί τόν ἒκανε φίλο Του. Σκέψου, συνεχίζει ὁ Ἱερός Πατήρ, πόσο χαμηλά βρέθηκε ὁ ἂνθρωπος καί πόσο ψηλά ἀνέβηκε. Δέν ὑπῆρχε κατώτερο σημεῖο γιά νά κατεβῆ ὁ ἂνθρωπος ἀπό τόν Ἃδη, οὒτε ψηλότερο πάλι γιά νά ἀνεβῆ ἀπό ἐκεῖνο πού τόν ἀνέβασε ὁ Χριστός.
Ὁ Κύριος ὡς τέλειος Θεός καί ἂνθρωπος, γράφει ὁ Νικόλαος Ματζαρίδης, εἶπε ὁ Δεσπότης, δέν ἀποκάλυψε μόνο τό «ἦθος» τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί τήρησε ἀπέναντι στόν Θεό τό ἦθος τοῦ τέλειου ἀνθρώπου, ἀνοίγοντας καί ὑποδεικνύοντας συνάμα ἐμπράκτως τόν δρόμο καί τόν τρόπο γιά τήν ἀπό μέρους μας πραγμάτωση καί βίωση τοῦ ἢθους αὐτοῦ.
Καί κατέληξε ὁ ὁμιλητής: «Ὁ Ὃσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής διδάσκει ὃτι ὁ Θεός κατά τήν Ἁγία Γραφή εἶναι ὁ Ἣλιος τῆς Δικαιοσύνης, πού μέ τίς φιλάνθρωπες ἀκτίνες Του ὀμορφαίνει καί θερμουργεῖ τό σύμπαν. Ἡ ψυχή πάλι, ἀνάλογα μέ τήν προαίρεσή της, γίνεται ἢ κερί, σάν φιλόθεη, ἢ πηλός σάν φιλόϋλη. Ὃπως λοιπόν ὁ πηλός, ὃταν ἐκτεθῆ στόν ἣλιο, ξεραίνεται καί τό κερί μαλακώνει, τό ἲδιο καί ἡ ψυχή. Ἐκείνη πού εἶναι δοσμένη στά ἐγκόσμια καί ὑλικά, σάν ἒλθη σέ ἐπαφή μέ τόν Θεό, σκληραίνεται, σάν τόν Φαραώ, καί χάνει κάθε ἐλπίδα Σωτηρίας. Ἡ φιλόθεη ψυχή ὃμως, ὃταν ἐκτεθῆ στίς φλογερές ἀκτίνες τῆς θεαγάπης, ἁπαλύνεται, ἀποτυπώνει τούς χαρακτῆρες τῶν Ἁγίων καί γίνεται κατοικία Θεοῦ. Λοιπόν, φιλόθεος, ἀδελφέ μου, ἢ φιλόυλος; Ἡ σημερινή Κυριακή σέ καλεῖ ν’ ἀπαντήσης!»
Τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς ὁ Ἐπίσκοπός μας συμπαραστατούμενος ἀπό τούς Ἐφημερίους τῆς Ἀρναίας Παν. Ἀρχιμ. π. Παΐσιο Σουλτανικᾶ, τούς Αἰδ. Οἰκ. π. Κωνσταντῖνο Ἀγούλα καί π. Γεώργιο Τρικκαλιώτη καί τούς Διακόνους π. Θεόκλητο Παρδάλη καί π. Ἀμφιλόχιο Χάϊτα, προέστη τοῦ Κατανυκτικοῦ Ἑσπερινοῦ, τοῦ λεγομένου τῆς Συγγνώμης, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Στεφάνου Ἀρναίας. Πρό τῆς Ἀπολύσεως καί τῆς Συγχωρητικῆς Εὐχῆς ὁ Σεβασμιώτατος ἀπηύθυνε λόγο ἀγαθό πρός τό ἐλάχιστο Ἐκκλησίασμα καί τούς ἀκροατές τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Μητροπόλεως, μέ θέμα: «Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἀσθένεια». Διευκρίνισε ὃτι ἁμαρτία εἶναι ἂρνηση ἀπό μέρους τοῦ ἀνθρώπου τῆς φυσικῆς του ροπῆς, ἂρνηση στήν κλήση τοῦ Θεοῦ γιά προσωπική κοινωνία καί ἓνωση μαζί Του. Πρόκειται γιά ἀστοχία, ἀποτυχία τοῦ ἀνθρώπου νά ὁλοκληρωθῆ καί νά τελειωθῆ στή σχέση κοινωνίας του μέ τόν Θεό. Ἀποτυχία καί ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου νά πραγματοποιήση τόν προορισμό του, δηλαδή τή θέωση. Τελικῶς ἁμαρτία εἶναι ἡ κακή χρήση, ἡ κατάχρηση, ἡ παράχρηση τῆς ἐλευθερίας καί ὃλων τῶν δυνατοτήτων, πού χάρισε ὁ Θεός στόν ἂνθρωπο, ἡ παράχρηση καί ἡ κατάχρηση τῆς ἲδιας τῆς ζωῆς καί τοῦ κόσμου.
{flickrset}72157718653762103|570|440|155253811@N05|Y{/flickrset}
{youtube}n-7QcZxrPBY{/youtube}