Τήν Κυριακή τοῦ Ἀντίπασχα 9η Μαΐου τ.ἒ., πού ὁ Λαός μας τήν ὀνομάζει Κυριακή τοῦ Θωμᾶ, ἐπειδή στούς Ἱερούς Ναούς μας ἀναγινώσκεται ἡ Εὐαγγελική Περικοπή τῆς ἀπιστίας καί ψηλάφησης τοῦ Κυρίου μας ἀπό τόν Ἀπόστολο Θωμᾶ (Ἰωάνν. κ΄ 19-31), ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου, τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Προφήτου Ἠσαΐου, τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ὁσιομάρτυρος Νικολάου τοῦ ἐν Βουνένοις καί τή μετακομιδή τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ Θαυματουργοῦ ἀπό τό Μπάρι τῆς Ἰταλίας στή Χώρα μας.
Τήν εὐλογημένη αὐτή ἡμέρα πού εἶναι ἡ πρώτη Κυριακή μετά τό Ἃγιο Πάσχα, γιορτάζει μέ κάθε μεγαλοπρέπεια ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου στήν Ἀρναία, ἡ ὁποία τόν τιμᾶ καί ὡς Προστάτη τῶν ὁδηγῶν. Τῆς Μονῆς ἡγεῖται ὁ Παν. Ἀρχιμ. π. Παΐσιος Σουλτανικᾶς, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ψυχή της καί ὁ ἂνθρωπος μαζί πού μέλλει νά ἐπανδρώση καί νά μεγαλύνη τόν πάνσεπτο αὐτό χῶρο πού λόγῳ θέσεως ἀποτελεῖ τόν προνάρθηκα τῆς ἀρχοντικῆς Ἀρναίας.
Τό Ἑσπέρας ἐτελέσθη Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός μέ τήν Ἀρναία παροῦσα καί τό πρωΐ τῆς κυριωνύμου ἡμέρας ἐψάλη ὀ Ὂρθρος καί ἡ Ἀναστάσιμος Λαμπροφόρος Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Τῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ στή Μονή προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, συμπαραστατούμενος ἀπό τούς Ἐφημερίους τῆς Ἀρναίας Αἰδ. Οἰκ. π. Κωνσταντῖνο Ἀγούλα καί π. Γεώργιο Τρικκαλιώτη καί τούς Διακόνους π. Θεόκλητο Παρδάλη καί π. Ἀμφιλόχιο Χάϊτα. Τά Ἀναλόγια λάμπρυναν μέ τήν παρουσία τους οἱ Μουσικολογιώτατοι Ἱεροψάλτες κ.κ. Βασίλειος Κοκκαλιάρης, Κωνσταντῖνος Πνευματικός καί Πέτρος Κοτρότσιος μέ τούς συνεργάτες τους. Ὁ Λαός τῆς Ἀρναίας, τηρῶντας ὃλα τά μέτρα τῆς Πολιτείας γιά τήν πανδημία, ὑπερεπλήρωσε μέσα καί ἒξω τόν Ναό καί τόν περίβολο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, πού φροντισμένη καί ἀνθοστόλιστη ἀνέμενε τά πνευματικά της τέκνα. Ἐπικεφαλῆς ὁ Ἀντιδήμαρχος κ. Γεώργιος Θαλασσινός, ὁ Πρόεδρος τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Ἀγαπητός Κιάτος, ἡ Πρόεδρος τῆς Α΄βάθμιας Σχολικῆς Ἐπιτροπῆς καί Δημοτική Σύμβουλος κα Εὐγενία Γιαννούση, ὁ Διοικητής τῶν Πυροσβεστικῶν Ὑπηρεσιῶν Ἀρναίας κ. Δημήτριος Ἀλεξανδρῆς κ.ἂ.
Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του ἀναφέρθη ἐπ’ ἐλάχιστον στό Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Χριστοφόρου, τοῦ δύσμορφου φοβεροῦ καί τρομεροῦ στρατιώτου Ρέπροβου, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε ἐπί Δεκίου τό 250 μ.Χ. καί μεγαλούργησε μεταποιῶντας τούς διῶκτες του στρατιῶτες καί τίς ἀκόλαστες γυναῖκες Καλλινίκη καί Ἀκυλίνα, ἀπεσταλμένους ὃλους τοῦ Αὐτοκράτορα νά τόν ἀντιμετωπίσουν καί νά τοῦ μεταβάλλουν τήν πίστη, σέ Μάρτυρες ὁμολογητές τοῦ Χριστοῦ. Στή συνέχεια ὁ ὁμιλητής ἐπέλεξε, μέ βάση τήν ὁμολογία τοῦ ἀπιστοῦντος Ἀποστόλου Θωμᾶ ἐνώπιον τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ μας, πού τόν κάλεσε νά ψηλαφήση τήν πλευρά καί τά χέρια Του: «…ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου.» (Ἰωάν. κ΄28), τό μήνυμα τῆς ἡμέρας νά εἶναι μία ἀναφορά στή Θεανδρική Ὑπόσταση τοῦ Κυρίου μας, δηλαδή, στό ὃτι ὁ Ἀναστάς Κύριός μας ἦταν τέλειος Θεός καί τέλειος ἂνθρωπος, τό δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος πού σαρκώθηκε, θαυματούργησε, μεταμορφώθηκε, σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε καί ἀνελήφθη στούς οὐρανούς. Ἦταν, δηλαδή, ὁ Μεσσίας πού ἀνέμεναν οἱ Ἰουδαῖοι.
Αὐτό ὁ Δεσπότης τό στήριξε κάνοντας μία θεολογική καί φιλολογική ἀναφορά στίς Εὐαγγελικές Περικοπές πού ἀναγινώσκονται στήν Ἐκκλησία μας ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Κυριακή τοῦ Πάσχα μέχρι καί τήν Ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου μας! Παρετήρησε κατ’ ἀρχήν ὃτι κατά τίς ἓξι αὐτές Κυριακές πού ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας, δηλαδή: α) τῆς Ἀναστάσεως (Ἰω. α΄1-17), β) τοῦ Θωμᾶ (Ἰω. κ΄19-31), γ) τῶν Μυροφόρων (Μάρκ. ιε΄43-ιστ΄8), δ) τοῦ Παραλύτου (Ἰω. ε΄1-15), ε) τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰω. δ΄5-42) καί στ) τοῦ Τυφλοῦ (Ἰω. θ΄1-38), οἱ πέντε Εὐαγγελικές Περικοπές εἶναι ἐπιλεγμένες ἀπό τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο καί μία μόνο, ἐκείνη τῶν Μυροφόρων, εἶναι ἐπιλεγμένη ἀπό τό κατά Μᾶρκον. Παρετήρησε, λοιπόν, ὃτι τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο ἐγράφη στήν Ἒφεσο μεταξύ τῶν ἐτῶν 85 καί 95 μ.Χ. ἀπό τόν Μαθητή τῆς Ἀγάπης. Σκοπός τοῦ Ἰωάννη εἶναι ἓνας καί μοναδικός πού καταγράφεται στήν ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου Του καί μάλιστα στό Α΄ Κεφάλαιο: «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν καί Θεός ἦν ὁ Λόγος» (Ἰω. α΄1), δηλαδή, «Κατά τήν ἀρχή τῆς Δημιουργίας καί πρό τῆς ὑπάρξεως τοῦ ὑλικοῦ κόσμου, ὑπῆρχε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού γεννήθηκε ἀχώρως καί ἀχρόνως ἀπό τόν Πατέρα ὡς ἂπειρος καί ζωντανός Λόγος. Ἦταν ὁ Λόγος τό δεύτερο Πρόσωπο τῆς Θεότητος, ὑπῆρχε ἀχώριστος ἀπό τόν Πατέρα καί ἦταν Θεός τέλειος ὀ Λόγος»! Καί τοῦτο τό κατέθεσε ὀ Ἰωάννης ὡς συνείδηση κοινή τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἀπάντηση κυρίως στήν πρωτοχριστιανική αἳρεση τῶν “Γνωστικῶν”, οἱ ὁποῖοι ἀμφισβητοῦσαν τήν Θεότητα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ πού ἒγινε καί ἂνθρωπος. Μόνον ἡ Περικοπή τῶν Μυροφόρων προέρχεται ἀπό τό κατά Μᾶρκον Εὐαγγέλιο, γιά νά διατρανώση τό μήνυμα τοῦ Ἀγγέλου μπροστά ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο τοῦ Κυρίου μας, πού ἐκραύγασε: «Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἒστιν ὧδε· ἲδε ὁ τόπος ὃπου ἒθηκαν αὐτόν» (Ἰω. ιστ΄6), δηλαδή: «Ζητᾶτε τόν Ἰησοῦ τόν Ναζαρηνό τόν ἐσταυρωμένο. Ἀναστήθηκε. Δέν εἶναι ἐδῶ. Ἰδού, εἶναι ἀδειανό τό μέρος πού τόν ἒβαλαν»! Πρόκειται γιά τήν ὁμολογία τῆς Ἀναστάσεως, ὡς κοινή συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, ἐκπεφρασμένη μέ τή γραφίδα τοῦ Ἰωάννη!
Καί κατέληξε ὁ Δεσπότης: «Οἱ ἂλλες πέντε εὐαγγελικές περικοπές τῶν Κυριακῶν τοῦ Πεντηκοσταρίου ἀποβλέπουν στήν ὁμολογία τῆς Ἀρχαίας Ἐκκλησίας ὃτι ὁ Ἰησοῦς ἀπό τή Ναζαρέτ, ὁ Ἐσταυρωμένος καί Ἀναστάς, εἶναι τό δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ τέλειος Θεός πού ἒγινε καί τέλειος ἂνθρωπος χάριν τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου! Εἶναι ὁ πόθος τῆς Ἐκκλησίας νά κηρυχθῆ ὃ,τι ἀπήντησε ὁ Ἰησοῦς στήν Σαμαρείτιδα γιά τόν Μεσσία πού ἀνέμενε ὁ Ἰσραήλ, τόν λεγόμενο Χριστό: “…ἐγώ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι”, δηλαδή : “…ὁ Μεσσίας εἶμαι ἐγώ, πού τή στιγμή αὐτή σοῦ ὁμιλῶ”! Αὐτό ἦταν, αὐτό εἶναι καί αὐτό θά εἶναι τό μέλημα τῆς Ἐκκλησίας διαχρονικά! ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!»
{flickrset}72157719184487170|570|440|155253811@N05|Y{/flickrset}
{youtube}9-n5ojr1WnQ?t{/youtube}