Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη τελέστηκε στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Στεφάνου Αρναίας, την Κυριακή μετά τα Φώτα, 14η Ιανουαρίου 2018, η εις Διάκονον χειροτονία του κ. Κωνσταντίνου Ισαακίδη, πτυχιούχου Φυσικοθεραπείας του ΤΕΙ Σίνδου και σήμερα δευτεροετούς φοιτητού του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ., από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητο.
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν οι Πανοσιολογιώτατοι Αρχιμανδρίτες π. Χρυσόστομος Μαϊδώνης, Πρωτοσύγκελλος, π. Ιγνάτιος Ριγανάς, Γεν. Αρχιερ. Επίτροπος, π. Λεόντιος Καρίκας και π. Παΐσιος Σουλτανικάς, ο Αιδ. Οικ. π. Γεώργιος Τρικκαλιώτης και ο Διάκονος π. Γεώργιος Κυριάκου.
Ο Λαός της αρχοντικής Αρναίας με συγκίνηση μετείχε στο Ιερό Μυστήριο, καθότι, πέραν των άλλων, ο π. Κωνσταντίνος είναι γνωστός στην Κωμόπολη, αφού υπηρέτησε κατά το πρόσφατο παρελθόν επί πεντάμηνο στο Ίδρυμα Αγάπης – Οίκο Ευγηρίας της Ι. Μητροπόλεως στην Αρναία «Η Παναγία του Ακαθίστου», ως φυσικοθεραπευτής των γερόντων και τυγχάνει πολύ αγαπητός στην τοπική κοινωνία και στους γέροντες και το προσωπικό του Ιδρύματος.
Ο νέος Διάκονος, 31 ετών, κατά τη προσλαλιά του προς τον Σεβασμιώτατο, προ της χειροτονίας του, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον Τριαδικό Θεό γιατί τον αξίωσε να λάβει τον πρώτο βαθμό της Ιερωσύνης από τα χέρια του Μητροπολίτη Ιερισσού, τον οποίο εγνώρισε όταν προσήλθε με πολλή ταπείνωση και διακόνησε τα τιμημένα γηρατειά του Ιδρύματος, στο οποίο προεδρεύει ο Μητροπολίτης και Διευθυντής του είναι ο Πρωτοσύγκελλος π. Χρυσόστομος Μαϊδώνης. Από αυτήν την πρώτη γνωριμία, είπε ο π. Κωνσταντίνος, εφυτεύθηκε μέσα του ο σπόρος της χειροτονίας και της προσφοράς του στην Εκκλησία από τον Επίσκοπό του πλέον κ. Θεόκλητο, γεγονός το οποίο εθεώρησε παρέμβαση της Δεξιάς του Υψίστου στη ζωή του.
Συνεχίζοντας ο νεοχειροτονηθείς Διάκονος παρετήρησε, ότι με πρόταση του αγίου Ιερισσού, πνευματικό του έκαμε τον Παν. Αρχιμ. π. Παΐσιο Σουλτανικά, ο οποίος με στιβαρά πνευματική καθοδήγηση, τον ωδήγησε στη σημερινή ημέρα ενώπιον του Ιερού Βήματος και του Επισκόπου του.
Ευχαρίστησε, λοιπόν, τον Πνευματικό του, τον Πρωτοσύγκελλο, τον Γεν. Αρχ. Επίτροπο και τους Εφημερίους του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού που χειροτονήθηκε, καθώς και την Διακόνισσά του Γεωργία, η οποία σημειωτέον εντός ολίγων ημερών θα φέρει στον κόσμο το δεύτερό τους παιδί. Επίσης ευχαρίστησε τους γονείς του, καθώς και τους γονείς της συζύγου του, τους δασκάλους και καθηγητές του και τους εφημερίους και τους ενορίτες του Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Ηλιουπόλεως Θεσσαλονίκης.
Στην απάντησή του ο σεπτός Ποιμενάρχης της Χαλκιδικής παρετήρησε στον Διάκονο ότι κατά τη σημερινή ημέρα που χειροτονείται, η Εκκλησία μας γιορτάζει την απόδοση των Φώτων και την ονομάζει “Κυριακή μετά τα Φώτα”.
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος κατ’ αυτήν κηρύσσει με το Ευαγγέλιό του, ότι με την κατά Χριστόν Οικονομία και την Θεία Του Επιφάνεια «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φώς μέγα» (Ματθ. Δ’ 16), δηλαδή, ο Προφήτης Ησαΐας 800 χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός αναγγέλλει τον ερχομό Του στη γη ως μέγα Φως που φωτίζει μια βαθειά νύχτα.
Και όντως, η παρουσία του Κυρίου μας κατά τη συγκεκριμένη εποχή στον κόσμο ως θεία παρέμβαση, σήμανε το Φως της αλήθειας και της δικαιοσύνης εν μέσω του τότε βάρβαρου και ειδωλολατρικού κόσμου.
Η πίστη στους Θεούς του ελληνορωμαϊκού πανθέου που ήταν ουσιαστικά προσωποποίηση ανθρώπινων ελαττωμάτων, αδυναμιών και παθών και η εξ’ αυτής συνέπεια της παρακμής της θρησκείας και της κατάπτωσης της ηθικής ζωής, σφραγίστηκε με την ανατολή του Ήλιου της Δικαιοσύνης, του Κυρίου μας, που όντας τέλειος Θεός ντύθηκε την ανθρώπινη σάρκα, έφερε στη γη την Αλήθεια και την Αγάπη, αναπλάθοντας και αναμορφώνοντας την ανθρωπότητα.
Άλλωστε ο Ίδιος ο Κύριος εκήρυξε: «Εγώ φως εις τον κόσμον ελήλυθα, ίνα πάς ο πιστεύων εις εμέ εν τη σκοτία μη μείνη» (Ιωαν. Ιβ’ 46). Έτσι αρχίζει η επανάσταση της αγάπης που αντιτάσσει την αλήθεια στην πλάνη, την αγάπη στο μίσος, τη συγγνώμη στη βία, την ειρήνη στη βαρβαρότητα, την ελευθερία στη σκλαβιά, τη δικαιοσύνη στην εκμετάλλευση του ανθρώπου, την αγνότητα στην ακολασία και την ισότητα και την αδελφοσύνη στις κοινωνικές διακρίσεις και τάξεις.
Και κατέληξε ο Δεσπότης: «Αυτόν τον Ήλιο της Δικαιοσύνης επιχειρούν να κρύψουν και χθες και σήμερα ιδέες, φιλοσοφικά συστήματα και κοινωνικοπολιτικές κοσμοθεωρίες που θέλουν να υποκαταστήσουν την αλήθεια του Χριστού και το μεγαλείο Του. Τα σύννεφα του τεχνολογικού μας πολιτισμού, καμωμένα από τους καπνούς των εργοστασίων, τις φλόγες των διαστημικών πυράυλων και τη σκόνη των πυρινικών δοκιμών, έχουν ρίξει τη σκιά τους στο φως του Χριστού. Στις ημέρες μας η τρέμουσα και αδύναμη σκιά του ανθρώπου κρύβει και πάλι το πρόσωπο του Θεού και ένα ημίφως περίεργο γεννά στην πλάση. ‘Άραγε, να είναι τούτο το ημίφως, ένδειξη ενός λυκόφωτος ή ενός λυκαυγούς. Δηλαδή, ένδειξη ερχομού μιας βαθειάς νύχτας με το λυκόφως της, ή η ανατολή μιας γλυκειάς μέρας με τον λυκαυγές της. Αδελφέ μου π. Κωνσταντίνε, εδώ ακριβώς εντάσσεται η δική η προσφορά στην Εκκλησία του Χριστού. Γίνε, παιδί μου, Άγγελος Φωτός, για να λάμψει και πάλι η αυτόρριζα της αλήθειας, η Αυταλήθεια, ο Χριστός μας δηλαδή, μέσα στα σύγχρονα σκοτάδια της “πολύφωτης” και “πολύβουης”, αλλά ανερμάτιστης κοινωνίας μας!».