Τήν Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ, 13η Μαΐου ἐ. ἔ., μέ ἐθνική ἔξαρση καί κατάνυξη ὁ Γεροπλάτανος ἐτίμησε τό ὁλοκαύτωμα τῶν ἕξ Παρθενομαρτύρων συμπατριωτῶν του πού τό 1854 μέ τή ζωή τους πλήρωσαν τήν ἀντίστασή τους στόν τουρκικό ζυγό καί τόν ἐξισλαμισμό. Πρόκειται γιά τή θυσία ἕξη Κοριτσιῶν, νέων παρθένων, ἀπό τόν Γεροπλάτανο πού ἀποδέχθηκαν νά καοῦν στόν νερόμυλο τοῦ Τσάμη, ὅπου ὑπάρχει σήμερα μνημεῖο πρός τιμήν τους, γιατί ἀρνήθηκαν νά συζευχθοῦν μέ μουσουλμάνους καί νά γίνουν οἱ ἴδιες ὀπαδοί τοῦ Μωάμεθ.
Ἔτσι ἡ Ἐνορία Γεροπλατάνου μέ τόν Ἐφημέριό της καί ὁ Πολιτιστικός Σύλλογος προσκάλεσαν τόν Σεβ. Μητροπολίτη μας νά προσέλθη γιά νά λειτουργήση καί νά τιμήση τίς Παρθενομάρτυρες καί τή θυσία τοῦ Χωριοῦ, ὁ ὁποῖος καί ἀνταπεκρίθη, τιμῶντας τήν αἱμάτινη προσφορά τοῦ Χωριοῦ καί τίς Ἁγίες Παρθενομάρτυρές του.
Μαζί του οἱ Παν. Ἀρχιμανδρίτες π. Λεόντιος Καρίκας, π. Νήφων Καζάνας, π. Κυπριανός Στραζέρου, ὁ καί Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας καί οἱ Διάκονοι π. Γεώργιος Κυριάκου καί π. Κωνσταντῖνος Ἰσαακίδης.
Ὁ Ἐνοριακός Ἱερός Ναός τοῦ Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Θεσσαλονικέως εἶχε ντυθῆ στά ἐθνικά χρώματα καί παραδοσιακά στολισθῆ μέ φροντίδα τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος καί ἐπιστασία τοῦ Ἐφημερίου του. Ὁ Λαός τοῦ Γεροπλατάνου ἀπό τό πρωΐ προσῆλθε στήν Εὐχαριστιακή Σύναξη, ἐνῶ κάτοικοι τοῦ Χωριοῦ καί νέοι προσῆλθαν ντυμένοι μέ ἐθνικές παραδοσιακές μακεδονικές στολές γιά νά μᾶς ἀναγάγουν στήν καρδιά τοῦ τιμωμένου γεγονότος. Ἐπικεφαλῆς τους ὁ ἐκλεκτός Ἀντιδήμαρχος Πολυγύρου κ. Δημήτριος Κοντογιώργης, ὁ Πρόεδρος τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Δημήτριος Σεραφείμ καί ὁ Πρόεδρος τοῦ τοπικοῦ Πολιτιστικοῦ Συλλόγου.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀναφέρθηκε στήν εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ (Ἰω. θ΄, 1-38), καί μάλιστα στόν ὁμηρικό ἀγῶνα καί τή φοβερή πάλη πού διεξήχθη, κατά τό ἱερό κείμενο, ἀνάμεσα στόν πρώην τυφλό καί τούς Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι ἔπραξαν τά πάντα γιά νά διαψεύσουν καί νά ἐπισκιάσουν μέ τά ἔργα τους τό μέγα θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ συμπατριώτη τους ἀπό τόν Κύριο. Ἀνέλυσε, λοιπόν, τίς μεθόδους πού χρησιμοποίησαν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί τῆς ὑποκρισίας καί τή στρατηγική τους σέ ὅλα τά στάδια τῆς ἐπιθέσεώς τους πρός διαστροφήν τῆς ἀληθείας.
Οἱ μέθοδοι, λοιπόν, εἶπε ὁ Δεσπότης πού χρησιμοποίησαν οἱ τότε Φαρισαῖοι εἶναι οἱ ἴδιες μέ τίς μεθόδους τῶν συγχρόνων τους πού δυστυχῶς τούς μιμοῦνται κατά πάντα. Πρώτη μέθοδος ἡ βία. Τρομοκρατοῦν οἱ Φαρισαῖοι τόν πρώην τυφλό γιά νά τοῦ κλείσουν τό στόμα καί νά ἀποσιωπήσουν τό θαῦμα ἀπειλῶντας τον ὅτι θά τόν καταστήσουνν “ἀποσυνάγωγο”, δηλαδή θά τόν κηρύξουν ἐκτός Νόμου, θά τόν ἀποβάλουν ἀπό τήν Συναγωγή, καί ὄχι μόνον αὐτόν, ἀλλά καί τούς πονεμένους γονεῖς του. Προσφιλές τοῦτο τό μέσο τῆς βίας πού στό διάβα τῶν αἰώνων τό ἔζησε στό τίμιο σῶμα του ὁ Χριστιανισμός. Αἱμοβόροι αὐτοκράτορες Ρωμαῖοι, δόρατα καί ξίφη, ἀλλά καί σύγχρονα ἄθεα ἔθνη καί ὑλόφρονες πολιτικές καί στυγνοί δικτάτορες σέ μιά μεγάλη ἔκταση τοῦ πλανήτη μας χρησιμοποίησαν καί χρησιμοποιοῦν τήν βία ὡς μέτρο καί κύριο μέσο ἐπιβολῆς ἐναντίον τῆς πίστεώς μας. Δόρατα, ξίφη, σταυροί, ἰκριώματα στήθηκαν γιά νά συντρίψουν τήν χριστιανική ἐμπειρία, ἀλλά μέσα ἀπό τούς ποταμούς τῶν αἱμάτων πού βαπτίσθηκε ἡ Ἐκκλησία, ὑφάνθηκε ὁ πολύτιμος αἱμάτινος μανδύας τῆς δόξης Της. Γιά τοῦτο στά ἐγκαίνια τοῦ οἱουδήποτε Ἱεροῦ Ναοῦ ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ κραυγάζει: «Τῶν ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ Μαρτύρων Σου, ὡς πορφύραν καί βύσσον, τά αἵματα στολισαμένη ἡ Ἐκκλησία…» καί τό βιώνει μεγαλόπρεπα. Συμπερασματικά ἡ βία ὅπου ἀσκεῖται ὁδηγεῖ τήν Ἐκκλησία ἀπό τίς κατακόμβες στή δόξα καί τή λαμπρότητα.
Τό δεύτερο ὄπλο πού χρησιμοποιήθηκε ἀπό τούς Φαρισαίους εἶναι ἡ πονηριά τῆς σοφιστείας, πού λογικοφανής μοιάζει, ἀλλά δυστυχῶς εἶναι μεστή ψεύδους. «Ἁμαρτωλῶν ὁ Θεός οὐκ ἀκούει», ἡ μείζων πρότασις τῆς σοφιστείας τῶν Φαρισαίων. «Οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρά τοῦ Θεοῦ, ὅτι τό Σάββατον οὐ τηρεῖ», ἡ ἐλάσσων πρότασή τους. Καί προκύπτει … τό συμπερασμα: Ἄρα … ἠ θεραπεία δέν ἔγινε! Αὐτοί εἶναι οἱ ἀρρωστημένοι παραλογισμοί τους, μέ τούς ὁποίους ἀγωνίζονταν νά συσκοτίσουν τό θαῦμα. Ἡ σοφιστεία καί ὁ παραλογισμός εἶναι τό χαρακτηριστικό μέσο ἐκείνων πού θέτουν πρωταρχικά στό μυαλό τους τήν ἄρνηση τῆς πίστεως καί παλεύουν μετά ταῦτα μέ τούς πιό παράδοξους συλλογισμούς νά διαψεύσουν τό θαῦμα. Ἀλλά ἀπό τόν Κέλσο, μέχρι τόν Σάρτρ, τόν Ρενάν καί τόν Γκέμπελς, ὅσο καί ἄν χρησιμοποιήθηκε σάν σπαθί ἡ γραφίδα τους ἀπέτυχαν παταγωδῶς. Ἄλλωστε θά θυμοῦνται τήν τετραγωνική ἀπάντηση τοῦ Τυφλοῦ στούς Φαρισαίους: «Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καί εἶπεν• εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν (ὁ Χριστός) οὐκ οἶδα• ἕν οἶδα, ὅτι τυφλός ὤν, ἄρτι βλέπω»! Χρειάζεται πιό ἀποστομωτική ἀπάντησις;
Καί τελευταῖο καί πιό πονηρό ὄπλο, εἶπε ὁ Δεσπότης, χρησιμοποίησαν οἱ Φαρισαῖοι τήν ὕπουλη ὑποκρισία. Παραδέχονται τό θαῦμα, ἀφοῦ δέν μποροῦν νά κάνουν ἀλλοιῶς. Ἀλλά τό ἀποδίδουν ὄχι σ’ αὐτόν τόν Ἰησοῦ, τόν “ἁμαρτωλό”…, ἀλλά στόν … Θεό, σέ μιά ὑπερφυσική δύναμη ὅπως θά ’λεγαν σύγχρονοι ἰδεαλιστές. Εἶναι ἡ δοκιμασμένη μέθοδος τῆς ἁλώσεως τοῦ χριστιανισμοῦ ἐκ τῶν ἔσω, πού τήν ἐφάρμοσαν πιστά ἡ διαχρονική αἵρεση, μέχρι τούς σημερινούς … ισμούς, καί εἶναι πολλοί δυστυχῶς. Ἀλλά καί ἐδῶ ἡ ἀπάντηση τοῦ τυφλοῦ τούς διέλυσε: «Εἰ μή ἦν οὗτος παρά Θεοῦ – τούς κραυγάζει – οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν»!
Καί κατέληξε ὁ Επίσκοπός μας: «Δέν σταμάτησαν οἱ διωγμοί ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ μας. Οὔτε ἡ Ἐκκλησία ἔπαψε νά ὑποφέρη καί νά ὑφίσταται στό Σῶμα Της τή βία, τήν πονηρή σοφιστεία καί τήν διαβολική ὑποκρισία. Χρειάζεται ὅμως ἕνας “τυφλός” πού γεύεται τό θαῦμα τοῦ Χριστοῦ γιά νά τούς ἀποστομώση, ὅπως τούς ἁρμόζει».
Μετά τή Θεία Λειτουργία κάτω ἀπό τόν διακοσίων ἐτῶν γεροπλάτανο, πού ποτίζεται μέ τό νερό τοῦ Χωριοῦ, συνάχθηκαν Λαός, Ἀρχές καί Ἱερός Κλῆρος, ἐξεφωνήθησαν πανηγυρικοί ἀπό τόν Πρόεδρο τοῦ Χωριοῦ καί τόν Ἐφημέριο τῆς Ἐνορίας, τραγουδήθηκαν ἀπό τήν χορωδία τοῦ Χωριοῦ ἐπίκαιρα πατριωτικά καί ντόπια τραγούδια καί στό τέλος προσφέρθηκαν γλυκίσματα καί καλούδια σέ ὅλο τό ἐκκλησίασμα.
{flickrset}72157668996484498|573|430|155253811@N05|Y{/flickrset}