Τήν Κυριακή 16η Φεβρουαρίου τ.ἒ., πού στούς Ἱερούς Ναούς ἀναγινώσκεται τό φιλολογικοθεολογικό -ἂν ὂχι
μοναδικό- οἰκουμενικό ἀριστούργημα τῆς Παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου τοῦ Κυρίου μας (Λουκ. ιέ 11-32), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονο π. Θεόκλητο Παρδάλη, ἐπισκέφθηκε τήν Ἐνορία Ἁγίου Γεωργίου Παλαιόχωρας, τήν ὁποία διακονεῖ ὁ ἐκλεκτός Πρωτοπρεσβύτερος π. Χαράλαμπος Κωστόπουλος. Παρών καί ὁ Παν. Ἀρχιμ. π. Νήφων Καζάνας, ἀρωγός στίς Ποιμαντικές ἐπισκέψεις τοῦ Ἐπισκόπου μας.
Τόν Ἱερό Ναό τοῦ Τροπαιοφόρου Μεγαλομάρτυρος, φροντισμένον μέ Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια καί παραδοσιακή λαμπρότητα ἀπό τόν π. Χαράλαμπο καί τό Ἐκκλησιαστικό του Συμβούλιο, ἐπλήρωσε ἀπό ἂκρου εἰς ἂκρον ὀ εὐλογημένος Λαός τῆς Κωμοπόλεως, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Δημήτριο Κοντογιώργη, τόν Δημοτικό Σύμβουλο κ. Χρῆστο Κομπόγιαννο, τούς Προέδρους τῶν Τοπικῶν Συμβουλίων Παλαιόχωρας κ. Νικόλαο Καμπούρη, τῶν Ριζῶν κ. Ἀστέριο Βουλγαράκη καί τοῦ Γεροπλατάνου κ. Δημήτριο Ἀντωνᾶ καί τήν Πρόεδρο τοῦ Συμβουλίου Γυναικῶν Παλαιοχώρας κα Μάγδα Λειβαδιώτου. Τά Ἱερά Ψαλτήρια ἐκόσμησαν ὁμολογουμένως ὁ κ. Χρυσόστομος Μπένγκα, μέ τούς συντοπίτες του ἀπό τή Δημοκρατία τοῦ Κογκό κ.κ. Ματθαῖο καί Μιχαήλ, ἐκλεκτούς ἐπιστήμονες καί μαΐστορες τῆς Βυζαντινῆς Ὑμνολογίας καί ἀριστερά ὁ καπετάνιος κ. Παναγιώτης Κομνηνός. Εἶναι λίγο νά ποῦμε ὃτι Δεξιό καί Ἀριστερό ψαλτήρι λάμπρυναν τήν Εὐχαριστιακή Σύναξη μέ τήν ὁλόθερμη προσφορά τῆς τέχνης καί τῆς ψυχῆς τους…
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀρκέστηκε μόνο στή φιλολογική παρουσίαση τοῦ Ἱεροῦ Κειμένου, καθότι, ὃπως εἶπε, δέν χρήζει τό διαμάντι αὐτό καμμίας παρατηρήσεως ἢ σχολιασμοῦ! Στάθηκε μόνο λίγο παραπάνω στή στιγμή πού τό ἂσωτο παιδί ἐπέστρεφε στόν πατέρα καί στό σπίτι του καί στήν ὑποδοχή πού τοῦ ἐπιφύλαξε ὁ γεροπατέρας: «… καί ἐνῶ ἦταν ἀκόμη μακριά, τόν εἶδε ὁ πατέρας του πού ἀγνάντευε περιμένοντας τόν γυρισμό του καί τόν λυπήθηκε καί τρέχοντας σέ προϋπάντησή του, ἒπεσε στόν τράχηλό του καί τόν ἀγκάλιασε καί τόν φίλησε μέ πατρική στοργή καί πόθο…» (Λουκ. ιε΄ 20)!
Καί κατέληξε ὁ Δεσπότης: «Δέν περίμενε ὁ πατέρας νά τοῦ γυρέψη τό σπλάγχνο του συγγνώμη… Δέν ἂντεξε νά κρατήση τή θέση καί τά δίκια τοῦ κριτῆ… Μόνο ράγισε ἡ καρδιά του καί δικαιώθηκε ἡ πολυχρόνια προσμονή του, πού τόν ὁδηγοῦσε καθημερινά ν’ ἀγναντεύη ἀπ’ τό χαγιάτι του, προσμένοντας τόν γυρισμό του…Κι ἒσμιξε τά δάκρυα μέ τά πατρικά σπλάγχνα κι ἒγινε ὁ τόπος ἀπόδειξη μιᾶς πατρικῆς ζεστῆς ἀγκαλιᾶς, πού δέν γυρεύει νά ἐπιβεβαιώση τήν ἐξουσία ἢ τό δίκιο της, ἀλλά ξέρει νά γίνεται ἀντίδωρο καί σκέπη καί ροῦχο πολύτιμο γιά νά ντύση τόν ἡρωϊσμό τῆς παιδικῆς συγγνώμης…Κι ὁ κουρελιάρης γίνηκε πάλι πρίγκηπας… Ἒτσι γίνεται ὃταν ἡ καρδιά κι ὂχι ἡ λογική δίνει λύσεις…Νά γιατί ὁ Μέγας Φώτιος θά μᾶς πῆ γιά τό πατρικό γεροντικό αὐτό τόλμημα πώς ἑρμηνεύει ἢ καλύτερα ζωγραφίζει τόν πίνακα τόν Ἱερό τῆς κατά Χριστόν Σωτηρίας μας · “Δέν Τόν ἀγαπήσαμε ἐμεῖς, ἀλλά Αὐτός μᾶς ἀγάπησε Πρῶτος”, δέν ἀγαπήσαμε τόν Θεό Πατέρα μας ἐμεῖς πρῶτοι, ἀλλά Ἐκεῖνος μᾶς ἀγάπησε πρῶτος – …ἀλλ ̓ Ἐκεῖνος ἠράσθη ἡμῶν πρῶτος… – καί μέ τό αἷμα Του ὑπόγραψε τό συμβόλαιο τῆς Σωτηρίας μας… ὑποκλινόμενος στό μεγαλεῖο τῆς βουβῆς, μά τόσο γοερῆς συγγνώμης…»!
{flickrset}72157713145881886|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}