Ἑορτάσθηκε τήν Τετάρτη 20η Ἰουλίου τ.ἔ. ἡ εἰς οὐρανούς ἄνοδος τοῦ Προφήτου Ἠλία στόν ἑορτάζοντα ἐνοριακό Ναό τῶν Πετροκεράσων Θεσσαλονίκης προεξάρχοντος κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Θεοκλήτου. Τόν Σεβασμιώτατο πλαισίωναν ὁ Παν/τος Ἀρχιμ. π. Λεόντιος Καρίκας, ο Αἰδ/τος Πρωτοπρεσβύτερος π. Πέτρος Χίρς, Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας καί οἱ Διάκονοι π. Ἐφραίμ Τσόλης καί Μελέτιος Τσόγκας.
Παρόντες στήν πανήγυρη Πρόεδρος τοῦ Παγχαλκιδικοῦ Συλλόγου κ. Μιχαήλ Καρτσιώτης καί ὁ Πρόεδρος τῆς Τοπικῆς Κοινότητος κ. Καλαφάτης Ἀθανάσιος.
Τούς ὕμνους τῆς Ἑορτῆς ἔψαλλε ὁ κ. Δημήτριος Κουκλιάτης, Πρωτοψάλτης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου Κορδελιοῦ Θεσσαλονίκης καί ἡ συνοδεία του. Παρόντες ὅλοι οἱ χριστιανοί τῆς Ἐνορίας καί παραθεριστές λόγω τοῦ καλοκαιριοῦ.
Τόν πανηγυρικό τῆς ἡμέρας κήρυξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος, ὁ ὁποῖος στάθηκε ἰδιαιτέρως στήν ἑπωνυμία τοῦ Προφήτου Ἠλιού τοῦ Θεσβίτου “Zηλωτής”. Δηλαδή μίλησε γιά τό κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα-ἐπιλογή τοῦ κάθε χριστιανοῦ: νά εἶναι φιλόθεος ἤ φιλόϋλος.
Καί φιλόθεος μέν εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού φανερώνει τήν ἐν Χριστῷ ἀνακαίνισή του, τήν ἐν Χριστῷ ζωή του στήν καθημερινότητα. Δηλαδή εἶναι μιμητής Χριστοῦ κατά πάντα, ὅπως καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πού ἔγινε μιμητής τοῦ Χριστοῦ μέ τόν ἐνάρετο βίο του, κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο Ἐπίσκοπο Νύσσης. Χωρίς αὐτήν τήν μίμηση, συνέχισε ὁ ὁμιλητής, τήν προσωπική δηλαδή οἰκείωση τοῦ ἀνακαινιστικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἱστορική ἔλευσή Του δέν ὠφελεῖ τόν ἄνθρωπο καθόλου. «Τί τό ὄφελος γιά μένα θά πῆ ὁ Ὠριγένης, ἄν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐπεδήμησε στόν κόσμο καί ἐγώ αὐτό δέν τόν ἔχω μέσα μου;». Μ’ ἄλλα λόγια γιά νά ἀξιωθῆ κανείς νά εἶναι φιλόθεος, νά ἀνήκη στόν Χριστό καί νά παραμείνη ὡς μέλος τοῦ σώματός του, ὀφείλει νά ζῆ καί νά ἐνεργῆ πάντοτε σύμφωνα με τό ἅγιο θέλημά Του, κατά τόν Παύλειο λόγο: «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. β΄, 20).
Ἀντιθέτως εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, φιλόϋλος εἶναι αὐτός πού θεοποιεῖ τόν “κόσμο”, ἀρνεῖται νά ἀνταποκριθῆ στήν κλήση τοῦ Θεοῦ, ἀρνεῖται νά ἀγωνιστῆ γιά νά λυτρωθῆ ἀπό τή δουλεία τῆς ἐπαίσχυντης ἁμαρτίας. Φιλόϋλος εἶναι ἐκεῖνος πού ἀρνεῖται νά ἐνταχθῆ στόν χῶρο τῆς ἐλευθερίας και τῆς ἁγιότητας. Ἀρνεῖται δηλαδή νά ἐλευθερωθῆ ἁπό τήν ὑποταγή στήν γήινη λογική ἀμεσότητα, ἀρνεῖται νά βρεθῆ στό χωροχρόνο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ.
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ὁ Θεσβίτης Ἠλίας κράζει, ὅτι ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι μίμηση Θεοῦ. Καί ἡ ὁμοίωση μέ τόν Θεό πραγματοποιεῖται μέ τήν ὁμοίωση πρός τόν Χριστό. Ἄραγε, ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ ὡς πνευματική ζωή, εἶναι μιά ἀδιάκοπη πορεία πρίς τήν τελειότητα, δηλαδή, πρός τόν Χριστό».
Μετά τήν Θεία Λειτουργία στήν δροσερή πλατεία τοῦ χωριοῦ εὐλογήθηκε τό «κουρμπάνι», πού γεύτηκαν ὅλοι οἱ προσκυνητές.
[widgetkit id=493]