Τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς 6ης Ἰουνίου καί στίς 7 ἡ ὥρα, πραγματοποιήθηκε στό Δημοτικό Θέατρο τῆς Δημοτικῆς Κοινότητος τῆς Μεγάλης Παναγίας ἐκδήλωση, τήν ὁποία διοργάνωσε ἡ Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Μεγάλης Παναγίας, ἀφιερωμένη στόν Ἁγιορείτη ἐξαίρετο ἱεροψάλτη Διακο-Διονύσιο “Φιρφιρή” τόν ἐκ Μ. Παναγίας, τήν ἐπιμέλεια τῆς ὁποίας εἶχε ὁ κ. Ἰωάννης Παπαγιάννης.
Στήν ἐκδήλωση παρευρέθησαν ἐκτός τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου Σεβ. Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου κ.κ. Θεοκλήτου, ὁ πρός τοῦτο προσκληθείς -γόνος κι αὐτός τῆς Μ. Παναγίας- Σεβ. Μητροπολίτης Ἰωαννίνων κ.κ. Μάξιμος, ὡς καί ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Πατάρων κ.κ. Ἰωσήφ, βοηθός Ἐπίσκοπος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μπουένος Ἄϋρες κ.κ. Γενναδίου.
Παρόντες ἦταν ἐπίσης καί οἱ Ἀντιδήμαρχοι τοῦ Δήμου Ἀριστοτέλη κ. Ἰωάννης Μητροφάνης, κ. Ἀργύριος Τσακνῆς καί κ. Χαράλαμπος Λαζαρίδης, οἱ Δημοτικοί Σύμβουλοι κ. Γεώργιος Καραβασιλικός καί κ. Γεώργιος Κοῦκος, ὁ Πρόεδρος τῆς Τοπικῆς Κοινότητος Μ. Παναγίας κ. Γεώργιος Κυριανός, μέλη τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου Μ. Παναγίας, ὁ κ. Παναγιώτης Σκαλτσῆς Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. καί οἱ ὁμιλητές τῆς βραδυᾶς: ὁ κ. Ἐμμανουήλ Γιαννόπουλος, Καθηγητής Μουσικολογίας, ὁ κ. Ἰωάννης Χασανίδης, Ἐκπαιδευτικός καί Πρωτοψάλτης, ὁ Ἁγιορείτης Μοναχός π. Ἀντύπας, Πρωτοψάλτης καί Γέρων τοῦ Ἱεροῦ Ἰβηριτικοῦ Κελλίου τῆς Ἁγίας Ἄννης καί ὁ Ἱερομόναχος π. Πορφύριος, σημερινός Γέρων τοῦ Ἱεροῦ Κουτλουμουσιανοῦ Κελλίου Προφήτου Ἠλιού τοῦ ἐπιλεγομένου “Φιρφιρή”, ὅπου ἔζησε καί ἀσκήτευσε ὁ τιμώμενος Διακο-Διονύσιος. Ἐπίσης τοπικοί ἱεροψάλτες καί πλῆθος χριστιανῶν πού γέμισαν ἀφυκτικά τήν αἴθουσα τοῦ θεάτρου.
Τήν ἐκδήλωση ἄνοιξε μέ τήν προσφώνησή του ὁ Ἀντιδήμαρχος κ. Ἰωάννης Μητροφάνης, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ καλοσώρισε τούς προσκεκλημένους καί τούς ὁμιλητές, τόνισε τήν ἀξία τῆς Ἐκδηλώσεως ὡς πρός τήν ἀνάδειξη τοῦ ρόλου τῆς Ὀρθοδοξίας σέ σχέση μέ τόν Ἑλληνισμό καί τόν Πολιτισμό.
Στήν συνέχεια προσεφώνησε ὁ Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Παναγιώτης Σκαλτσῆς, ὁ ὁποῖος τόνισε ὅτι ἀπό τήν ἐποχή πού ὁ Μ. Βασίλειος εἰσήγαγε τό “μέλος” στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας γιά νά περιβάλλη τά δόγματα, ἡ μουσική παράδοση τῆς λατρείας, ἀποτελεῖ ἔκφραση μαρτυρίας καί ἤθους τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία κόσμησε καί ὑπηρέτησε καί ὁ π. Διονύσιος Φιρφιρής.
Ἀκολούθησε ἡ προσφώνηση τοῦ συντοπίτη μας Μητροπολίτου Ἰωαννίνων κ. κ. Μαξίμου, ὁ ὁποῖος ἀνέφερε ὅτι δέχθηκε μετά χαρᾶς τήν πρόσκληση τοῦ ὑπευθύνου τῆς διοργανώσεως τῆς Ἐκδηλώσεως κ. Ἰωάννη Παπαγιάννη, προκειμένου νά προβληθοῦν πνευματικοί ἄνθρωποι τοῦ τόπου, μέ πρῶτον τόν π. Διονύσιο, ὁ ὁποῖος ὑπηρέτησε τή μουσική βυζαντινή τέχνη γιά 70 ὁλόκληρα χρόνια, συνδυάζοντας τό ὕφος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μέ τό ἡσυχαστικό πνεῦμα τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Τελευταῖος προσεφώνησε ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης κ. κ. Θεόκλητος, ὁ ὁποῖος ἀνέφερε χαρακτηριστικά ὅτι: στή ζωή εἶναι διαχρονικό ὅ,τι εἶναι στήν Παράδοση καί ὅ,τι ἔχει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τά τάλαντα ἤ τά χαρίσματα τοῦ καθενός εἶναι τόσο τάλαντα, ὅσον εἶναι χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅσο διαποτίζονται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ. Κατά δέ τόν Ἅγιο Νικήτα τόν Στηθᾶτο, χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σημαίνει “τόκος” τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στίς ἁγιασμένες ψυχές τίς “ἐγκύμονες Πνεύματος Ἁγίου”. Συνεχάρη τόν κ. Παναγιάννη καί ἔκλεισε λέγοντας ὅτι ἐντυπωσιαζόταν ὅταν ἄκουγε τόν π. Διονύσιο νά ψάλη καθώς συνδύαζε τήν ἀρχαία Ἑλληνική μουσική, τή γλῶσσα, τόν πολιτισμό καί τόν λόγο μέ τή χάρη καί τή λυγερότητα τοῦ Κουκουζέλη.
Πρῶτος εἰσηγητής ἦταν ὁ κ. Ἐμμανουήλ Γιαννόπουλος, ὁ ὁποῖος εἰσηγήθηκε τό θέμα: «Μουσική Παράδοση τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί π. Διονύσιος Φιρφιρής». Τόνισε ὅτι ἡ ψαλτική τέχνη ἦταν ἡ μουσική παράδοση τοῦ Βυζαντίου. Δύο Κορυφές ὑπάρχουν ἀπ’ ὅπου μπορεῖ κανείς ν’ ἀτενίση τή Βυζαντινή Μουσική: ἡ Κωνσταντινούπολη καί τό Ἅγιον Ὄρος. Ὁ κάθε τόπος ἔχει τά ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά του, ἀλλά πολλές φορές δεχόταν ὁ ἕνας τήν ἐπίδραση τοῦ ἄλλου. Ὁ π. Διονύσιος πῆγε στό Ἅγιο Ὄρος τό 1911. Πρῶτο διδάσκαλο εἶχε στά μουσικά τόν συμμοναστή του π. Διονύσιο καί κατόπιν τόν π. Συνέσιο Σταυρονικητιανό. Τό 1930 χειροτονήθηκε Διάκονος. Εἶχε χάρισμα ν’ ἀφομοιώνη σύντομα καί ν’ αὐτοσχεδιάζη στή μουσική. Τό 1939 ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρύσανθος ζήτησε νά τόν πάρη στήν Ἀθήνα. Τό 1963 ἔγινε ἡ πρώτη του ἠχογράφηση γιά τό Πανεπιστήμιο τοῦ Χάρβαρντ. Τελευταῖες ἠχογραφήσεις του ἔγιναν στά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του πού εἶναι ἀκόμη ἀνέκδοτες.
Δεύτερος εἰσηγητής ἦταν ὁ κ. Ἰωάννης Χασανίδης, Ἐκπαιδευτικός-Πρωτοψάλτης, πού μίλησε μέ θέμα: «Οἱ ἐμπειρίες μου κοντά στόν π. Διονύσιο Φιρφιρή». Εἶπε συγκεκριμένα: Ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους ψάλτες τοῦ Ἁγίου Ὄρους, σάν ψαλτική φωνή, τέχνη καί ἑρμηνεία. Τόν γνώρισα ὡς μαθητής τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς τό 1970 καί ἀπό τότε συνδέθηκα μαζί του. Ἦταν ταπεινός καλόγερος καί ἔψαχνε πάντα στή μουσική τό τέλειο. Εἶχε ἦθος. Ποτέ δέν κατηγοροῦσε ἄλλους ψάλτες γιά τό πῶς ἔψαλλαν. Ἔβαζε τήν καρδιά του ὅταν ἔψαλλε. Ἦταν εὐθύς καί πραγματικός ὡς ἄνθρωπος.
Τελευταῖος εἰσηγητής ὑπῆρξε ὁ Ἁγιορείτης Ἱερομόναχος π. Ἀντύπας, Γέρων τοῦ Ἰβηρητικοῦ Κελλίου τῆς Ἁγίας Ἄννης, Πρωτοψάλτης, ὁ ὁποῖος μίλησε γιά τόν π. Διονύσιο Φιρφιρή, ὅπως τόν γνώρισε. Εἶπε πώς τόν ἔζησε ἀπό κοντά τά τελευταῖα 13 ἔτη τῆς ζωῆς του, ὅταν ὡς νεαρός μοναχός καί ἱεροψάλτης ἔκανε μαθήματα μουσικῆς κοντά του. Εἶπε πώς ὁδηγήθηκε ὁ π. Διονύσιος μικρός στό Ἅγιον Ὄρος καί μάλιστα στό Κελλί τοῦ “Φιρφιρῆ” ἀπό τόν πατέρα του σέ ἡλικία 8 ἐτῶν κοντά στόν θεῖο του μοναχό Χαράλαμπο πού μόναζε ἤδη στό ὡς ἄνω Κελλί. Ἐκεῖνος τοῦ ἔμαθε γράμματα καί μουσική. Ἦταν ἄριστος μουσικός, ἀλλά καί Τυπικάρης. Συνδύαζε τή μουσική δεινότητα μέ τήν καλλιφωνία. Ἦταν ταπεινός καί πολύ ἐλεήμων. Εἶχε μεγάλη εὐλάβεια στήν Παναγία καί ἔκλαιγε ὅταν ἔψαλλε. Ἦταν τό “παιδί τῆς Παναγίας”. Παραιτήθη τῆς Ἱερωσύνης ἀπό εὐλάβεια σ’ αὐτήν καί ἀγαποῦσε πολύ τήν ἰδιαίτερη πατρίδα του Μεγάλη Παναγία.
Τελειώνοντας ἡ ἐκδήλωση, πῆρε τόν λόγο ὁ Ἀντιδήμαρχος κ. Ἀργύριος Τσακνῆς, ὁ ὁποῖος δήλωσε συνεπαρμένος καί εὐλογημένος ἀπό τή συγκεκριμένη ἐκδήλωση, τό περιεχόμενο καί τήν ἀρτιότητα τῆς ὀργανώσεως. Εὐχαρίστησε τούς διοργανωτές καί ἰδιαιτέρως τόν π. Παπαγιάννη.
Τέλος προσεκλήθη ὁ ἐπιχώριος Μητροπολίτης Σεβασμιώτατος κ. Θεόκλητος νά κλείση τήν ἐκδήλωση, ὁ ὁποῖος εὐχαρίστησε τούς Μεγαλοπαναγιῶτες γιά ὅ,τι καλό στάλαξαν στήν ψυχή τοῦ μακαριστοῦ π. Διονυσίου, γιά νά γίνη στή συνέχεια αὐτός πού ἔγινε. Εὐχαρίστησε τόν κοπιάσαντα κ. Παπαγιάννη, γιατί μέ τήν ἐκδήλωση αὐτή βοήθησε νά καταλάβουμε ὅλοι ὅτι ὁ τόπος μας ἔχει ρίζες. Ξεκινοῦν ἀπό τήν ἀρχαιότητα καί φθάνουν ἕως σήμερα. Ἄς ἔχουν ἀνάπαυση οἱ ψυχές ὅλων ὅσων συνέργησαν πρός τοῦτο, εἶπε κλείνοντας τήν στεφθεῖσα μέ ἀπόλυτη ἐπιτυχία αὐτή ἡ ἐκδήλωση, πού σκοπό εἶχε νά προβληθῆ ἕνας ἄνθρωπος τοῦ πνεύματος, γόνος τοῦ τόπου μας καί ἄξιος ἐκφραστής τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεώς μας.
Νά σημειωθῆ ὅτι κατά τήν διάρκεια τῆς ἐκδηλώσεως ἀκούστηκαν ἠχογραφημένα ψάλματα τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος, καθώς καί βυζαντινοί ὕμνοι κατά τό ὕφος του ἀπό τούς μαθητές του κ. Χασανίδη καί π. Ἀντύπα, μέ τή συνοδεία τῶν λοιπῶν παρισταμένων ἱεροψαλτῶν.
[widgetkit id=481]