Τήν Κυριακή, 19η Μαρτίου τ.ἔ., Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος, ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Παν/το Ἀρχιμ. π. Λεόντιο Καρίκα καί τούς Διακόνους π. Ἐφραίμ Τσόλη καί π. Γεώργιο Κυριάκου, ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία τοῦ Ἄνω Σταυροῦ, ὅπου βρίσκεται ἀνεγηγερμένος ὁ μεγαλοπρεπής Ἱερός Ναός τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, δίπλα στόν ἀρχαιότερο καί μικρότερο Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τῆς Ἐνορίας αὐτῆς. Κτίτωρ τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ παλλαδίου εἶναι ὁ νῦν ἐκλεκτός Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας Πρωτ. π. Ἀθανάσιος Βουρνίτης, ὁ ὁποῖος συνεχίζει νά φροντίζη σεμνομεγαλόπρεπα τό δημιούργημά του, τό ὁποῖο μέ προσφορές καί μέ τήν φροντίδα τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος ἀφιέρωσε στόν Κύριό μας.
Ὁ Λαός τοῦ Ἄνω Σταυροῦ προσῆλθε γιά νά λάβη δύναμη καί εὐλογία ἀπό τό Τίμιο Ξύλο, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Δήμαρχο Βόλβης κ. Διαμαντῆ Λιάμα, τόν Πρόεδρο τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Δημ. Παπαδημητρίου, ἀκολουθούμενο ἀπό τοπικούς Συμβούλους, τήν Δημ. Σύμβουλο κ. Μαρία Χατζῆ κ.ἄ. Νά σημειωθῆ ὅτι παρά τή σοβοῦσα οἰκονομική κρίση ἡ Ἐνορία αὐτή μέ τόν καλό της πνευματικό ὁδηγό καί ποιμένα, ἐξοπλίζεται καθημερινῶς μέ λαμπρά λατρευτικά καί ἱερατικά σκεύη, ἐνῶ ἀποπερατοῦται ὁ ὡραιότατος ἐξωνάρθηκας τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του μετά τήν ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ κατά τό Τυπικό τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀνεφέρθη στό χωρίο τῆς πρός Ἑβραίους Ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Ἑβρ. δ΄ 16), ἀπό τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα καί μέ αὐτό ἑρμήνευσε τό νόημα τῆς ἡμέρας, πού εἶναι ἡ προσκύνησις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τοῦ μακαρίου Ξύλου ἐπάνω στό ὁποῖο μέ τό αἷμα Του ἑκουσίως ὁ Κύριος οἰκοδόμησε τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, εἶπε ὁ ὁμιλητής, πολλές φορές προβάλλεται μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία ὡς εἰκόνα τρομεροῦ καί φοβεροῦ δυνάστη, ἱκανοῦ νά πλήξη τό τέκνο Του, τόν ἁμαρτήσαντα ἄνθρωπο δηλαδή μετά τήν πτώση του. Ὁ Σεβασμιώτατος διευκρίνισε ὅτι αὐτή ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ὡς πατριοῦ καί ἱκανοῦ μόνο νά τιμωρήση τό πλάσμα Του, εἶναι δάνειο ἀπό τή θεολογία τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία κηρύττει ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού ἁμάρτησε ἔναντι τοῦ Θεοῦ παραβαίνοντας τό θέλημά Του, πρέπει νά τιμωρηθῆ γιά νά ἱκανοποιηθῆ τό θεῖο μεγαλεῖο πού ἐτρώθη ἀνεπανόρθωτα ἀπό τήν ἀταξία τοῦ πλάσματός Του. Καί πράγματι τόσο στήν Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία, ὅσο καί στόν Προτεσταντισμό ἡ ἁμαρτία ἀντιμετωπίζεται νομικά καί δικανικά, ὁ δέ Θεός Πατήρ παρουσιάζεται ὡς κριτής καί μόνο τοῦ τέκνου Του πού τόλμησε νά ἀμφισβητήση τήν ἐξουσία Του. Στήν Ὀρθοδοξία, συνέχισε ὁ ὁμιλητής, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων καί δή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ εἶναι γεμάτη ἀπό γλυκασμούς ἀνακουφίσεως καί στηριγμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, εἶναι στολισμένη μέ ἀγάπη ἀπροσμέτρητη καί ἀνείπωτη γιά τόν πεσμένο ἄνθρωπο, πού στό πρόσωπο τῆς ἁγιοτριαδικῆς Θεότητος βλέπει ἀπάνεμο λιμάνι προσεγγίσεως καί ἀναπλάσεώς του. Βέβαια κατά τόν καιρό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὁ Θεός παρουσιάζεται καί ὡς τιμωρός τοῦ παιδιοῦ Του, ἀλλά οὐδέποτε ἡ Ἐκκλησία λησμονεῖ ὅτι ἡ Παλαιά Διαθήκη εἶναι παιδαγωγός εἰς Χριστόν, ὁδηγεῖ στόν Χριστό παιδαγωγώντας τόν παλαιό Ἰσραήλ, ὅπως καί οἱ γονεῖς παιδαγωγοῦν, “παιδεύουν” καί προετοιμάζουν τά τέκνα τους κατά τήν παιδική ἡλικία, ὥστε νά ὁδηγηθοῦν αὐτά ἀσφαλῶς στήν ὡριμότητα.
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ὁ μέγας Παῦλος διακηρύττει ὅτι ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον, ἡ δέ Ἐκκλησία ψάλλει· “παρῆλθεν ἡ σκιά τοῦ νόμου τῆς χάριτος ἐλθούσης”! Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ὅταν περιβάλλεται ἀπό ἀγάπη, καί ἀνακούφιση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί εἶναι πεπληρωμένη μέ δοξολογικούς γλυκασμούς πού καρδιοπιάνουν καί στηρίζουν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, τότε αὐτή ἡ εἰκόνα γεμίζει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, τήν ὁλοκληρώνει, τήν γιατρεύει, δέν τήν ἀπολακτίζει, ἀλλά γίνεται μία ἀγκάλη ἱκανή νά περιβάλλη μέσα της τόν κάθε ἄσωτο, τό παιδί πού ἴσως ξεμάκρυνε ἀπό τόν Θεό, ἀρνήθηκε Αὐτόν ὡς Πατέρα ἤ καί Τόν πολέμησε χωρίς ἔλεος! Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού τρομοκρατεῖ δέν ἔχει καμμία θέση στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, πού βλέπει τά ἄχραντα χέρια τοῦ Ἰησοῦ της νά εἶναι ἁπλωμένα καί ματωμένα μέχρι σήμερα στόν Σταυρό καί ἐπίσης αὐτά τά πληγωμένα χέρια τά βλέπει κατά τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως νά ἑγείρουν ἀπό τόν τάφο τους μέ θέρμη τόν νεκρωμένο Ἀδάμ καί τήν Εὔα παγγενεῖς!»
[widgetkit id=586]