Στίς 29 Μαΐου 1453 ἡ Ρωμιοσύνη ἐθρήνησε τήν Ἅλωση τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων, τῆς καρδιᾶς τοῦ Γένους μας, τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς Κυρᾶς τῆς δοξασμένης τοῦ Βοσπόρου καί ἀπό τότε τό μοιρολόι τῆς ἑπτάλοφης Παναγιοσκέπαστης Πρωτεύουσας τῶν Ἑλλήνων ἀχολογεῖ καί ἀκούγεται ἀπό κάθε ρωμαίικη ψυχή…
Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ κυρός ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ, μέ ἀμέριστη συμπαράσταση τοῦ τ. Ὑπουργοῦ κ. Χρήστου Πάχτα, βλαστοῦ τετιμημένου τῆς Ἀρναίας καί τοῦ εὐγενοῦς καί φιλόχριστου Λαοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἀνήγειρε τό μεγαλοπρεπές Μητροπολιτικό Μέγαρο Ἀρναίας καί τό στόλισε μέ τό ὑπέρλαμπρο Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο τῆς Παναγίας τῆς Δακρυρροούσης, ἀφιερωμένο στήν Προστάτιδα καί Ὑπέρμαχο Στρατηγό τῆς Πόλης καί τοῦ Γένους μας, στήν Παντάνασσα Κυρία Θεοτόκο πού ἀφουγκρασμένη τό “ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ” δακρύζει περιβαλλόμενη ἀπό τόν Κωνσταντῖνο τόν Μέγα ἀπό τή μιά καί τόν Κωνσταντῖνο τόν Παλαιολόγο ἀπό τήν ἄλλη, μέ φόντο τά τείχη τῆς Πόλης, τήν Ἁγιά Σοφιά καί τά μαρτυρικά Πατριαρχεῖα στό ταπεινό Φανάρι. Ἀπό τότε τό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσι τιμᾶ τή μνήμη τῆς Βασιλευούσης κάθε 29η τοῦ μηνός Μαΐου, τελῶντας μνημόσυνο στή μνήμη τοῦ μαρμαρωμένου Βασιλιᾶ καί τῶν ὑπερασπιστῶν τῆς Πόλης.
Γιά φέτος τῶν ὅλων Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος ἀπό τούς Παν. Ἀρχιμ. π. Χρυσόστομο Μαϊδώνη, Ἱεροκήρυκα καί Ἐπίτιμο Πρωτοσύγκελλο, π. Δωρόθεο Ζέρβα, Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο, τούς Αἰδ. Οἰκ. π. Κωνσταντῖνο Ἀγούλα, π. Γεώργιο Τρικκαλιώτη καί τόν Διάκονο π. Κωνσταντῖνο Ἰσαακίδη. Συμπροσευχόμενοι διηκόνουν οἱ Παν. Ἀρχιμ. π. Ἰγνάτιος Ριγανᾶς Ἱεροκῆρυξ καί Πρωτοσύγκελλος, π. Παΐσιος Σουλτανικᾶς καί ὁ Αἰδ. Πρωτ. Νικόλαος Γιαννούλης. Ὁ Παναγιοσκέπαστος Λαός μας περιέβαλε τήν πανήγυρη μέ ἀγάπη, μέ ἐπικεφαλῆς τόν τ. Ὑπουργό καί Δήμαρχο κ. Χρῆστο Πάχτα, τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Νικόλαο Αὐγερινό, τήν Πρόεδρο τῆς Α΄βάθμιας Σχολικῆς Ἐπιτροπῆς καί Δημοτική Σύμβουλο κα Εὐγενία Γιαννούση, τόν κ. Ἀστέριο Τζιτζιρίκα, Πρόεδρο τοῦ Ἀριστοτελείου Πνευματικοῦ Κέντρου, τόν Δημοτικό Σύμβουλο κ. Ἀθανάσιο Τσάλα, τήν τ. Δημοτική Σύμβουλο κα Κασσάνδρα Λάμπρου κ.ἄ.
Τόν θεῖο λόγο ἐκήρυξε ὁ π. Ἰγνάτιος κάνοντας ἕνα θαυμάσιο συνδυασμό τοῦ θεολογικοῦ περιεχομένου τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου μας καί τῆς ἀποφράδος ἡμέρας τῆς Ἁλώσεως τῆς Πόλεως.
Κατ’ ἀρχήν ἑρμήνευσε τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μας, πού εἶναι τό πλήρωμα τῆς κατά Χριστόν Οἰκονομίας, ὡς τή θέωση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου μας καί τήν ἀνάβασή της κεκαθαρμένης καί τεθεωμένης στόν Οὐράνιο Πατέρα, παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τό δεύτερο καί τρίτο στιχηρό τῶν Αἴνων τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως. Ὁ Ἀναληφθείς Κύριος ἐνδεδυμένος ἀχώριστα τήν ἀνθρώπινη φύση, ὡς Θεάνθρωπος, τήν καθαρίζει ἀπό τήν ἁμαρτία μέ τό Πανάγιο Αἷμα Του καί περιβεβλημένη μέ τή Δόξα τῆς Ἀναστάσεώς Του, τήν ἀνεβάζει στόν Θεό Πατέρα, ἐνθρονίζοντάς την στά δεξιά Του!
Παράλληλα ὁ ὁμιλητής ἀναφέρθηκε στό δρᾶμα τῆς πτώσεως τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, πού ὅπως εἶπε τό πριόνισμά της ξεκίνησε ἀπό τήν ἐκ μέρους τῶν Φράγκων, ἐπί Καρλομάγνου, κατάκτηση τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρώμης, μέ τόν ἐνδόμυχο πόθο – σκοπό ὅλοι οἱ Χριστιανικοί Λαοί νά ὑποταγοῦν στόν Φράγκο Πάπα τῆς Ρώμης. Ἔκανε λόγο γιά τίς αἱρετικές διδασκαλίες πού ἄφθονα εἰσήγαγαν στήν πίστη τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τό Filioque, δηλαδή ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ, τίς ἀξιομισθίες τῶν Ἁγίων, τά Ἄζυμα στή Θεία Εὐχαριστία, τήν τιμωρία τοῦ ἀνθρώπου γιά τήν ἱκανοποίηση τῆς Θείας Δικαιοσύνης, τήν ὑποχρεωτική ἀγαμία τοῦ Κλήρου, τό ἀλάθητο τοῦ Πάπα κ.ἄ. Διευκρίνισε δέ ὅτι ἀποκορύφωμα τοῦ μίσους τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας, ἦταν οἱ Σταυροφορίες, μέ πρόσχημα δῆθεν τήν ἀπελευθέρωση τῶν Ἁγίων Τόπων ἀπό τό Ἰσλάμ, μέ αἴσχιστο γεγονός τήν Ἅλωση τῆς Πόλεως ἀπό τούς Σταυροφόρους τό 1204! Μίλησε γιά τήν καταλήστευση τῶν πνευματικῶν θησαυρῶν τῆς Ἀνατολῆς καί τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τῶν Ἁγίων πού μεταφέρθηκαν στή Δύση καί τήν τελική συρρίκνωση τῆς Αὐτοκρατορίας ἐπί 200 χρόνια, πού δέν ὀρθοπόδησε ποτέ.
Τέλος μίλησε γιά τήν ἐπαίσχυντη Σύνοδο Φεράρας – Φλωρεντίας, στήν ὁποία σύρθηκε ὁ Πατριάρχης καί ὁ Αὐτοκράτορας, μέ σκοπό τήν ὑποταγή στόν Πάπα καί τή νόθευση τῆς ἀμωμήτου πίστεώς μας, γιά νά ἔρθη ἡ πολυπόθητη βοήθεια τῆς Δύσεως ἐναντίον τῶν Μωαμεθανῶν. Περιέγραψε τήν ἀχαρακτήριστη σύμπραξη Πολιτείας (Παλαιολόγων) καί ἰντελιγκέντσιας (Βησαρίων, Πλήθων ὁ Γεμιστός κ. ἄ.) πού κατέληξε στό μαρτύριο τοῦ Παλαιολόγου μπροστά ἀπό τήν Κερκόπορτα, νά ποτίζη μέχρι σήμερα μέ αἷμα τό χῶμα τῆς Πόλης… Ἔπλεξε δέ τό ἐγκώμιο τῆς Μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πού κράτησε ἄσβεστη τή σπίθα τῆς Ρωμιοσύνης καί τῆς Ὀρθοδοξίας, ὥστε νά φουντώση ξανά πάλι στό ΄21! Πηγές του ὁ ἱστορικός Σπυρίδων Ζαμπέλιος, ὁ Κωνσταντῖνος Σάθας (Ἱστορία τῆς Τουρκοκρατούμενης Ἑλλάδος 1869), ὁ Γ. Φραντζῆς κ. ἄ.
Πρό τῆς Ἀπολύσεως ἐψάλη Τρισάγιο ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ μάρτυρος Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Παλαιολόγου καί ὅλων τῶν πεσόντων Προμάχων τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων!
{flickrset}72157714497925032|||155253811@N05|Y{/flickrset}
{youtube}_5Ql0Dfkhgc{/youtube}