Τήν Κυριακή 3η Ἰουνίου τ.ἔ., πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ πάντας τούς Ἁγίους, ἐθεώρησε καλό ὁ Ἐπίσκοπός μας, παλισιούμενος ἀπό τή συνοδεία του, δηλαδή τόν Παν/το Ἀρχιμ. π. Λεόντιο Καρίκα καί τόν Διάκονο π. Γεώργιο Κυριάκου, νά τήν περάση μαζί μέ τίς Μοναχές τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ὀλυμπιάδος, μέ Ἠγουμένη τήν ἀδελφή Χρυσοβαλάντη μοναχή. Καί τοῦτο γιατί τήν Κυριακή μετά τήν Πεντηκοστή, ἡμέρα λαμπρή πού ἡ Ἐκκλησία ζωοπαρόχως πλουτίστηκε ἀπό τήν ἁγιοπνευματική χάρη, οἱ Πατέρες τήν ὠνόμασαν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων μέ θεόπνευστη ἐπιλογή τους, καθότι ὁ καρπός τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Ἐκκλησία εἶναι τά ἱερά πρόσωπα τῶν Ἁγίων μας. Στή ζωή της ἡ Ἐκκλησία ζῆ τήν παρουσία τοῦ Παρακλήτου, ἀναπνέοντας καί γευόμενη τά “σημεῖα” πού τῆς χαρίζουν οἱ ἀκόλουθοι καί φίλοι τοῦ Κυρίου μας.
Μέσα σ’ ἕνα κατανυκτικό περιβάλλον τελέστηκε ἡ Θεία Λειτουργία, κατά τήν ὁποία ἔψαλλαν πνευματικά παιδιά τῆς Μονῆς καί οἱ μοναχές της, ἀνεβάζοντας τό ἐκκλησίασμα σέ ὄντως ἀνώτερες πνευματικές σφαῖρες. Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε γιά τήν ἁγιότητα καί τήν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων μας μέσα στόν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας. Τόνισε πώς ἕνας εἶναι ὁ Ἅγιος καί ὁ Κύριος: ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί οἱ χριστιανοί ὀνομαζόμαστε ἅγιοι ὄχι γιατί μοναχοί μας φτάνουμε σέ αὐτές τίς ἀνώτερες πνευματικές καταστάσεις, ἀλλά ἐπειδή εἴμαστε ἀποδέκτες τῆς ἁγιότητάς Του. Καί κατά τόν ἁγιο Νικόλαο Καβάσιλα, ἅγιοι καλοῦνται οἱ πιστοί ἐξαιτίας τοῦ Ἁγίου, τοῦ Ὁποίου κοινωνοῦν τό Ἅγιο Σῶμα καί Αἷμα. Δέν εἶναι κατόρθωμα ὁ ἁγιασμός τῆς ἀνθρώπινης ἀρετῆς, ἀλλά χαρίζεται σέ μᾶς ἀπό Ἐκεῖνον καί ἐξαιτίας Ἐκείνου. «Κι ὅπως, ἐάν κάτω ἀπό τόν ἥλιο τοποθετηθοῦν πολλοί καθρέφτες, ὅλοι βέβαια λάμπουν κι ἀφήνουν ἀκτίνες καί νομίζεις ὅτι βλέπεις πολλούς ἥλιους, ἕνας ὅμως στήν πραγματικότητα εἶναι ὁ ἥλιος πού ἀστράφτει σέ ὅλους, ἔτσι καί ὁ μόνος Ἅγιος, ἐκχεόμενος στούς πιστούς, φαίνεται σέ πολλές ψυχές καί πολλούς δείχνει ἁγίους, ἕνας ὅμως καί μόνος εἶναι ὁ Ἅγιος, ὁ Χριστός μας», μᾶς λεέι ὁ ἁγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος.
Καί κατέληξε ὁ Δεσπότης: «Ὁ κάθε Ἅγιος εἶναι ὁ Χριστός ἐπαναλαμβανόμενος! Στά χριστοφόρα πρόσωπα τῶν Ἁγίων, στά πληρωμένα “διά Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ”, ἡ ζωή τοῦ Κυρίου μας ἐπαναλαμβάνεται, λίγο ἤ πολύ, κατά τοῦτο ἡ ἐκεῖνο τόν τρόπο. Ἤ καλύτερα, ἡ ἁγιοζωή εἶναι ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ παρατεινόμενη διά τῶν Ἁγίων. Εἶναι ἡ ζωή τοῦ σαρκωθέντος Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος διά τοῦτο ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά μᾶς δώση, μεταδώση καί παραδώση ὡς ἄνθρωπος τή θεία Του ζωή· γιά ν’ ἁγιάση, νά ἀπαθανατήση καί νά αἰωνιοποιήση μέ τή δική Του ζωή, ὡς Θεός, τήν πήλινη δική μας ζωή πάνω στή γῆ. Λοιπόν, ἀδελφοί, στά ἐξαϋλωμένα πρόσωπα τῶν ἁγίων συνεχίζεται ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ ἡ θεανθρώπινη, ἀπό γενεά σέ γενεά μέχρι τῆς συντέλειας τοῦ αἰῶνος. Οἱ Ἅγιοι εἶναι τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ πού συνεχίζεται διά μέσου ὅλων τῶν αἰώνων τοῦ ἀνθρώπινου γένους».
{flickrset}72157667796344937|573|430|155253811@N05|Y{/flickrset}