Ὁ Ἱερός Κλῆρος τῆς Μητροπόλεώς μας, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ, συνῆλθε σήμερα στό 
Μητροπολιτικό Μέγαρο τῆς Ἀρναίας γιά νά συζητήση καί νά ἀναζητήση ἁγνά πρότυπα Ἱερωσύνης βγαλμένα μέσα ἀπό τόν ἁγιογραφικό κάλαμο. Καλεσμένος ὁ Ὁμότιμος Ἐπίκουρος Καθηγητής στό Τμῆμα Θεολογίας τοῦ Α.Π.Θ. στόν Τομέα Βιβλικῆς Γραμματείας καί Θρησκειολογίας μέ εἰδίκευση στήν Κ.Δ., Αἰδ. Πρωτ. π. Ἰωάννης Σκιαδαρέσης.
Μητροπολιτικό Μέγαρο τῆς Ἀρναίας γιά νά συζητήση καί νά ἀναζητήση ἁγνά πρότυπα Ἱερωσύνης βγαλμένα μέσα ἀπό τόν ἁγιογραφικό κάλαμο. Καλεσμένος ὁ Ὁμότιμος Ἐπίκουρος Καθηγητής στό Τμῆμα Θεολογίας τοῦ Α.Π.Θ. στόν Τομέα Βιβλικῆς Γραμματείας καί Θρησκειολογίας μέ εἰδίκευση στήν Κ.Δ., Αἰδ. Πρωτ. π. Ἰωάννης Σκιαδαρέσης.Μέ γλαφυρότητα, ἀλλά καί μέ θεολογική ἐνάργεια ὀ Ὁμιλητής παρουσίασε τό θέμα του: «Πρότυπα Ἱερωσύνης ἀπό τήν Ἀποκάλυψη», ἐντυπωσιάζοντας τόσο τόν Σεβασμιώτατο, ὃσο καί τόν Ἱερό μας Κλῆρο μέ τήν πληθώρα τῶν ἀναφορῶν στήν Καινή καί Παλαιά Διαθήκη καί συγκεκριμένως στό Ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου. Ὁμολογουμένως ἡ εὐχέρεια τῆς κινήσεως τῆς σκέψεώς του στήν Ἀποκάλυψη ἦταν μοναδική. Τούς δέ Κληρικούς μας ἱκανοποίησε ἀπόλυτα τό γεγονός ὃτι ὁ Μαθητής τῆς ἀγάπης, φωτισμένος ἁγιοπνευματικά καί ὂντας θεόπνευστος, μπορεῖ καί σήμερα μέ τά ἲδια ἀκριβῶς λόγια καί τά ἲδια θέματα νά μιλήση στόν σημερινό Διάκονο τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου, τόν Ἱερωμένο!
Τά κύρια σημεῖα τῆς εἰσηγήσεως τοῦ π. Ἰωάννου ἒχουν ὡς ἑξῆς:
Ἡ Ἀποκάλυψη εἶναι βιβλίο καί γιά τό παρόν τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἓνα Προφητικό Βιβλίο πού ἀναφέρεται καί στό “νῦν”.
Ὁ Ὁμιλητής ἒκανε ἰδιαίτερη ἀναφορά στίς ἑπτά ἐπιστολές τῶν Α΄καί Γ΄κεφαλαίων τῆς Ἀποκαλύψεως πρός τούς ἀντιστοίχους Πρεσβυτέρους τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀλλά καί στόν ἲδιο τόν συγγραφέα της, τόν Ἰωάννη.
Γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Ἐφέσου ὁ Ἰωάννης παρατηρεῖ ὃτι ἐργάζεται ἱεραποστολικῶς, ἀπορρίπτοντας ψευδοδιδασκάλους καί ψευδοπροφῆτες, ὃμως ἡ προοδός της δέν μπορεῖ νά εἶναι αὐτοσκοπός, ἀλλά στόχος της ἠ μεγάλη ἀγάπη πρός τόν Κύριο καί τόν πλησίον. Μήνυμα τῆς ἐπιστολῆς πρός τούς Ἐφεσίους εἶναι νά ἀληθεύουμε ἐν ἀγάπῃ καί νά ἀγαποῦμε ἐν ἀληθείᾳ. Ἡ σταυρωμένη καί σαρκωμένη ἀγάπη νά εἶναι χειροπιαστή.
Γιά τούς Σμυρναίους ὁ Ἰωάννης μᾶς λέει ὃτι ἡ πίστη ἒχει ἐναγκαλιστῆ τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἒχει ἐγκολπωθῆ τό Ἐσφαγμένο-Ἐσταυρωμένο Ἀρνίο. Ἡ Ἱερατική ζωή χωρίς τόν Σταυρό δέν νοεῖται, ἡ ἀποδοχή τοῦ Σταυροῦ χαρακτηρίζει τήν Ἱερωσύνη.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Περγάμου εἶναι διαποτισμένη ἀπό ἒντονα εἰδωλολατρικά καί μυστικιστικά στοιχεῖα. Ὁ γεροντισμός καί ἠ ἂκριτος προφητολογία καθιστοῦν τό πνεῦμα τῆς ἀληθείας περιττό. Ὁ ψευδογεροντισμός ἀλλοιώνει τό πνεῦμα τῆς ἀληθείας.
Ἡ Ἐκκλησία τῶν Θυατείρων, μᾶς λέει ὁ Ἰωάννης, ἀνέχεται μιά θολή ψευδοθρησκευτικότητα, ἀνέχεται τή γνώση βαθέων τοῦ Σατανᾶ, μέ ἀποτέλεσμα νά καθίσταται τό Εὐαγγέλιο ἀνώδυνο καί νά ὁδηγεῖται ἡ πίστη σέ πνευματικούς ἐπικινδυνούς ἀκροβατισμούς. Πρόκειται γιά τήν ἐλιτίστικη πνευματικότητα πού νοθεύει τό Εὐαγγέλιο.
Ἡ Ἐκκλησία τῶν Σάρδεων διακονεῖ τό εἶναι καί τό φαίνεσθαι, ὁδηγούμενη σέ μιά πνευματική σχιζοφρένεια καί πνευματικό θάνατο. Ἡ ὑποκρισία ὑπερισχύει τῆς ἀγάπης.
Στούς Φιλαδελφεῖς ὁ Ἰωάννης παρατηρεῖ ὃτι ἡ ἐν ταπεινώσει σιγουριά τῆς Ἱερατικῆς μας ζωῆς ὀφείλει νά στηρίζεται στή δύναμη τοῦ σταυροῦ καί ὂχι στό κοσμικό ἒχειν μας. Ἡ δύναμη τῆς ἐξουσίας καί τῆς κοσμικότητας θανατώνει τήν πνευματικότητα.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Λαοδικείας ὁ Ἰωάννης βλέπει νά ζῆ μέσα στήν αὐτοϊκανοποίηση, διχασμένη, λέγοντας καί ναί καί ὂχι στόν Χριστό. Οἱ πιστοί ζῶντας μέσα σέ ἓνα κλῖμα ἐπάρκειας, ἐγκλωβίζονται στό παρόν, ζῶντας σέ μιά τυφλότητα καί γυμνότητα πνευματική. Συμπέρασμα: ὀφείλουμε νά ζοῦμε Προφητική Ἱερωσύνη, νά ἀσκοῦμε ποιμαντική δεχόμενοι τόν ἁγιοτριαδικό λόγο ὡς προφητική ἐμπειρία καί μήνυμα.
Κατόπιν ὁ ἒμπειρος διδάσκαλος τῆς θεολογίας ὡμίλησε γιά τά μέτωπα πού εἶχε νά ἀντιμετωπίση ὀ μαθητής τῆς ἀγάπης ποιμαντικά. Καί αὐτά ἦσαν οἱ αἱρετικοί Γνωστικοί πού ἒθεταν τούς Ἀγγέλους πάνω ἀπό τόν Χριστό, ἡ Πολιτική ἐξουσία πού ἐπεδίωκε τήν Αὐτοκρατορική λατρεία, ὁ πόλεμος τῶν Ἰουδαίων καί τό μέτωπο τῆς μαγείας.
Συμπερασματικά ὁ π. Ἰωάννης ξεκαθάρισε ὃτι σύμφωνα μέ τήν Ἀποκάλυψη ἐμεῖς οἱ Κληρικοί δέν εἲμαστε σύμβουλοι τοῦ Θεοῦ, δέν γίναμε Κληρικοί γιά νά κρίνουμε τόν ἂνθρωπο, ἀλλά γιά νά ἀκολουθήσουμε τή γραμμή τῶν Προφητῶν, γιά νά ζήσουμε τήν προφητική Ἱερωσύνη. Ἡ προφητική καί χαρισματική διακονία μας καθιστᾶ τήν Ἱερωσύνη μας οὐσιαστική. Βέβαια ὁ Ἰωάννης μέ αὐτή τήν περιγραφή τῆς Ἱερωσύνης θέτει ψηλά τόν πῆχυ τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς!
Ἐπακολούθησε εὐρύς διάλογος ἀνάμεσα στόν Ὁμιλητή, στόν Ἐπίσκοπό μας καί στούς Κληρικούς μας. Τό δέ συμπέρασμα πού ἐξήχθη ἦταν ὃτι ὀφείλει ὁ κληρικός νά εἶναι φορέας τῆς Προφητικῆς Ἱερωσύνης.
Συζητήθηκαν, βεβαίως, καί διοικητικά θέματα, ἐνῶ ὁ Τοπογράφος Μηχανικός κ. Ἀθανάσιος Ἀγαλῆς πού ἐπελήφθη τό θέμα τῆς καταγραφῆς τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Περιουσίας τῶν Ἐνοριῶν μας στό Κτηματολόγιο, ἐνημέρωσε γιά τίς τελευταῖες ἐξελίξεις πάνω στό θέμα, εὐχαριστῶντας τούς Πατέρες γιά τήν ὡραία συνεργασία μαζί τους.
{flickrset}72157711452913882|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}
{youtube}SUC8yEo7lRQ&feature{/youtube}