Τήν Παρασκευή 3η Μαρτίου τ.ἔ., στίς 7 τό ἀπόγευμα ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονο π. Ἐφραίμ Τσόλη, ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία τῆς Παναγίας τῆς Ἱερισσοῦ, ὅπου ἐτέλεσε τήν Ἀκολουθία τῶν Α΄ Χαιρετισμῶν πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, πού τελοῦνται πάντοτε ἐντός τῆς καθαρᾶς λεγομένης ἑβδομάδος, δηλαδή κατά τήν πρώτη ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν τῆς Μεγ. Τεσσαρακοστῆς.
Ὁ Λαός τῆς Ἱερισσοῦ ὑπερεπλήρωσε τόν Ναό πού ἔχει ὑψώσει στή Χάρη Της ἡ πατροπαράδοτη εὐσέβεια τοῦ Λαοῦ τῆς Χαλκιδικῆς καί μάλιστα πολλοί νέοι ἄνθρωποι προσῆλθαν νά προσκυνήσουν τήν ἁγία εἰκόνα Της καί νά Τῆς ζητήσουν νά εἶναι προστάτης καί βοηθός.
Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του, ἀφοῦ πρῶτον ἑρμήνευσε τό ἱστορικό πλαίσιο τό ὁποῖο ἐγέννησε τόν ὑπέροχο αὐτό θεολογικο-φιλολογικό ὕμνο, στολίδι τῆς παγκοσμίου λογοτεχνίας παρετήρησε ὅτι σκοπός του εἶναι ἕνας καί μοναδικός: Νά καταδείξη ὅτι ἡ κατά Χριστόν Οἰκονομία, δηλαδή ἡ Ἐνανθρώπηση, τό κήρυγμα, τά θαύματα, ὁ Σταυρός, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὁ μοναδικός δρόμος καί τρόπος ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο καί στόν κόσμο. Δέν ἀνακαλύψαμε τόν Θεό μέσα ἀπό φιλοσοφικές, λογοτεχνικές ἤ ἐπιστημονικές μας ἀναζητήσεις οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά ἐν χώρῳ καί χρόνῳ, ὁ Θεός θέλησε καί ἀποκαλύφθηκε καί φανερώθηκε ὅσο τό δυνατόν στά ἀνθρώπινα λογικά, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐάν δέν σαρκωνόταν ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ μέσα στή γαστέρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, δέν θά γνωρίζαμε τό Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα ὡς ἕνα Θεό, μέ μία οὐσία καί τρεῖς ὑποστάσεις-πρόσωπα. Στό προαιώνιο αὐτό σχέδιο τοῦ Θεοῦ καίριο ρόλο διεδραμάτισε τό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, νοουμένης ὡς ὑπάκουης ἀνταπόκρισης στό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου καί ἑκούσιας συμμετοχῆς στήν Οἰκονομία Του. Τό «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου» τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, συνιστᾶ τήν σύμφωνη γνώμη καί συμμετοχή τοῦ ἀνθρώπου στό τόλμημα τοῦ Θεοῦ νά φανερωθῆ τό μεγαλεῖο Του μέ σάρκα καί ὀστά, ὥστε ὁ ἄνθρωπος καί ὁ κόσμος νά καταστῆ μέτοχος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί οὐρανοπολίτης.
Τέλος ὁ Σεβασμιώτατος παρετήρησε ὅτι στίς δύσκολες ὧρες του τό Βυζάντιο, ἡ Ρωμηοσύνη δηλαδή, ἀπευθύνθηκε καί ζήτησε χεῖρα βοηθείας στήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί Μητέρα τοῦ Νέου Κόσμου πού προῆλθε ἀπό τή γαστέρα Της. Στίς δύσκολες ὧρες πού διερχόμεθα, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι τό ἀπάνεμο λιμάνι πού μπορεῖ τήν ἐθνική ὀλκάδα, τό καράβι τοῦ Γένους νά τό περιφρουρήση καί νά τό φροντίση ἀπό τίς καταιγίδες καί τούς πολέμους πού ὑφίσταται…
[widgetkit id=574]
[widgetkit id=575]