Τήν μνήμη τῆς ἁγίας ἐνδόξου μεγαλοπαρθενομάρτυρος Βαρβάρας πού ὑπέστη φοβερό μαρτύριο τόν 3ο αἰῶνα μ.Χ. ἐπί Μαξιμιανοῦ ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἁγίας Του Ἐκκλησίας καί μάλιστα ἀπό τά ἴδια τά χέρια τοῦ πατέρα της, ἑόρτασε πάνδημα τό Στρατώνι Χαλκιδικῆς, ὁ τόπος τῶν μεταλλωρύχων πού τήν τιμᾶ ὡς προστάτιδά του.
Τήν κυριώνυμο ἡμέρα τῆς ἑορτῆς χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ μέσα σέ ἕνα κατάμεστο ἀπό τόν Λαό τοῦ Κυρίου ἱερό Ναό, σεμνομεγαλόπρεπα στολισμένο γιά τήν πανήγυρη.
Παρόντες καί συμμετέχοντες στίς Ἀκολουθίες καί ἄλλοι Κληρικοί μας ἀπό τίς διπλανές Ἐνορίες. Παρόντες καί οἱ ἄρχοντες τοῦ τόπου ὅπως ὁ Βουλευτής κ. Εὐθύμιος Καρανάσιος, ὁ πρώην Βουλευτής κ. Γεώργιος Βαγιωνᾶς, ὀ Δήμαρχος Ἀριστοτέλη κ. Χρῆστος Πάχτας μέ τούς Ἀντιδημάρχους του, ἐκπρόσωπος τοῦ Ὑπουργοῦ Μακεδονίας-Θράκης, ὁ Πρόεδρος τῆς Τοπικῆς Κοινότητος Στρατωνίου κ. Νικόλαος Ζαγοράκης, ἐκπρόσωποι ὑψηλόβαθμοι τῶν Μεταλλείων, οἱ Διοικητές τῆς ΕΛΑΣ καί τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος κ. ἄ.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος λαμβάνοντας ἀφορμή ἀπό τήν θηριώδη στάση τοῦ Διοσκόρου, πατρός τῆς ἁγίας Βαρβάρας καί παιδοκτόνου πρός τήν θυγατέρα του, συνέκρινε τήν συμπεριφορά αὐτή μέ τήν στολισμένη μέ ἀνείπωτους γλυκασμούς ἀνακουφίσεως τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατρός γιά τό πλάσμα Του, τόν ἄνθρωπο, παρουσιάζοντας τήν θέση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ, ὅπως αὐτή ἀναλύεται στήν πρός Ἑβραίους του ἐπιστολή. «… Προσερχώμεθα οὖν μετά παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος ἵνα λάβωμεν ἔλεον καί χάριν καί εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Ἑβρ. δ΄, 16).
Πλησιάζουμε, εἶπε ὁ Δεσπότης, οἱ ὀρθόδοξοι τόν Θεό ὡς Πατέρα μέ παρρησία, γιά νά λάβουμε τό ἔλεος καί τή χάρη Του, γιά νά γίνουμε μέτοχοι τῆς ἀγάπης Του καί νά γευτοῦμε τή βοήθειά Του σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας. Ὁ Θεός πατριός, ὁ Θεός πέτρινος δυνάστης μέ κεραυνούς στά χέρια ἕτοιμος νά πλήξη τό πλάσμα Του, ὁ Θεός τύραννος τῆς σχολαστικῆς θεολογίας τοῦ Δυτικοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ Χριστιανισμοῦ δέν εἶναι ὁ Θεός-Ἀγάπη τῆς Ὀρθοδοξίας. Οἱ ἅγιοι Πατέρες κατέστησαν μέτοχοι τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί στόλισαν τό πρόσωπό τους μέ τό ἄκτιστο Φῶς τῆς εὐσπλαχνίας Του, καθότι γιά τήν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή ὁ Θεός εἶναι πνεῦμα μεταμορφωτικό, ἀνακαινιστικό καί ζωοπάροχο. Ὁ Θεός τῆς ἐκδικήσεως, παρετήρησε ὁ Σεβασμιώτατος, εὑρίσκεται στά βιβλία τῆς Δυτικῆς σκέψεως πού Τόν θέλει νά ἱκανοποιεῖται τιμωρώντας τόν ἁμαρτωλό.
Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἑρμήνευσε ὁ ὁμιλητής, ὁ Θεός παιδαγωγεῖ γιά νά ὑποδεχθῆ τό ἀνθρώπινο φύραμα τήν ἐσταυρωμένη ἀγάπη, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Μά «παρῆλθεν ἡ σκιά τοῦ Νόμου, τῆς χάριτος ἐλθούσης» καί ἡ ἀγάπη «ἔξω ἔβαλε τόν φόβον», κατά τόν Παῦλο. Ὁ ἐκδικητικός Θεός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ «φόβος» τοῦ Θεοῦ στό χῶρο τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ἐξυπηρετοῦσε ἕναν σκοπό καί ἔγινε παιδαγωγός εἰς Χριστόν, νά προετοιμάση δηλαδή τήν ἀνθρωπότητα, τήν εὑρισκομένη πνευματικά σέ «παιδική ἡλικία», γιά νά γευτῆ τό σωστικό αἷμα τοῦ Πρωτομάρτυρος τοῦ Γολγοθᾶ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τή θυσιαστική Του ἀγάπη.
Καί κατέληξε: «Ἡ εἰκόνα τοῦ «τιμωροῦ Θεοῦ» ἀποδιώκει τό πλάσμα, τόν ἄνθρωπο. Ἀντιθέτως• ἡ εἰκόνα τοῦ Θεανθρώπου πού πάσχει θεληματικά γιά τό πλάσμα Του, μοιράζοντας συγγνώμη καί χάρη ἀπ’ τόν Σταυρό καί τό κενό Του μνημεῖο, ἕλκει τό ἀνθρώπινο γένος καί τό συνάζει πάλι κοντά στόν Πατέρα καί Δημιουργό Του, στήν «ἁγιοτριαδική φωλέα» καί ζωή. Ἔτσι μόνο παίρνει ὁ ἁμαρτωλός τό στρατί τῆς ἐπιστροφῆς στόν Πατέρα πού ἀγωνιᾶ γιά τή σωτηρία τοῦ παιδιοῦ Του. Στόν πατέρα πού εἶναι ὅλος δικαιοσύνη, ἀλλά καί ἡ αὐτόρριζα τῆς ἀγάπης, ἡ ἴδια ἡ θυσιαστική ἀγάπη πού γνωρίζει νά καρτερῆ τόν «Ἄσωτο» καί νά πέφτη στόν τράχηλό του, στήν ἀγκαλιά του πρίν κἄν ἐκεῖνος ζητήσει συγγνώμη».
Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας καί τῆς Λιτανείας τῆς σεπτῆς εἰκόνος τῆς Ἁγίας ἀνά τήν Κωμόπολη, ἐτελέσθη ἡ τελετή τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ἐγκαινίων τοῦ νέου δικτύου Ὕδρευσης τοῦ Στρατωνίου στήν κεντρική δεξαμενή τοῦ τόπου, ὅπου συνάζεται ἐπιπλέον μέ αὐτό τό ἔργο 35 μέ 40% περισσότερο νερό πόσιμο ἀπό τό ἤδη ὑπάρχον, προϊόν γεωτρήσεως τοῦ ὑπεδάφους τῆς γύρω περιοχῆς.
Στή συνέχεια στό κτήριο τοῦ ΟΑΕΔ ἐδόθη πανηγυρική δεξίωσις, ὅπου ἐτιμήθησαν προσωπικότητες γιά τήν πολυχρόνια προσφορά τους στόν τόπο καί οἱ ἀριστοῦχοι μαθητές τοῦ Στρατωνίου γιά τίς λαμπρές ἐπιδόσεις τους. Ἡ ὅλη ἐκδήλωση περιελάμβανε τραγούδια καί παραδοσιακούς χορούς ἀπό συγκροτήματα τόσο ντόπια ὅσο καί τῆς εὐρύτερης Μακεδονίας μας.
Παρακολουθῆστε τήν τελετή τοῦ Ἁγιασμοῦ (ἀπό τούς Ἐργολῆπτες Χαλκιδικῆς)
[widgetkit id=55]