Τήν Κυριακή τῶν Μυροφόρων, 26η Ἀπριλίου τ. ἔ., ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία Ἁγίου Γεωργίου Ἀπολλωνίας ὅπου ἐχοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας. Τόν πλαισίωσαν ὁ ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Στέφανος Τσιγκερλιώτης, οἱ Πανοσιολογιώτατοι Ἀρχιμανδρίτες π. Λεόντιος Καρίκας καί π. Νήφων Καζάνας καί οἱ Διάκονοι π. Ἐφραίμ Τσόλης καί π. Μελέτιος Τσόγκας.
Οἱ Ἐνορίτες τοῦ Ἁγίου Γεωργίου προσῆλθαν στήν Εὐχαριστιακή Σύναξη μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Γεώργιο Δεμερτζῆ, τόν Πρόεδρο τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Ἀθανάσιο Φλῶρο καί τούς Τοπικούς Συμβούλους κ. Δημήτριο Χαρπουσάνη καί κ. Νικόλαο Καμηλάρη. Ἄλλωστε ὁ Σεβασμιώτατος ὤφειλε στήν Ἐνορία τήν παρουσία του αὐτή, καθόσον κατά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου πού πανηγύριζε ὁ Ἱερός Ναός ἐκωλύετο ἀπό ἄλλες του ὑποχρεώσεις.
Τό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος περιέστρεψε στό μήνυμα τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς, δηλαδή στίς τολμηρές ἐκεῖνες Μυροφόρες Γυναῖκες, ἀκολούθους τοῦ Κυρίου μας, οἱ ὁποῖες ἀψηφῶντας τά πάντα καί τόν φόβο τῶν Ἰουδαίων καί τή Ρωμαϊκή ἐξουσία καί τή γυναικεία εὐαισθησία προσέτρεξαν νά ἀλείψουν –κατά τήν Ἰουδαϊκή συνήθεια – μέ μύρα τόν νεκρό διδάσκαλό τους.
Λαμβάνοντας, λοιπόν, ἀφορμή ἀπό τό μήνυμα τῶν Μυροφόρων, ὡμίλησε ὁ Σεβασμιώτατος γιά τήν ἀξία τῆς γυναίκας στόν χριστιανικό κόσμο καί τή θέση πού τήν ἀνεβίβασε ὁ Κύριος στό κοινωνικό, ἐργασιακό, ἐπιστημονικό καί πνευματικό στερέωμα. Κατ’ ἀρχήν ὁ ὁμιλητής ἀνέλυσε μέ λεπτομερεῖς ἀναφορές τή θέση τῆς γυναίκας στόν προχριστιανικό κόσμο, σκιαγραφῶντας τήν ἀπελπιστική κατάσταση τοῦ γυναικείου φύλου κατ’ αὐτήν. Θέση ὑποτιμητική ὄχι μόνο στούς βαρβαρικούς λαούς, ἀλλά καί στίς πολιτισμένες κοινωνίες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ὅπως τήν ἑλληνική καί τή ρωμαϊκή. Διευκρίνισε ὅτι καί στήν ἀρχαία Ἀθήνα ἡ γυναίκα, ἀκόμα καί κατά τήν κλασσική περίοδο, λογαριαζόταν ἀπό τή φύση της κατώτερη ἀπό τόν ἄνδρα, ἄν καί ἀπολάμβανε τά ὠφέλη τῆς φιλοσοφίας καί τῆς Δημοκρατίας. Προσέθεσε ὅτι γιά τούς Ρωμαίους ἡ γυναίκα ἐθεωρεῖτο ἁπλῆ ἰδιοκτησία τοῦ ἀνδρός, πρᾶγμα καί ὄχι λογικό ὄν καί ἐλεύθερο. Ἡ παιδεία μάλιστα ἐθεωρεῖτο “ἀτιμία” γιά τή φύση της. Ὁ γάμος ἀπέβαινε ὑπόθεσις ἀγοραπωλησίας καί ἡ προσφορά της στήν οἰκογένεια ἦταν μία: νά φέρη στόν κόσμο τά τέκνα τοῦ συζύγου της! Στούς ἄλλους ἀρχαίους λαούς ἡ γυναίκα ἦταν δούλη, ἐθεωρεῖτο ἱκανή μόνο γιά νά ἱκανοποιῆ τά ἀνδρικά ἔνστικτα, ἄξιζε ὡς “ἐκκολαπτική μηχανή” καί ἦταν ὑποχείριο τοῦ ἀνδρός κατά πάντα.
Ὁ Κύριος, συνέχισε ὁ Δεσπότης, ἀξίωσε τή γυναίκα πρώτη νά λάβη τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως· ἀπό “ἑταίρα” φιλοσοφικῶν ἀναζητήσεων τήν ἀξιώνει νά δεχθῆ τόν “ἀσπασμό” τοῦ Οὐρανοῦ μέ τό περίφημο “Χαῖρε” τοῦ Εὐαγγελισμοῦ· ἀπό ἐκκολαπτική μηχανή τήν ἀνεβάζει πολλάκις σέ τιμητικότερο βάθρο ἀπό τόν ἄνδρα· τήν ἀναβιβάζει στό ὕψος τῆς “θύρας τῶν οὐρανῶν” καί τήν καθιστᾶ βασίλισσα τῶν Ἀγγέλων, Ἄνασσα, καί Θεοτόκο-Παναγία. Στήν ἐξάπλωση τῆς χαρᾶς τοῦ Εὐαγγελίου τῆς προσδίδει πρωτεύουσα θέση καί κηρύσσει ὅτι “ὁ ἄνδρας χωρίς τή γυναίκα εἶναι μονόπλευρος, ἡ δέ γυναίκα χωρίς τόν ἄνδρα εἶναι ἡ μία πλευρά τοῦ ἀνδρός”. Δηλαδή κηρύσσει τήν ἰσοτιμία καί ἰσαξία ἀνδρός καί γυναικός καί ὑπογραμμίζει τόν συμπληρωματικό καί ὄχι ἀνταγωνιστικό τους ρόλο καί στήν οἰκογένεια καί στήν κοινωνία. Τήν βγάζει ἀπ’ τόν ὀντά της, τήν ἀποδέχεται ἐπιστήμονα, τήν θέλει ὅμως ἁγνή μητέρα καί βασίλισσα τοῦ σπιτιοῦ, ὑπεύθυνη τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν της καί στολισμένη μέ τίς ἁγιοπνευματικές ἀρετές.
Καί κατέληξε ὁ ὁμιλητής κάνοντας ἀναφορά στή διαστροφή δυστυχῶς τῆς προσφορᾶς, τῆς θέσεως καί παρουσίας τῆς γυναίκας, ἰδίως σήμερα στόν λεγόμενο δυτικό κόσμο. Στήν ἐκτροπή τοῦ “φεμινισμοῦ”, στήν παραμορφωτική παρουσία τοῦ λεγομένου “ἑνιαίου φύλου”, στά καμώματα τῆς μόδας καί γιατί ὄχι καί στή συμβολή -φεῦ- τῆς γυναίκας στόν ἐκφυλισμό τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας καί ἀξίας της στήν ἐποχή μας. Πρότεινε δέ τήν ὀμορφιά της καί τήν ἰσότητά της μέ τόν ἄνδρα καί τήν ἀξία της –τήν τρυφερότητά της- ἡ γυναίκα νά τή δείξη μέ τήν πνευματική της ἀνωτερότητα καί προσφορά, μέ τή θυσιαστική της ἀγάπη καί τήν πρωτοπορία σέ ἔργα δικαιοσύνης, ἀνθρωπιᾶς καί κυρίως ἀρετῆς, ἁγνότητας καί ἁγιότητας, μή ξεχνῶντας ὅτι τό πολυτιμότερο “διδακτορικό” γι’ αὐτήν εἶναι ἡ ποιότητα τῆς οἰκογένειας καί τῶν τέκνων της! Δηλαδή ἡ ποιότητα τῆς κοινωνίας καί τοῦ κόσμου εἶναι ἔργο κυρίως δικό της, εἶναι ἔργο μέ “ἄρωμα” γυναίκας!
Περί τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος, μέ πρόταση τοῦ Ἐφημερίου, προεχείρισε σέ Ἀναγνώστη τόν εὐλαβέστατο κ. Ἀνέστη Μπαλάση, διάκονο τοῦ ἀναλογίου καί βοηθό στά λειτουργικά πράγματα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ π. Στεφάνου. Ἄς τόν ἀξιώνη ὀ Κύριος νά Τόν διακονῆ καί νά τόν αἰνῆ καί ἀπ’ τό ὕψος τοῦ Ψαλτηρίου!
[widgetkit id=286]