Μέσα σε κλίμα βαθειάς συγκινήσεώς και κατανύξεως στον ιστορικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αγίου Προδρόμου 
Χαλκιδικής έλαβε χώρα η εις Διάκονον χειροτονία του Μοναχού π. Θεοκλήτου Παρδάλη, από τον κυρίαρχη Επίσκοπο κ. Θεόκλητο, την Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως, 22α Δεκεμβρίου τ.έ.
Επελέγη η ημέρα αυτή από τον Μητροπολίτη Ιερισσού γιατί γιορτάζει η Εκκλησία μας και τιμά κατ’ αυτήν την Αγία ένδοξο Μεγαλομάρτυρα Αναστασία τη Φαρμακολύτρια και τιμώνται όλοι οι Όσιοι, οι Δίκαιοι, οι Προφήτες και οι Προφήτιδες από Αδάμ έως και Ιωσήφ του Μνήστορος, κατά την Ορθόδοξη Τάξη και Παράδοση.
Ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε του Όρθρου και προέστη της Θείας Λειτουργίας, πλαισιούμενος από τον Πρωτοσύγκελλο της Ι. Μητροπόλεως Παν. Αρχιμ. π. Ιγνάτιο Ριγανά, τον Γεν. Αρχιερατικό Επίτροπο Παν. Αρχιμ. π. Δωρόθεο Ζέρβα, πνευματικό τέκνο του οποίου είναι ο νεοχειροτονηθείς και από πολλούς Κληρικούς της Μητροπόλεώς του και των Ι. Μητροπόλεων Κασσανδρείας, Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς και Λαγκαδά.
Ο Ιερός Ναός της Παναγίας υπερεπληρώθη από άκρου εις άκρον, τόσο από τους κατοίκους της Κωμοπόλεως, όσο και τους συντοπίτες του π. Θεοκλήτου από το Πολύχρονο της Χαλκιδικής.
Επικεφαλής του Λαού ήταν ο Βουλευτής Χαλκιδικής κ. Γεώργιος Βαγιωνάς και οι Πρόεδροι των Τοπικών Συμβουλίων Αγίου Προδρόμου κ. Στυλιανός Γεωργακούδης και Μαραθούσης κ. Αλέξανδρος Βογιατζής.
Να σημειωθεί ότι ο νεοχειροτονηθείς είναι απόφοιτος της Ακαδημίας του Εμπορικού Ναυτικού και μόλις προ ολίγων ημερών ολοκλήρωσε επιτυχώς τις εξετάσεις για την εισαγωγή του στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, απ’ όπου συν Θεώ θα εξέλθη πτυχιούχος της Ιεράς Επιστήμης.
Επίσης ο π. Θεόκλητος είναι τέκνο του προ ενός έτους κοιμηθέντος αειμνήστου Ιερέως π. Νικολάου Παρδάλη, ο οποίος διακόνησε ευόρκως στις Ενορίες Μαραθούσης και Γαλατίστης της Ι.Μ. Ιερισσού και κατόπιν μέχρι της εκδημίας του ιεράτευσε στο Πολύχρονο της Ι. Μητροπόλεως Κασσανδρείας.
Συγκινητική η παρουσία της Μητρός του νεοχειροτονηθέντος Αικατερίνης Πρεσβυτέρας και στο Ψαλτήρι του αδελφού του Δημητρίου, Θεολόγου και εκλεκτού Ιεροψάλτου.
Στην προσλαλιά του ο π. Θεόκλητος κατά την χειροτονία του εθεώρησε ευλογημένη τη στιγμή λίγο προ του υψίστου γεγονότος της κατά Χριστόν Οικονομίας, δηλαδή της Σαρκώσεως του Λόγου – της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού – να εισέρχεται στα Άγια των Αγίων, προσφερόμενος ως μία ζωντανή – σάρκινη Φάτνη για να γεννηθεί εντός της ο Σωτήρας του κόσμου.
Παρετήρησε ότι η Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είναι η πρόσκληση του ουρανού, που στο πρόσωπο του Χριστού μας κατεβαίνει και αγγίζει τα γήινα, για να ανέβη ο άνθρωπος στον ουρανό, πραγματοποιώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το ύψιστο εφετό του, τη θέληση και τον προορισμό του να μετάσχει στην Αγιοτριαδική ζωή, στο παραδείσιο κλίμα απ’ όπου αυτοεξεδιώχθη γενόμενος μέτοχος της αμαρτίας, λόγω της άρνησης της κοινωνίας με τον Θεό και Δημιουργό του.
Τέλος ευχαρίστησε τον κοιμηθέντα Κληρικό Πατέρα του, την Πρεσβυτέρα Μητέρα του και τον αδελφό του, τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη του κ. Θεόκλητο για τη θαλπωρή και την πατρική αγάπη με την οποία τον περιέβαλε μέχρι σήμερα, τον Πνευματικό του π. Δωρόθεο Ζέρβα για την πνευματική του οικοδομή, τον Πρωτοσύγκελλο της τοπικής Μητροπόλεως π. Ιγνάτιο για το στήριγμα στο πρόσωπο του στην απόφασή του να γίνη κληρικός, το λοιπό Ιερατείο και τον ευλογημένο Λαό του Θεού που προσευχητικά παρίστατο στην προσωπική του Πεντηκοστή.
Ανταπαντώντας ο Σεβασμιώτατος χρησιμοποίησε μία φράση του Αποστόλου Παύλου από τη Β’ προς Κορινθίους του Επιστολή για να κατηχήση το νέο του πνευματικό παιδί και να το εισαγάγη στα Άγια των Αγίων λέγοντας: Αδελφοί «… ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι…» , δηλαδή, «Αδελφοί, σας παρακαλώ, με κάθε τρόπο και σε κάθε στιγμή της ζωής μας να συμπεριφερόμαστε έτσι, ώστε να φαίνεται και να αποδεικνύεται από αυτό πραγματικά πως είμαστε Χριστιανοί και Διάκονοι του Θεού» (Β΄Κορ. στ΄, 4)! Τούτο σημαίνει ότι η κάθε στιγμή και λεπτομέρεια της ζωής μας οφείλει να βαπτίζεται στου Χριστού τη θέληση και να διαποτίζεται από τη χριστιανική μας ιδιότητα και ταυτότητα!
«Παιδί μου Θεόκλητε, κατέληξε ο Δεσπότης, στους εκκλησιαστικούς χώρους ανθεί από παλιά μία αντίληψη καταστροφική που αποδιώκει τον κόσμο από το σπίτι του Θεού. Άλλα πιστεύουμε, άλλα έχουμε στην καρδιά, άλλα έχουμε στον νου και άλλα πράττουμε! Με αποτέλεσμα βλέποντάς μας οι άνθρωποι να στρέφουν τα οπίσθια στο γεώργιο της Εκκλησίας και να αρνούνται να αποβούν διάκονοι του Χριστού! Γι’ αυτό, Θεόκλητε, σε παρακαλώ, μείνε Διάκονος για πάντα, όσο κι αν προχωρήση και υψηλά φθάση η ιερατική σου διαδρομή. Γιατί αν κανείς εμφορείται με διακονικό πνεύμα στο γεώργιο της Εκκλησίας, τότε φοβείται τον Θεό και ντρέπεται τον Λαό του Θεού, καθώς λέει και ο Γέροντάς μου άγιος Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος. Μην ξεχνάς ότι ο Θεός ήρθε στη γη ως Διάκονος του ανθρώπου και όχι για να διακονηθή από τον άνθρωπο και τα κοσμικά μεγαλεία, το δε ύψιστο διακόνημά Του είναι ο Σταυρός της Μ. Παρασκευής, ως αποτέλεσμα υπακοής στον Πατέρα Του και Θεό μας, χάριν της σωτηρίας του αδαμιαίου Γένους. Να μείνης Διάκονος, Θεόκλητε, γιατί έτσι, παιδί μου, δεν θα χάσης τον Παράδεισο, που μας άνοιξε με την παρουσία Του στη Φάτνη της Βηθλεέμ ο Θεάνθρωπος Κύριος μας! Ό,τι σκέπτεσαι, ό,τι έχεις στην καρδιά σου, ό,τι περιέχει η συνείδησή σου, αυτό και να λες, αυτό και να πράττης! Χριστό να έχης στη σκέψη σου, Χριστό στην καρδιά σου, Χριστό στη συνείδησή σου, ώστε Χριστό να κηρύττης και με τα λόγια και με τα έργα σου! Διάκονος Χριστού, παιδί μου, να μείνης για πάντα!».
{flickrset}72157712316185876|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}