Τήν Δ΄Κυριακή τῶν Νηστειῶν, 7η Ἀπριλίου ἐ.ἒ., πού ἡ Ἐκκλησία 
μας τιμᾶ λαμπρά τόν Ὃσιο Ἰωάννη τόν Σιναΐτη, συγγραφέα τοῦ περίφημου βιβλίου τῆς Κλίμακος πού συνιστᾶ συμπυκνωμένη τήν ἁγιοπατερική -νηπτική διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος ἀπό τόν Παν. Ἀρχιμ. π. Νήφωνα Καζάνα καί τόν Διάκονό του π. Κωνσταντίνο Ἰσαακίδη, ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Νεομεγαλοπαρθενομάρτυρος Ἀκυλίνης τῆς Ζαγκλιβερινῆς, στόν μεγαλώνυμο Ἱερό Ναό τῆς Ὁποίας φυλάσσεται τεθησαυρισμένο τό πάνσετο σκήνωμά Της. Τόν Ἐπίσκοπό μας τόν ὑπεδέχθη ὁ Ἐφημέριος Αἰδ. Οἰκ. π. Ἀθανάσιος Κοῦκος, ὁ καί Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τῆς Δ΄ Περιφερείας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί ὁ φιλάγιος Λαός τοῦ Ζαγκλιβερίου, μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἐντεταλμένο Δημοτικό Σύμβουλο κ. Γεώργιο Κεμαλμᾶ.
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος, ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τήν Εὐαγγελική Περικοπή τῆς ἰάσεως τοῦ δαιμονιζομένου νέου, κατόπιν τῶν παρακλήσεων τοῦ πολυπαθοῦς πατέρα του, ἀνεφέρθη διεξοδικά στό πονηρό ἒργο τοῦ Διαβόλου καί τίς μεθόδους πού κατεργάζεται γιά τήν ἐξαπάτηση τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Στό χωρίο μάλιστα πού ἒδωσε μεγάλη βαρύτητα ἦταν ἡ ἐπισήμανση τοῦ Κυρίου πρός τούς Μαθητές Του: «Τοῦτο τό γένος ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ» ( Μαρκ. θ΄9 ), δηλαδή, «Τόν Διάβολο μέ τίποτε δέν θά τόν νικήσετε, παρά μέ τήν ἂσκηση τῆς προσευχῆς καί τῆς νηστείας»!
Ἡ Ἐκκλησία μας, εἶπε ὁ ὁμιλητής, μιλάει πάντοτε γιά τόν Διάβολο ὡς κηρυγμένο ἀντίπαλο τοῦ Θεοῦ καί τόν χειρότερο ἐχθρό τοῦ ἀνθρώπου. Τόν βλέπει ὡς θεοκτόνο κι ἀνθρωποκτόνο μαζί, πατέρα τοῦ ψεύδους καί τῆς ἀπάτης, ὡς παράσιτο πού περιπαίζει καί πειράζει τή σύνολη δημιουργία τοῦ Θεοῦ καί τόν ἂνθρωπο, ὡς ἓνα προσωπικό παράσιτο πού κάνει καί τό κακό ἓνα παράσιτο δίπλα στό ὂν. Ὁ Διάβολος εἶναι προσωπική ὓπαρξη πού δυστυχῶς τή δυνατότητα τῆς παρουσίας του ὡς παράσιτου τήν πρόσεφερε ἡ ἀλλοτριωμένη ἀπό τόν Θεό ἀνθρωπότητα, γιατί οὐδέποτε ὁ Θεός δημιούργησε τό κακό, πού συνιστᾶ τό παρά φύσιν καί τερατῶδες στήν ἁπλή κι ὂμορφη δημιουργία τοῦ Θεοῦ, τήν ἀλλότρια δηλαδή, τήν ξένη καί πονηρή βασιλεία τοῦ Διαβόλου καί τῶν δυνάμεών του στή φύση.
Συνέχισε διευκρινίζοντας ὁ Δεσπότης ὃτι ὁ Διάβολος ἒχει δύναμη καί ἐξουσία, πού οἱ Πατέρες τή χαρακτηρίζουν ὡς “περίγειον”, δηλαδή ἐξουσία στά γήινα, ἐξουσία πού δέν συνιστᾶ κυριαρχία πάνω στά ὂντα καθαυτά, ἀλλά εἶναι πειρασμός τῆς ἐλευθερίας τῶν ὂντων πού ὁ Θεός δοκιμάζει παραχωρώντας τούς πειρασμούς. Βέβαια ὀ Διάβολος δέν μπορεῖ νά πλησιάση τόν ἂνθρωπο ἢ νά φέρη σ’ αὐτόν πειρασμούς, ἂν δέν ἀμελήση ὁ ἲδιος ὁ ἂνθρωπος ἢ δέν παραχωρήση ὁ Θεός. Ὁ Διάβολος ζητάει νά πειράξη ὃσους χάνονται σέ αἰσχρούς λογισμούς, ἐξ αἰτίας τῆς οἰήσεως καί ὑπερηφανείας ἢ τοῦ λογισμοῦ καί τοῦ δισταγμοῦ καί τῆς διψυχίας τους ( Ὃσιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος).
Καί κατέληξε ὁ Ἐπίσκοπός μας: «Στούς δαίμονες, παρατηρεῖ ὁ Ὃσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, παραχωρήθηκε ἡ δυνατότητα νά προσβάλλουν τόν ἂνθρωπο, ἀλλά δέν ἒχουν τή δύναμη νά ἐκβιάσουν τόν ἂνθρωπο, νά βιάσουν δηλαδή τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου. Ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται τό νά δεχθοῦμε ἢ νά ἀπορρίψουμε τήν προσβολή. Ἀπό τά πάθη πού φωλιάζουν μέσα στήν ψυχή παίρνουν οἱ δαίμονες τίς ἀφορμές καί ὐποκινοῦν μέσα μας τούς ἐμπαθεῖς λογισμούς. Κατόπιν πολεμοῦν μέ αὐτούς τόν νοῦ καί τόν βιάζουν νά δώση τή συγκατάθεσή του στήν ἁμαρτία. Ἀφοῦ νικηθῆ, τόν ὁδηγοῦν στήν κατά διάνοια ἁμαρτία· κι ὃταν αὐτή συντελεσθῆ, τόν φέρνουν αἰχμάλωτο στήν πράξη. Κατόπιν, αὐτοί πού μέ τούς λογισμούς ἐρήμωσαν τήν ψυχή, ἀποχωροῦν μαζί μ’ αὐτούς καί μένει στόν νοῦ μόνο τό εἲδωλο τῆς ἁμαρτίας (Ὃσιος Μάξιμος Ὁμολογητής). Στό χέρι τοῦ ἀνθρώπου ἐπαφίεται νά ἀρνηθῆ τόν Θεό καί νά προσκυνήση τόν Διάβολο! Μπορεῖ ὁ Διάβολος νά πολεμάη τόν ἂνθρωπο καί τήν ἐλευθερία του. Ἐμεῖς ὃμως θά τοῦ παράσχουμε τήν τελική μας συμφωνία γιά τή διάπραξη τῆς ἁμαρτίας καί τήν πτώση μας!»
{flickrset}72157708059811534|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}
Στίς 7 τό ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας ὁ Σεβασμιώτατος προέστη
τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ε΄ Κατανυκτικοῦ Ἑσπερινοῦ στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Παλαιοχώρας, στόν ὁποῖο ἐφημερεύει ὀ ἐκλεκτός Πρωτοπρεσβύτερος π. Χαράλαμπος Κωστόπουλος, Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τῆς Ζ΄ Περιφερείας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Στόν προαύλειο χῶρο τοῦ Ναοῦ ὑπεδέχθησαν τόν Δεσπότη μας ὁ εὐλογημένος Λαός τοῦ Θεοῦ, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Δημοτικό Σύμβουλο κ. Χρῆστο Φυλακτό, ἐκπαιδευτικό καί ἀπό τήν ὡς ἂνω Ἀρχιερατική Περιφέρεια οἱ Παν. Ἀρχιμ. π. Νήφων Καζάνας, π. Κυπριανός Στραζέρου, οἱ Αἰδ. Οἰκ. π.Κωνσταντίνος Σουφτᾶς καί π. Ἀστέριος Κοντός, κεκλημένοι πρός τοῦτο ἀπό τόν Ἐφημέριο καί ὁ Ἱεροκῆρυξ Παν. Ἀρχιμ. π. Ἰάκωβος Παπαδόπουλος, ὁ καί ὁμιλητής τῆς Ἀκολουθίας. Τό Ἰερό Ψαλτήριο τίμησαν μέ τήν παρουσία καί τήν τέχνη τους οἱ Μουσικολογιώτατοι Ἱεροψάλται κ.κ. Λεωνίδας Βλαχόπουλος καί Παναγιώτης Κομνηνός.
Τό θέμα τοῦ ὁμιλητοῦ ἦταν ἡ χαρμολύπη τῆς νηστείας, τό ὁποῖο ἀνέπτυξε ὁ π. Ἰάκωβος μέ τή γνωστή του φυσική κηρυκτική εὐχέρεια καί τή θεολογική του ἐπάρκεια. Παρετήρησε ὃτι ἡ νηστεία εἶναι Ἀρχαία καί Θεοδίδακτη ἀρετή καί ἁγιοπνευματικό χάρισμα πού δίνει τή δυνατότητα στόν ἂνθρωπο νά ἀγωνισθῆ στό στάδιο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Νηστεία σημαίνει, συνέχισε, μίμηση τῆς ζωῆς τῶν Ἀσωμάτων Ἁγίων Ἀγγέλων καί ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά τήν περιφρούρηση τῶν αἰσθήσεων, τόν φραγμό τῶν παθῶν καί τόν ἒλεγχο τοῦ νοῦ, πού κυρίως ἀνεξέλεγκτος ποδηγετεῖ καί τήν καρδιά καί τό βουλητικό προδιαθέτει στή διάπραξη τῆς ἁμαρτίας. Τό ὃλο κήρυγμά του ὁ Ἱεροκῆρυξ τό βάσισε σέ πληθώρα χωρίων Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης καί στήν ἁγιοπατερική διδασκαλία κυρίως τῶν νηπτικῶν τῆς Ἐκκλησίας Διδασκάλων. Τέλος ἐντύπωση ἒκανε τό ὃτι ὁ π. Ἰάκωβος διάνθισε τόν λόγο του μέ τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου μας, κάνοντας πλεῖστες ὃσες ἀναφορές σέ Ἐκεῖνον, ἀλλά καί ἡ ἀμεσότητα μέ τήν ὀποία ἀπευθυνόταν στό ἀκροατήριό του.
{flickrset}72157708060167084|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}