Τό Σάββατο 28η Ἰουλίου τελέσθηκε τό τεσσαρακονθήμερο Ἱερό Μνημόσυνο τοῦ μακαριστοῦ π. Παναγιώτη Κορκόντζιλα ἀπό τόν Σεβ. Μητροπολίτη μας κ.Θεόκλητο, στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ζαγκλιβερίου, στόν ὁποῖον ἱεράτευσε ἐπί 45 ἒτη.
Τό πρωῒ τοῦ Σαββάτου ὁ Σεβασμιώτατος προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας καί ἐτέλεσε τό Ἱερό Μνημόσυνο, συμπαραστατούμενος ἀπό τόν Παν/το Πρωτοσύγκελλο Ἀρχιμ. π. Χρυσόστομο Μαϊδώνη, τούς Παν/τους Ἀρχιμ. π. Γεράσιμο Δασκαλάκη, π.Γαβριήλ Τσολάκη, π.Δωρόθεο Ζέρβα, τούς Αἰδ. Πρεσβυτέρους π. Σταῦρο Τράκα, π.Ἀθανάσιο Κοῦκο, π.Χρῆστο Μήτσου, π.Ἰωάννη Κωνσταντίνου καί τούς διακόνους π.Γεώργιο Κυριάκου καί π.Κωνσταντίνο Ἰσαακίδη.
Ἐπιμνημόσυνη ὁμιλία ἐξεφώνησε ὁ Παν/τος Πρωτοσύγκελaλος Ἀρχιμ. π.Χρυσόστομος Μαϊδώνης ἀναφερθείς στήν ἱερατική καί ἡγετική φυσιογνωμία καί μορφή τοῦ μακαριστοῦ π. Παναγιώτη, πού ὑπηρέτησε ὡς ἱερεύς τήν Μητρόπολη ἐπί 55ετία, στόν πολύτεκνο οἰκογενειάρχη, στόν ἐκπαιδευτικό δάσκαλο καί θεολόγο χιλιάδων μαθητῶν, τόν προϊστάμενο «καλῶν ἔργων». Ὁλόκληρη ἡ ὁμιλία παρατίθεται στό τέλος τοῦ παρόντος ρεπορτάζ.
Μετά τήν τέλεση τοῦ Ἱεροῦ Μνημοσύνου ὁ Σεβασμιώτατος σέ μικρή προσλαλιά του ἐπιγραμματικά τόνισε: «π. Παν. Κορκόντζιλας ἴσον ἠ ἱστορία τοῦ Ζαγκλιβερίου.Ὁ κεκοιμημένος Γέροντας εἶναι οὐσιαστικά ἡ ἐπιτομή, ἡ ἀνακεφαλαίωση καί ἡ συγκαιφαλαίωση τῆς σύγχρονης πορείας τοῦ Ζαγκλιβερίου!». Ἀναφέρθηκε στήν πρώτη συνάντηση μαζί του στήν Τρίπολη μετά τήν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίαν του. «Τότε δέν γνώριζα κανέναν. Ἢμουν ξεκρέμαστος. Τόν πρῶτον πού γνώρισα, μετά τό Πρωτοσύγκελλο, ἦταν ὀ π. Παναγιώτης, πού προσφέρθηκε ὡς βακτηρία στόν ἀνηφορικό δρόμο τοῦ Ἐπισκόπου».
Τό παρόν στό μνημόσυνο τοῦ μακαριστοῦ μαζί μέ τά 6 παιδιά του καί τά 21 ἐγγόνια του, ἔδωσε ὁ βουλευτής Θεσ/νικης καί τ. Ὑπουργός κ. Θεόδωρος Καράογλου, ὁ ἐντεταλμένος Δημοτικός Σύμβουλος Ζαγκλιβερίου κ. Γεώργιος Κεμαλμᾶς καί πολύς πιστός λαός πού κατέκλυσε τόν περικαλλῆ Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Μετά τήν ἐπιμνημόσυνη δέηση εἰς στόν τάφο μακαριστοῦ π. Παναγιώτη προσεφέρθη δεξίωση στήν αἴθουσα τοῦ Ναοῦ, πού ἔκτισε ὁ ἴδιος
ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟ 40ΝΘΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ
Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΡΚΟΝΤΖΙΛΑ 28/7/2018 Ζαγκλιβέρι
Ἀρχιμ. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη
«Γύρω ἀπό τό θρόνο κάθονταν οἱ εἰκοσιτέσσερις πρεσβύτεροι ντυμένοι μέ λευκά ροῦχα , καί μέ χρυσά στεφάνια στό κεφάλι… καί λένε: «σ’ἐσένα ἀνήκει, Κύριε καί Θεέ μας, ἡ δοξολογία, ὁ αἶνος καί ἡ δύναμη, γιατί ἐσύ δημιούργησες τά πάντα τό θέλημά σου τούς ἔδωσε τή δύναμη καί τή ζωή» (Ἀπ. 4, 4,11).
Ἐκεῖ μαζί μέ τούς 24 πρεσβυτέρους στήν οὐράνια Θεία Λειτουργία στό οὐράνιο θυσιαστήριο βλέπουμε καί ἐσένα πατέρα Παναγιώτη μαζί μέ τήν ἀγαπημένη σου πρεσβυτέρα Ἀναστασία, ἀφοῦ «ἐκεῖ ὅλοι θά εἶναι ἱερεῖς».
Σαράντα μέρες μετά τήν κοίμησή σου τελοῦμε τό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνό σου καί σοῦ εὐχόμαστε: «αἰωνία ἡ μνήμη!».
Αἰωνία ἡ μνήμη στή μνήμη τοῦ Θεοῦ, στήν ἀγκαλιά καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Αἰωνία ἡ μνήμη καί σέ μᾶς, τά 6 παιδιά σου, τά 21 ἐγγόνια σου, τό πλῆθος τῶν πνευματικῶν σου παιδιῶν τοῦ Ζαγκλιβερίου, τῆς Ἀρναίας, τοῦ Καλαμωτοῦ, τῆς Σαρακήνας.
Αἰωνία ἡ μνήμη στούς χιλιάδες μαθητές σου τοῦ Δημοτικοῦ στό Καλαμωτό καί τή Σαρακήνα καί τοῦ Γυμνασίου τοῦ Ζαγκλιβερίου, ὅπου δίδαξες ὡς θεολόγος.
Ἐκοιμήθης ἐν Κυρίω, γιατί γιά μᾶς ὅλους «μακάριοι οἱ νεκροί οἱ ἐν Κυρίω ἀποθνήσκοντες…, τά δέ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ’ αὐτῶν» (Ἄπ. 14,13) (μακάριοι οἱ νεκροί ὅσοι στό ἑξῆς πεθαίνουν γιά χάρη τοῦ Κυρίου ὅπως διαβεβαιώνει τό Ἅγιο Πνεῦμα, θά ἀναπαυθοῦν ἀπό τοῦ κόπους τους, καί τά ἔργα τους θά τούς ἀκολουθοῦν ὡς συνήγοροί τους).
Ἔλεγε ὁ ἀγαπημένος σου Πατροκοσμᾶς: «Ὁ θάνατος εἶναι ἕνας μεγάλος ὕπνος. Ὅπως καί ὁ ὕπνος εἶναι ἕνας μικρός θάνατος».
Σάν ὥριμο σιτάρι ἑτοιμάσθηκες γιά τό θερισμό. Γιά τό θάνατο.
Αὐτό εἶναι τό πρῶτο μάθημα πού μᾶς ἔμαθες καλέ μας πάπα-δάσκαλε. Νά εἴμαστε ἕτοιμοι.
Ὁ Πατροκοσμᾶς ἔλεγε πάλι νά ἐπισκεπτόμαστε τούς τάφους καί «νά ἔχουμε τό θάνατο πάντοτε ἐμπρός εἰς τά μάτια μας».
Βλέποντας τούς τάφους τῶν ἀποθαμένων νά στοχαζόμαστε καί νά λέμε: «Δέν ἦταν καί ἐκεῖνοι ἄνθρωποι ὡσάν ἐμένα καί ἀπέθαναν; Ἔτσι μέλλω νά πεθάνω καί ἐγώ αὔριο καί νά μήν ἀποτολμήσω νά κάμω αὐτά τά διαβολικά καμώματα».
Ἄλλο μάθημα πού μᾶς κάνει ὁ π. Παναγιώτης εἶναι ὅτι τίποτα δέν θά πάρουμε μαζί μας στό θάνατο, παρά μόνο τίς καλές πράξεις μας. Σύμφωνα μέ τήν Ἀποκάλυψη «τά ἔργα τους θά τούς ἀκολουθοῦν ὡς συνήγοροί τους» (Ἀπ. 14,13).
Λέει ὁ Πατρο-Κοσμᾶς γι’αὐτό τό λόγο τῆς Γραφῆς: «Οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες, οἱ Ἀσκητές ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά τήν ἀγάπη τῆς Τριάδος καί ἀγόρασαν τόν Παράδεισον καί χαίρονται πάντοτε… Ἐπίσης ἄνδρες καί γυναῖκες ἔζησαν μέσα εἰς τόν κόσμον μέ σωφροσύνην καί παρθενίαν, μέ νηστείας, προσευχᾶς, ἐλεημοσύνας, μέ καλά ἔργα∙ καί πέρασαν καί ἐδῶ καλά καί πῆγαν εἰς τόν παράδεισον νά χαίρονται πάντοτε».
Ἔτσι καί ὁ π. Παναγιώτης φρόντισε ὅλη του τή ζωή νά χτίζει μέ τά Χριστιανικά του ἔργα τήν κατοικία του στόν οὐρανό. Ἔκτισε ἐκ βάθρων τούς Ναούς τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς καί Ἁγίου Δημητρίου Καλαμωτοῦ. Ἀναστήλωσε τόν χτυπημένο ἀπό τό σεισμό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ζαγκλιβερίου, τό Πνευματικό Κέντρο. Ἀνοιχτοχέρης στήν ἐλεημοσύνη, στή φιλανθρωπία πρός πάντας. Αὐτά τόν ἀκολουθοῦν καί πρεσβεύουν γι’ αὐτόν. Νά ἔχει καλή ἀπολογία ἐνώπιόν τοῦ φρικτοῦ κριτηρίου τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ἔχει ἀνάγκη τῶν προσευχῶν μας πρός τόν Κύριο. Νά συγχωρήσει τόν ἐπίγειο βίο του.
Οἱ κεκοιμημένοι ἱερεῖς χρειάζονται πολύ προσευχή, διότι δίνουν ἀπολογία ὄχι μόνο γιά τίς προσωπικές ἁμαρτίες τους, ἀλλά καί γιά τίς ἁμαρτίες τῶν χριστιανῶν, πού εἶχαν πατρική εὐθύνη.
Αὐτά πού εἶναι «ἁγνοήματα» γιά τούς λαϊκούς, γιά τούς ἱερεῖς εἶναι «ἁμαρτήματα».
Τά κρόσια στό πετραχήλι συμβολίζουν τίς ψυχές τῶν χριστιανῶν, γιά τίς ὁποῖες ἔχει εὐθύνη ὁ ἱερεύς.
«Πάτερ, Πάτερ ἅρμα Ἰσραήλ καί ἱππεύς αὐτοῦ» (Δ΄ Βάσ. 2, 12). Μνήσθητι καί ἡμῶν.
– Μή μᾶς λησμονεῖς. Εὔχου καί γιά μᾶς, ὅταν βρῆς παρρησία στό θρόνο τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ψεύτικη ζωή μας πού καίγεται…
«Δέν λυπόμαστε χωρίς ἐλπίδα γιά τούς ἀποθαμένους μας» (Α΄Θεσ.4,13), ὅπως λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος.
Φροντίζουμε νά ἀναπαύουμε τίς ψυχές τους, ὅταν προσευχόμαστε, κάνουμε ἐλεημοσύνες.
Ἀναπαύουμε τίς ψυχές τους, ὅταν τά παιδιά, τά ἐγγόνια, οἱ συγγενεῖς εἴμαστε ἀγαπημένοι μεταξύ μας.
Τούς ἀναπαύουμε, ὅταν δέν τούς κακολογοῦμε, ἀλλά θυμόμαστε τίς καλές τους μόνο πράξεις καί τίς μιμούμαστε καί μεῖς.
Ἔτσι, ἀδελφοί, τό καλλίτερο μνημόσυνο γιά τόν παπα-Παναγιώτης εἶναι νά τόν μιμηθοῦμε καί νά ζοῦμε σάν ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.
Τούς ἀναπαύουμε, ὅταν δέν φοβόμαστε τό θάνατο, ἀλλά πιστεύουμε στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας καί στή δική μας Ἀνάσταση, πού μακάρι στήν κοινή ἀνάσταση ὅλοι νά ἀξιωθοῦμε τῆς αἰωνίου ζωῆς διά πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἠμῶν καί ἀειπαρθένου Μαρίας, τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου καί τῆς Ἁγίας Νεομάρτυρος Ἀκυλίνας. Ἀμήν.{flickrset}72157699245074984|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}