Μέ βυζαντινή μεγαλοπρέπεια καί μοναστική κατάνυξη ἡ Ἱερά Μονή Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ὀλυμπιάδος πανηγύρισε κατά τή διάρκεια τοῦ μεγάλου Ἀρχιερατικοῦ Ἑσπερινοῦ τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου στό νεότευκτο συγκρότημά της στήν Ὀλυμπιάδα, μοναστικό συγκρότημα πού ἀνεγέρθηκε μέ κόπους τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ κυροῦ Νικοδήμου καί ἱδρῶτες καί ἀγωνίες τῆς ἀδελφότητος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ὑπό τήν ἡγουμενία τῆς Ὁσιωτάτης Μοναχῆς Χρυσοβαλάντης, τῆς καί σημερινῆς Καθηγουμένης της.
Ἔτσι στίς 7 τό ἀπόγευμα προσῆλθε ὁ Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος, πλαισιούμενος ἀπό πλειάδα κληρικῶν, προερχομένων τόσο ἀπό τήν Ἱερά μας Μητρόπολη, ὅσο καί τό Ἁγιώνυμο Ὄρος καί ἄλλες Ἱερές Μητροπόλεις. Στά ἱερά ψαλτήρια τῆς Μονῆς ἔψαλαν ὁ Ἱεροψάλτης κ. Κωνσταντῖνος Καλυβιώτης καί δόκιμοι τοῦ Μοναστικοῦ Οἴκου τῆς Χαρᾶς τῶν Ἀγγέλων Παλαιοχωρίου, τοῦ Γενικοῦ μας Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Παν. Ἀρχιμ. π. Ἰγνατίου Ριγανᾶ.
Οἱ χῶροι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς κατεκλύστηκαν ἀπό προσκυνητές, μέ ἐπικεφαλῆς τήν Βουλευτή κ. Σωτηρία Βλάχου, τόν Δήμαρχο Βόλβης κ. Διαμαντῆ Λιάμα, τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Γεώργιο Κωτάκη καί τούς Διοικητές τῶν Πυροσβεστικῶν Ὑπηρεσιῶν Ἱερισσοῦ κ. Διαμαντῆ Ταραζᾶ καί Σταυροῦ κ. Κωνσταντῖνο Ἀβραμίδη.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ παρουσίασε τό κεφαλαιῶδες γιά τήν Ἐκκλησία μας καί τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου μήνυμα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τονίζοντας ὅτι μέ προαιώνια βουλή τοῦ Θεοῦ καί ἑκούσια σύμφωνη γνώμη τῆς Θεοτόκου, ὡς ἐκπροσώπου τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους ἄνοιξε καί πάλι ὁ Παράδεισος, καί ὁ ἄνθρωπος θεληματικά πλέον μπορεῖ νά εἰσέλθη στήν ἁγιοτριαδική ζωή. Κατόπιν ἀναφέρθηκε στήν Ἐπανάσταση τοῦ ’21 καί μέ βάση τό κείμενο τῆς ὁμιλίας τοῦ Γέρου τοῦ Μωριᾶ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στούς γυμνασιόπαιδες καί μάλιστα στήν Πνύκα τό 1838, ἑρμήνευσε σέ τί βάσεις ὁ Ἀρχιστράτηγος τοῦ ἀγῶνα καί οἱ λαμπροί συναγωνιστές του ἔθεσαν καί ἔχτισαν τήν ἐλευθερία τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους. Μίλησε γιά τή διχόνοια τή δολερή, πού λίγο ἔλειψε νά τινάξη τήν Ἐπανάσταση στόν ἀέρα, μίλησε γιά ἐκείνους πού θέλησαν αὐτόκλητοι νά γίνουν, κατά τή ρήση τοῦ Γέρου, “μπαρμπέρηδες στοῦ κασίδη τό κεφάλι”, στό σβέρκο, δηλαδή, τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ὡς ἁρπακτικά τοῦ ἤπιαν τό αἷμα. Μίλησε γιά τό ὅτι ὁ Γέρος ζήτησε συγγνώμη γιά τήν ἀγραμματοσύνη του, ἀλλά ἀπαίτησε ἀπό τά νέα παιδιά νά σκλαβωθοῦν στά γράμματά τους καί ἡ πρόοδός τους νά μή γίνη “σκεπάρνι” μόνο γιά τό ἄτομό τους, ἀλλά “σκεπάρνι” καί γιά τό καλό τῆς κοινότητας, μέσα στήν ὁποία θά φροντιζόταν καί θά ἀνέτειλε καί τό δικό τους καλό. Τέλος τούς μετέφερε τή φράση τοῦ Θοδωράκη, «πώς εἴπαμε πρῶτα ὑπέρ πίστεως καί ἔπειτα ὑπέρ πατρίδος ὅταν κάναμε τήν ἐπανάσταση καί δέν ρωτήσαμε ἄν ἔχουμε ἅρματα καί ἄν οἱ Τοῦρκοι κρατοῦσαν τά κάστρα καί τίς πόλεις, οὔτε πώς πολεμούσαμε τίς ἁρμάδες τους μέ “σιταροκάραβα – βατσέλα”, ἀλλά ξεκινήσαμε γιατί ἔπεσε ἀπάνω μας σάν βροχή ὁ πόθος γιά τήν ἐλευθερία τούτης τῆς πατρίδας, τήν ὁποία σεῖς παιδιά μου, ἀφοῦ στερεώσετε τή πίστη, ὀφείλετε νά τήν ἰσάσετε καί νά τήν αὐξήσετε!».
Μετά τό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐκκίνησε ἡ Ἀγρυπνία τοῦ Εὐαγγελισμοῦ στή Μονή, ἐνῶ τό πρωΐ ἐτελέσθη καί πάλι πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
{flickrset}72157694163784044|576|430|155253811@N05|Y{/flickrset}