Τήν Κυριακή 31η Ἰουλίου τ.ἔ., ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος μέ τή συνοδεία του, ἀποτελουμένη ἀπό τόν Παν/το Ἀρχιμ. π. Λεόντιο Καρίκα καί τούς Ἱεροδιακόνους π. Ἐφραίμ Τσόλη καί π. Μελέτιο Τσόγκα, ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία Ἁγίων Ἀναργύρων Κοκκαλοῦς, ὅπου χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας.
Τόν Σεβασμιώτατο ὑποδέχθηκαν ὁ Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας Παν/τος Ἀρχιμ. π. Ἰουστῖνος Κεφαλοῦρος καί ὅλος ὁ εὐλογημένος Λαός τῆς Κοινότητος πού ἀνέμενε νά δῆ τόν Ἐπίσκοπό του λειτουργοῦντα στόν τόπο του.
Μέ ἔκδηλη τή χαρά ὁ Δεσπότης μας ἐτέλεσε τήν Θεία Εὐχαριστία καί ἀπευθύνθηκε στό κήρυγμά του στό Ἐκκλησίασμα ἀναλύοντας τήν Εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς ΣΤ΄ Ματθαίου (Ματθ. θ΄ 1-8), πού ἀναφέρεται στή ἴαση τοῦ πρώην παραλυτικοῦ, ὁ ὁποῖος σάν ἀρτιγέννητο πλάσμα, κουβαλῶντας στούς ὤμους του τό κρεββάτι τοῦ πόνου, ἐπέστρεφε μέ χαρά ὑγιής στό σπίτι του!
Καί ἑστίασε ὁ ὁμιλητής ἀπό ὅλη τήν περικοπή στήν καρδιακή κακότητα τῶν γνωστῶν Γραμματέων τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, πού δέν βρῆκαν τή δύναμη, μήτε τό κουράγιο, τή χαρά τοῦ ἀναστημένου ἀδελφοῦ πού στάλαξε μέσα του ἁπλόχερα ἡ ζωηφόρος παρουσία τοῦ Κυρίου νά τήν κάνουν δική τους. Δέν ἔστερξαν νά μοιραστοῦν τή χαρά τῆς ζωῆς πού ἀνακαινισμένη σπαρταροῦσε ἀπό εὐγνωμοσύνη, καί τοῦτο ὡδήγησε τόν Κύριο νά τούς κατακεραυνώση μέ ἐκεῖνο τό περίφημο λόγιό Του: «Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» (Ματθ. θ΄ 4), «Γιατί διαλογίζεσθε μέσα στίς καρδιές σας πονηρές σκέψεις;».
Ὁ λόγος τοῦ Σεβασμιωτάτου περιεστράφη, λοιπόν, στήν “καθαρή καρδιά” τοῦ ἀνθρώπου, πού ὅταν ἀναπαύεται ὁ Θεός καί χωράη ὁ ὅλος ἄνθρωπος, τότε αὐτή γίνεται Τόπος Θεοῦ καί Πόλη Θεοῦ, χαρά τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ἡ “καρδιά” κατά τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία καί Παράδοση εἶναι τό κέντρο τῆς ψυχοσωματικῆς ἑνότητος τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως. Εἶναι αὐτή πού ὁρίζει τόν ἄνθρωπο, ἐκφράζοντας τήν ἀνθρώπινη ἑνότητα καί καθολικότητα. Εἶναι τό κέντρο τοῦ ἀνθρώπινου εἶναι, ἡ πηγή τῶν ἐνεργητικῶν δυνάμεων, τῆς διάνοιας καί τῆς θελήσεως· εἶναι ἡ πηγή ὅλων τῶν πνευματικῶν κινήσεων, τό σημεῖο ἀπό τό ὁποῖο προέρχονται καί πρός τό ὁποῖο τείνει ὁλόκληρη ἡ πνευματική κίνηση.
Ἡ καρδιά, συνέχισε ὁ ὁμιλητής, εἶναι, ἤ καλύτερα γίνεται ἕνα κέντρο “ὑπερφυσικό”, ἀλλά καί “παραφυσικό”. Εἶναι δηλαδή δοχεῖο τῆς χάριτος, ἀλλά καί δοχεῖο τῶν παθῶν. Εἶναι τόπος Θεοῦ, ἀλλά καί τῆς κολάσεως, εἶναι «ἐργαστήριο τῆς δικαιοσύνης, ἀλλά καί τῆς ἀδικίας», Εἶναι τό μυστικό ἐκεῖνο κέντρο πού συγκεφαλαιώνει τήν ἀνθρώπινη ὁλότητα. Ἀπό τή μιά μεριά εἶναι ἕνα μικρό “σκεῦος” ὅπου ἐκεῖ βρίσκονται ὁ Θεός καί οἱ Ἄγγελοι, ἐκεῖ βρίσκεται ἡ ζωή καί ἡ Βασιλεία, τό φῶς καί οἱ Ἀπόστολοι, οἱ ἐπουράνιες πόλεις καί οἱ θησαυροί τῆς χάριτος, ἐκεῖ βρίσκονται τά πάντα. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά, ὅλα τά παρά φύσιν πάθη καί ὅλοι οἱ βλάσφημοι καί ὑπερήφανοι καί αἰσχροί καί πονηροί λογισμοί καί οἱ κακές ἐπιθυμίες, κλίσεις, ὀρέξεις καί προσπάθειες καί συγκαταθέσεις πού κατορθώσαμε νά ἀποκτήσουμε σχετικά μέ τά πράγματα τοῦ κόσμου, γεννιοῦνται ἀπό τήν καρδιά καί βρίσκονται στήν καρδιά (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης).
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Γίνεται ἀντιληπτό ὅτι ἀπό ἐδῶ ἀκριβῶς ἀπορρέει ἡ ἀνάγκη καθάρσεως τῆς καρδιᾶς τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ἡγεμονικοῦ ὀργάνου τῆς ψυχοσυνθέσεως τοῦ ἀνθρώπινου εἶναι, κάτι πού ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση τό θεωρεῖ βασικό της θεμέλιο καί μέλημα. Ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς σημαίνει οὐσιαστικά τήν καθαρότητα τοῦ νοῦ, τήν κάθαρση δηλαδή, τῶν φυσικῶν γνωστικῶν δυνατοτήτων τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ λογιστικοῦ, τοῦ θυμικοῦ ἤ τῶν αἱσθήσεων ἀπό τήν ἐπενέργεια τῶν παθῶν, ὥστε μέ καθαρό τόν ἔσω κόσμο του ὁ ἄνθρωπος νά ἀναχθῆ στήν καθολική καί ἄμεση θεώρηση τῆς μιᾶς ἀλήθειας. Ἡ φύλαξη καί ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς, λοιπόν, ὀφείλει νά εἶναι τό πρῶτο μέλημα τοῦ Ὀρθόδοξου πιστοῦ!»
[widgetkit id=497]