Τήν Παρασκευή καί τό Σάββατο, 14η καί 15η Αὐγούστου τ.ἔ., ἑορτάστηκε στό φημισμένο Προσκύνημα τῆς Μεγάλης Παναγίας τῆς ὁμωνύμου Κωμοπόλεως τῆς Χαλκιδικῆς μέ μεγάλο πανηγύρι ἡ Κοίμηση καί ἡ πρός Οὐρανούς Μετάσταση τῆς Κυρίας τῶν Ἀγγέλων καί Μητέρας τοῦ νέου Κόσμου, τῆς Ἀειπαρθένου Θεοτόκου. Ἦταν τό πανηγύρι αὐτό τό κορύφωμα τῶν πνευματικῶν ἐκδηλώσεων πού ἐπί δεκαπέντε ἡμέρες ἔζησε τό πάνσεπτο τοῦτο Θεομητορικό Προσκύνημα. Καθημερινές Ἀκολουθίες μέ Ὄρθρο καί Θεία Λειτουργία, Ἀκολουθία Ἑσπερινοῦ καί Ἱερῶν Παρακλήσεων, Ἀγρυπνίες καί Ἱερά Ἐξομολόγηση μέ καθημερινή ἐπίσκεψη ὅλων τῶν Ἐνοριῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, τῶν Ἐφημερίων καί τοῦ Ἐπισκόπου μας, συνέθεσαν τό λειτουργικό πλαίσιο ἐντός τοῦ ὁποίου ἐτιμήθη ἡ Παντάνασσα.
Τήν παραμονή τῆς Ἑορτῆς ἐτελέσθη ὁ Μέγας Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ, μέ ὁμιλητή τόν Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως π. Ἰγνάτιο Ριγανᾶ, ὁ ὁποῖος λειτουργικά, θεολογικά καί πατερικά ἀνέλυσε τό γεγονός τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί τῆς Μεταστάσεώς της εἰς Οὐρανούς. Ἐπακολούθησαν τά “Ἐγκώμια” τῆς Παναγίας μας καί ἡ περιφορά τοῦ Ἱεροῦ της σκήνους καί τοῦ Ἐπιταφίου της ἀνά τόν Ἱερό Ναό πού εἶχε κατακλυσθῆ ἀπό πλήθη Λαοῦ, σεβασμίους Κληρικούς καί τούς Ἄρχοντες τοῦ Τόπου. Ἐν συνεχείᾳ ἐτελέσθη Ἱερά Ἀγρυπνία.
[widgetkit id=348]
Τήν κυριώνυμο ἡμέρα τῆς Ἑορτῆς, τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Πανηγυρικῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας πλαισιούμενος ἀπό τούς Πανοσιολογιωτάτους Ἀρχιμανδρίτες π. Χρυσόστομο Μαϊδώνη, π. Ἰγνάτιο Ριγανᾶ καί π. Χριστόδουλο Στυλιανό, τόν Οἰκονόμο π. Πέτρο Ἀσβεστόπουλο καί τούς Διακόνους π. Ἐφραίμ Τσόλη, π. Μελέτιο Τσόγκα καί π. Σίμωνα Καρναβᾶ.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος παρουσίασε τήν Θεοτόκο ὡς τήν ταπεινή κόρη τῆς Ναζαρέτ, ὡς φύτρα καί καρπό τῆς ταπεινώσεως, κατά τό ρῆμα Της στήν ᾠδή πού ἀνέπεμψε πρός τόν Κύριο κατά τή ἐπίσκεψή της στήν Ὀρεινή πρός συνάντησιν τῆς συγγενοῦς της Ἐλισάβετ: «Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον καί ἠγαλλίασεν τό πνεῦμα μου ἐπί τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρι μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΝ τῆς δούλης αὐτοῦ» (Λουκ. α΄ 47-48). Ταπεινός, εἶπε ὁ Δεσπότης, εἶναι αὐτός πού γνωρίζει καλά τόν ἑαυτό του, πού γνωρίζει τά προσόντα του, ἀλλά καί τίς ἀδυναμίες του, πού ἀποδέχεται ὅτι τά πάντα στήν ὕπαρξή του εἶναι χαρίσματα, μέ τά ὁποῖα μᾶς προίκισε ὁ Θεός, εἶναι, λοιπόν, «Θεοῦ τό δῶρον» (Ἐφεσ. β΄ 8). Κάθε καύχηση γι’ ὅλα αὐτά, συνιστᾶ σφετερισμό καί προσβολή τῆς δόξης τοῦ Ὑψίστου, πού ἀνήκει στό Θεῖο Μεγαλεῖο Του.
Καί κατέληξε ὁ ὁμιλητής: «Ταπεινός εἶναι αὐτός πού γνωρίζει τά ὅριά του, καί ταπεινοφροσύνη εἶναι τό διακρατικό γνώρισμα τῶν μεγάλων πνευμάτων κάθε ἐποχῆς. Ἀντίθετα ἐγωϊστής εἶναι ὁ μικρός, ὁ λίγος, ὁ ἀδύναμος. Ἀλαζονεία εἶναι ἡ ἀρρώστια τῆς μετριότητος καί ἡ γελοιοποίησις ἡ ἐπιεικέστερη τιμωρία γιά τούς νάνους πού θέλουν νά παραστήσουν τούς γίγαντες».
Παρόντες στίς ὅλες Ἀκολουθίες ἦταν ὁ Δήμαρχος Ἀριστοτέλη κ. Ζουμπᾶς, οἱ Ἀντιδήμαρχοι κ. Τσακνῆς, Ψιλιάγκος, Μητροφάνης καί Λαζαρίδης, ὁ Πρόεδρος τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Κυριανός, ὁ Πρόεδρος τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου Ἀρναίας κ. Διαμαντούδης καί ὁ τ. Δήμαρχος καί Ὑπουργός κ. Πάχτας.
[widgetkit id=349]