Ὅπως κάθε Ὀκτώβριο ἔτσι καί φέτος συνεκλήθη σέ τακτική συνεδρία ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Οἱ ἐργασίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διήρκεσαν ἀπό τήν Τρίτη 6η Ὀκτωβρίου ἕως καί τήν Παρασκευή 9η Ὀκτωβρίου τ.ἔ., ὁπότε καί ἐπραγματοποιήθη ἡ ἐκλογή τῶν νέων Μητροπολιτῶν Κεφαλληνίας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ καί Τρίκκης καί Σταγῶν κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ. Στίς ἐργασίες τοῦ Ἱεροῦ Σώματος μετέσχε καί ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ὁ ὁποῖος μέ τήν εὐκαιρία τῆς καθόδου του στήν Πρωτεύουσα, ἐπεσκέφθη τήν γενέτειρά του, τήν Τρίπολη Ἀρκαδίας, ὅπου μέ εὐλογία τοῦ Γέροντός του ἁγίου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ τήν Κυριακή 11η Ὀκτωβρίου προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας στόν ἱστορικό Ἱερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν τῆς Πόλεως. Πρόκειται γιά τόν πανίερο Ναό ὅπου ἐτελέσθη κατά Σεπτέμβριο τοῦ 1821 ἡ πρώτη Δοξολογία ἐπί τῇ Ἁλώσει τῆς Τριπολιτσᾶς ἀπό τόν Γέρο τοῦ Μοριᾶ, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Συγκινημένος ὁ Ἐπίσκοπός μας χοροστάτησε τοῦ Ὄρθρου καί μαζί μέ τούς ἀγαπητούς του ἀδελφούς Αἰδεσιμολογιωτάτους Πρωτοπρ. π. Γεώργιο Κέκκο, π. Κωνσταντῖνο Γκόρο καί π. Δημήτριο Νταλιακούρα, τόν καί προϊστάμενο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἐτέλεσε τό Κυριακάτικο “Εὐχαριστιακό Δεῖπνο”!
Στό πολυπληθές ἐκκλησίασμα κηρύσσοντας τόν θεῖο λόγο ὁ Σεβασμιώτατος, ἀνεφέρθη στό κήρυγμα ὡς διακονία ἐμπιστευμένη ἀπό τόν Κύριο στήν Ἐκκλησία Του, καθότι ἡ Κυριακή αὐτή Δ΄ Λουκᾶ, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, εἶναι ἡ λεγομένη Κυριακή τοῦ Σπορέως, ὁπότε καί ἐκκινεῖ σέ ὅλες τίς Ἱερές Μητροπόλεις ἡ κηρυκτική καί κατηχητική ἐτήσια περίοδος.
Παρετήρησε ὁ ὁμιλητής ὅτι ἡ Θεία Λατρεία ἔχει δύο “κέντρα” στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση: τό ἕνα στή Σύναξη, τόν ἱερό ἄμβωνα, τό ἄλλο στήν Ἁγία Τράπεζα. Τό πρῶτο κέντρο τῆς Λειτουργίας ἦταν καί εἶναι ἡ ἀκρόαση τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τοῦ κηρύγματος καί τό δεύτερο κέντρο ἡ Ἁγία Τράπεζα, τό Εὐχαριστιακό Τραπέζι. Ἐδῶ εἶναι ὁλοφάνερη ἡ σχέση μεταξύ ἀναγνώσεως τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τοῦ θείου κηρύγματος ἀπό τή μία καί τῆς προσφορᾶς τῶν Εὐχαριστιακῶν Δώρων ἀπό τήν ἄλλη. Κι ὄντως οὐδέποτε ἡ Ἐκκλησία φαντάστηκε τήν Εὐχαριστία δίχως τόν λόγο, ἤ τό θεῖο κήρυγμα ἔξω ἀπό τόν Εὐχαριστιακό χῶρο πού συνθέτει τό φυσικό του περιβάλλον. Στήν Ἐκκλησία ἡ ἐν Χριστῷ ζωή γίνεται αἰσθητή μέσα στήν Εὐχαριστία «ἐν κοινωνίᾳ», δηλαδή χάρη στήν ἑνότητα τῆς Ἁγίας Γραφῆς πού εἶναι ὁ λόγος γιά τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων.
Ἀνακαλύπτουμε, εἶπε ὁ Δεσπότης, χάρη στίς θεῖες Γραφές καί τό κήρυγμα τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, τό θεμέλιο τοῦ σύμπαντος καί τῆς ἱστορίας, γνωρίζουμε καί συναντᾶμε τόν Θεό ἐδῶ, καί μετά ἐπαληθεύουμε αὐτό τό “θεμέλιο” εὐχαριστιακά, γευόμενοι ἀπό τό ἀναστάσιμο ἁγιοπότηρο Αἷμα καί Σῶμα Χριστοῦ. Λόγος καί Εὐχαριστία σέ ταιριαστή καί ἀδιάσπαστη συνύπαρξη.
Καί κατέληξε ὁ Ἐπίσκοπός μας: «Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, τό κήρυγμα, ὅταν προσφέρεται, ὅταν γίνεται ἔξω ἀπό τό Εὐχαριστιακό του “κλῖμα”, μοιάζει μέ ἀνθρωπομήνυμα, μέ λόγια ἀνθρώπων, βγαλμένα ἀπ’ τήν ἀδύναμη καί πρόσκαιρη ἀνθρώπινη σοφία. Πάλι ἡ Θεία Εὐχαριστία, τό Μυστήριο, ὅταν τελεσιουργεῖται χωρίς τόν ἀπαραίτητο “λόγο”, δηλαδή τό κήρυγμα, μοιάζει μέ “μυστικομαγική τελετή”! Ἀποκομμένο οὐσιαστικά ἀπό τόν Λόγο, τό Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας κινδυνεύει νά γίνη ἀντιληπτό σάν μαγεία· ἀλλά καί πάλι ὁ Λόγος χωρίς τό Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας ἀπειλεῖται νά ὁδηγηθῆ σέ κοσμική σοφία, χωρίς ζωή κι ἀνάσταση, σέ γυμνό λόγο κάποιου σπουδαστηρίου! Στήν Ὀρθοδοξία, ἀκριβῶς στήν ἀδιάκοπη σχέση τοῦ Λόγου καί τοῦ Μυστηρίου, φανερώνεται ἡ οὐσία τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἐνσαρκώσεως τοῦ Λόγου πού πραγματώνεται μέσα στόν χῶρο καί στόν χρόνο!».
Τό κήρυγμα τοῦ Σεβασμιωτάτου:
{youtube}1awTP02w6SQ{/youtube}
Φωτογραφικό ὑλικό:
[widgetkit id=371]