Τά ἑκατό καί πλέον ἔτη ἀπό τήν ἀπελευθέρωση τῆς Χαλκιδικῆς καί μάλιστα ἀπό τή γνωστή μάχη τοῦ Ἁγίου Προδρόμου στίς 19 πρός 20 Ὀκτωβρίου 1912 γιορτάστηκαν μέ κάθε μεγαλοπρέπεια στήν ὁμώνυμη Κωμόπολη. Τό πανέμορφο χωριό λάμποντας ἀπό φυσικές ὀμορφιές, περιποιημένο ἀπό τούς κατοίκους του, δροσοστάλακτο κι ἀρχοντικό ντύθηκε στά λευκογάλανα ἐθνικά χρώματα γιά νά τιμήση τούς ἥρωές του πού ἔπεσαν πολεμώντας τόν ὀθωμανικό ζυγό αἰώνων καί νά τούς διαβάση τό πρέπον μνημόσυνο.
Σέ φορτισμένη συγκινησιακή ἀτμόσφαιρα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος προέστη τόσον τῆς θείας Λειτουργίας ὅσον καί τῆς καθιερωμένης Δοξολογίας τῆς πανηγυρικῆς συνάξεως.
Ὁ Ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ Ἀρχιμανδρίτης π. Δωρόθεος Ζέρβας σέ συνεργασία μέ τόν τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο, τό χορευτικό συγκρότημα τῶν Ζερβοχωρίων καί τή χορωδία τῆς Γαλάτιστας εἶχε προετοιμάσει τό ἑορταστικό κλῖμα γιά τή μεγάλη ἡμέρα.
Ὁ Μητροπολίτης μας στό κήρυγμά του ἀπότισε φόρο τιμῆς στούς ἀγωνιστές, στά παλληκάρια καί στόν Ἱερό Κλῆρο τῆς ἐποχῆς ἐκείνης πού πρωτοστάτησαν λεβέντικα χαρίζοντας σ’ ὅλους μας τόν ἀέρα τῆς λευτεριᾶς. Παίρνοντας μάλιστα ἀφορμή ἀπό τό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα καί δή τό χωρίο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «ὑμεῖς γάρ ναός Θεοῦ ἐστε ζῶντος …» (Β΄ Κορ. στ΄ 16), μίλησε γιά τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου ὡς σώματος καί ψυχῆς νοουμένου, ὡς ἀδιάσπαστης ἑνότητος ὑλικοῦ καί πνευματικοῦ κόσμου, ὡς κορωνίδος τῆς ὑλικοπνευματικῆς δημιουργίας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὡς συνάντησης τοῦ μικρόκοσμου καί τοῦ μακρόκοσμου στό ἀνθρώπινο πρόσωπο, τό φτιαγμένο κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ.
Τόνισε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνο σῶμα ἤ μόνο ψυχή, ἀλλά κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ εἶναι καί σῶμα καί ψυχή ἀδιαίρετα. Ἐδῶ βρίσκεται καί ἡ ἀξία του, καθότι ἀπ’ τό «χέρι» τοῦ Θεοῦ βγῆκε παντέλειο καί ζηλευτό τό ἀνθρώπινο σῶμα καί στολίστηκε, προικίστηκε μοναδικά μέ τήν πνοή Του, τήν ἀνασεμιά Του, τό ἀθάνατο γλυκοφίλημα τοῦ οὐρανοῦ στό βλάστημα τό σαρκικό, δηλαδή τό πνεῦμα. Ὑπενθύμισε ὅτι ἔχει ἀξία ὁ ἄνθρωπος γιατί εἶναι κρᾶμα οὐρανοῦ καί γῆς, γιατί εἶναι φτιαγμένος «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ», ἔχει ρίζες στόν οὐρανό, εἶναι στολισμένος μέ θεϊκά προσόντα καί ἰδιότητες καί συνάμα συγγενεύει μέ τήν ὕλη καί ὅ,τι τό ὑλικό, ἔχει ρίζες καί στή γῆ κατά τήν Παλαιά Διαθήκη καί μάλιστα στό Βιβλίο τῆς Γενέσεως μέ τήν περίφημη «ἀνθρωπολογία» του. Ἔχει δηλαδή ἀξία γιατί δέν εἶναι δημιούργημα τῆς τύχης ἤ τῆς ἀπρόσωπης φύσης, ἀλλά γιατί προῆλθε ἀπό τό θέλημα καί τή δημιουργική ἐνέργεια τοῦ Κυρίου. Ἔφερε πρός τοῦτο παραστατικά χωρία τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί δή ἐκεῖνο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Νύσσης: «Ἄνθρωπος, μέγα καί πρᾶγμα καί ὄνομα• τό τῆς θείας φύσεως ἀπεικόνισμα!». Μέ ὅλα αὐτά ὁ Ἐπίσκοπός μας κατοχύρωσε δογματικά καί πρακτικά τήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος καί τόν προορισμό του πού εἶναι ἡ μετοχή στήν ἀναστάσιμη Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Στό σημεῖο αὐτό, χωρίς νά μασήση τά λόγια του, καυτηρίασε ὅλους ὅσοι μέ τίς πρακτικές, ἰδιεολογίες, ἰδεοληψίες ἤ πολιτικές τους προσπαθοῦν νά ἐκμεταλλευτοῦν καί νά ἐξευτελίσουν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἐξυπηρετώντας ἀνομολόγητες σκοπιμότητες καί συμφέροντα.
«Γιατί κόπτονται ὡρισμένοι σήμερα, ρώτησε, νά ἀποϊεροποιήσουν τό ἀνθρώπινο σῶμα καί πρόσωπο; Ξεχάσαμε τόν εὐτελισμό καί τήν κακοποίηση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν θεωρητικό – ἱστορικό ὑλισμό πού κατέπεσε μέ πάταγο καί τήν γελοιοποίηση καί διαστροφή του ἀπό τόν πρακτικό ὑλισμό τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν τῆς ἀφθονίας καί τῆς κατανάλωσης;Τῶν κοινωνιῶν πού δόγμα τους ἔχουν τήν ἀντίληψη: Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅ,τι τρώει καί μετράει μέ τό πόσο καταναλώνει; Μήπως κόπτονται νά τόν ἀποϊεροποιήσουν γιά νά τούς γίνη εὐκολώτερο θῦμα, γιά νά τούς γίνη πιό «ὑπάκουος» στίς ἀνομολόγητες ὀρέξεις καί προσδοκίες τους; Πιό πειθήνιο ὄργανο στήν ἀπογείωση τοῦ ἀτέρμονος πλουτισμοῦ τους;».
Καί κατέληξε: «Ὡς ἐδῶ! Φτάνει πιά! Εἴμαστε «σκεύη» καί δημιουργήματα Θείου Κεραμέως, φτιαγμένοι ἀπ’ Ἀγάπη καί πηλό, μέ προορισμό νά γευτοῦμε οὐρανό! Θέλουν νά εἶναι οἱ νέοι μας ἀντιστασιακοί κι ἀγωνιστές; Ἰδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Ἀντίσταση στήν ἰσοπέδωση τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας, μοναδικότητας καί ἱερότητας μέσα ἀπ’ τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ!».
Τέλος τόν πανηγυρικό τῆς ἡμέρας ἐξεφώνησε ὁ ἰατρός κ. Ἀστέριος Γραμμένος καί ἀκολούθησε πανηγύρι μέ παραδοσιακούς χορούς καί χορωδιακά παραδοσιακά καί σύγχρονα τραγούδια τοῦ τόπου μας, πού ἔκλεψε τό θερμό χειροκρότημα ὅλων.
[widgetkit id=33]