Τήν Κυριακή 10η Αὐγούστου τ. ἔ. (Θ΄ Ματθαίου) ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Λεοντίου Καρίκα καί τῶν Διακόνων μας π. Ἐφραίμ Τσόλη καί π. Μελετίου Τσόγκα, ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία τοῦ Ὁσίου Αὐξεντίου τοῦ ἐν Κατερλί ἀσκήσαντος τῆς Μικρᾶς Ἀσίας (1771 μ.Χ.). Σημειωτέον ὅτι ἡ ὡς ἄνω Ἐνορία εἶναι ἀρτισύστατος καί ὁ Ἱερός Ναός τοῦ Ὁσίου εἶναι ἡμιτελής. Χρήζει, ὡς ἐκ τούτου, ἰδιαιτέρας προσοχῆς καί ἔχει μεγάλην τήν ἀνάγκη οἰκονομικῆς στηρίξεως γιά νά ἀνταπεξέλθη στίς μέχρι σήμερα μεγάλες του ὑποχρεώσεις καί τήν σύν Θεῷ ἀποπεράτωσή του. Καί ἀπό τῆς θέσεως αὐτῆς κάνομε ἔκκληση στούς δυναμένους νά ἔλθουν ἀρωγοί, νά τό πράξουν, ὄντες βέβαιοι ὅτι ὁ ὀβολός τους εἶναι πολύτιμος.
Τόν Σεβασμιώτατο ὑπεδέχθη ὁ ἐφημέριος τῆς δευτέρας αὐτῆς Ἐνορίας τοῦ Σταυροῦ π. Παναγιώτης Καλαντζῆς μέ τό ποίμνιό του, εἰς τό ὁποῖο συναριθμοῦντο παραθεριστές, ἐπισκέπτες τοῦ παραλιακοῦ αὐτοῦ θερέτρου, Ἕλληνες καί ὁμόδοξοι ἐκ βορρᾶ.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέλυσε τό ὑπέροχο Παύλειο χωρίο τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς: «Θεμέλιον ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός» (Α΄ Κορ. γ΄ 1,1). Μίλησε δηλαδή γιά τήν ἀνάγκη οἱ Χριστιανοί νά θέσωμε ὡς θεμέλιο τῆς ζωῆς καί ὑπόστασής μας τόν Χριστό. Τά γερά θεμέλια ἄλλωστε εἶναι σφραγίδα καί ἐγγύηση γιά τήν ἀντοχή οἱουδήποτε κτίσματος, ἔστω κι ἄν ἐκ πρώτης ὄψεως δέν φαίνονται στά πανύψηλα κτίσματά μας, ὅμως στούς ὤμους τους ἐναποτίθεται ἡ στερεότητα τῶν κόπων μας.
Στό σημεῖο τοῦτο ὁ Δεσπότης παρετήρησε ὅτι μεταφορικά ἡ θεμελίωση τῆς ζωῆς μας σφραγίζει τήν ἀξία καί ἐπιτυχία τῆς πορείας μας ὡς προσώπων καί κοινοτήτων ἀνθρωπίνων. Ὅμως εἶπε, μιά πλειάδα θεμελίων παρουσιάζονται ἐμπρός μας, ἱκανά ὡς ὑπόσχονται νά στηρίξωμε τά ὄνειρά μας. Καί ἐδῶ ἐνεδρεύει μέγας κίνδυνος. Ἐνδεικτικά ἀνέφερε ὁ ὁμιλητής τά “κυριώτερα” θεμέλια πού ὁ σημερινός ἄνθρωπος ἐπιλέγει γιά νά ἑδράση τήν ὑπόστασή του. Κι αὐτά δέν εἶναι παρά ἡ δόξα, ἡ ποικιλόμορφη γνώση, ἡ σύγχρονη τεχνολογία, τό χρῆμα, ἡ φιλοσοφοῦσα διάνοια καί τέλος ἡ πολύμορφη ἡδονή πού ὡς Κίρκη μεταμορφώνει ἐπί τά χείρω χαρακτῆρες καί διαστρέφει προσωπικότητες. Μάλιστα μέ λίγα λόγια ἀνεφέρθη στίς “πηγές” αὐτές ἱκανοποιήσεως τοῦ ἀνθρώπου τοῦ αἰῶνος μας καί στίς ἐπιπτώσεις πού ἔχει τό “σκύψιμο” τοῦ ἀδαμιαίου γένους σ’ αὐτές γιά νά “ξεδιψάση”.
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος, στό ὅτι οἱαδήποτε πτυχή τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς δέν διαποτίζεται ἀπό Χριστό, οἱαδήποτε στιγμή ἀνθρώπινη δέν μοσχοβολιέται ἀπό τήν ζείδωρο παρουσία Του, πεθαίνει, γκρεμίζεται καί πάσχει. Τοῦ Χριστοῦ τό Πνεῦμα, εἶναι πνοή ἀνακαινιστική, ἀναμορφωτική, κοινωνική, φιλάνθρωπη, ἁγνή καί μεταμορφωτική τῆς ὅλης προσωπικότητος. Δέν μπορεῖ νά ζήση ὁ κόσμος χωρίς τήν πνοή τοῦ Παρακλήτου πού ὁ Κύριος ἀπέστειλε. Ἐκεῖνος ὡς ὑετός χαρισμάτων ποτίζει τά ἀνθρώπινα τάλαντα πού Τόν ἀναμένουν γιά νά βλαστήσουν, ν’ ἀνθίσουν καί νά καρποφορήσουν καρπόν ἑκατονταπλασίονα. Χωρίς τόν Χριστό τά σύμπαντα διακονοῦν τήν φθορά καί τήν πτώση, μ’ Ἐκεῖνον θεμέλιο κτίζεται ἡ ἁγιοτριαδική Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν!
[widgetkit id=175]