Τήν Κυριακή τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συνεκλήθη στήν Νίκαια τό 325 μ.Χ. ἐπί Μεγάλου Κωνσταντίνου γιά νά ἀντιμετωπίση τήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, πρεσβυτέρου τῆς Ἀλεξανδρείας, 1η Ἰουνίου τ. ἔ., ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία τοῦ ἁγίου Γεωργίου Νεοχωρίου τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως ὅπου ἐχοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία.
Στήν Ἐνορία αὐτή διακονεῖ ὁ Οἰκονόμος π. Γαβριήλ Ζαχαρίου, ἐκλεκτός κληρικός καί ἔντιμος ἐργάτης τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὁποῖος καί ὑπεδέχθη τόν Σεβασμιώτατο μέ τήν συνοδεία του ἀποτελουμένη ἀπό τόν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Λεόντιο Καρίκα καί τούς Ἱερολογιωτάτους Διακόνους π. Ἐφραίμ Τσόλη καί π. Μελέτιο Τσόγκα.
Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του ἀνέλυσε στό πολυπληθές ἐκκλησίασμα τόν ὅρο “πατήρ καί διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας”, ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν ἁγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ὡμίλησε γιά τήν φοβερή αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ πού δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα στήν Ἐκκλησία σχετικά μέ τό Θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας καί δυστυχῶς ἀποτελεῖ τήν βάση ὅλων τῶν αἱρέσεων μέχρι καί σήμερα, τῶν αἱρέσεων πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἔργο τοῦ διαβόλου πρός κλυδωνισμό τοῦ σκάφους, τῆς νοητῆς νηός τῆς Ἐκκλησίας μας.
Διευκρίνησε ὁ Δεσπότης μας ὅτι ὁ Θεός δέν ἀποκαλύπτεται σ’ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Φανερώνει τόν Ἑαυτό Του μόνο σ’ ὅσους ἔχουν φθάσει στή θέωση, στήν ἁγιότητα. Σ’ αὐτούς ἀποκαλύπτει τήν Θεότητά Του, τά μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἅγιοι Πατέρες, οἱ θεούμενοι, πού ἀξιώνονται νά ἰδοῦν τίς “ἀποκαλύψεις” τοῦ Θεοῦ, βλέπουν ἀοράτως τά ἀόρατα, ἀκούουν ἀνηκούστως τά ἀνήκουστα, ἐννοοῦν ὑπερνοητικῶς τά ὑπέρ νόηση καί τή λογική μυστήρια τῆς Βασιλείας Του, κατά τόν ἀείμνηστο π. Ἰωάννη Ρωμανίδη. Οἱ ἅγιοι Πατέρες στήν Ἀνατολή χαρακτηρίζονται καί Διδάσκαλοι, καί μάλιστα ὡς οἱ μόνοι αὐθεντικοί, θεόπνευστοι καί ἀπλανεῖς θεολόγοι, γιατί ἀπ’ αὐτούς πληροφορούμεθα ὄχι μόνο τήν προσωπική τους ὁμολογία, ἀλλά καί τή μαρτυρία, τήν καθολική ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Πατέρες πού συνιστοῦν τήν καρδιά, τούς στύλους τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τό στόμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι οἱ Διδάσκαλοί της ὡς μέτοχοι ζωῆς πλημμυρισμένης ἀπό ἁγιοπνευματική Χάρη.
Ἦταν κανόνας, εἶπε ὁ ὁμιλητής, στήν ἀρχαία ἀδιαίρετη Ἐκκλησία, οἱ δογματικοί ὅροι καί οἱ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων νά ἀρχίζουν μέ τίς λέξεις: «Ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσιν …». Ἡ φρασεολογία αὐτή συνιστᾶ καί ὑποστασιάζει τή ζῶσα φωνή τῆς Ἐκκλησίας ὅτι στηρίζεται σέ ἁγίους μάρτυρες, εἶναι ἡ ἐπίκληση ἁγίων Μαρτύρων, τῶν Μαρτύρων τῆς ἀληθοῦς πίστεώς της. Ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ μία τοῦ Χριστοῦ ἁγία Ἐκκλησία δέν εἶναι ἁπλά θυγατέρα τῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατέρων, εἶναι ἀποστολική πράγματι, γιατί εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν Πατέρων, εἶναι καί παραμένει πατερική Ἐκκλησία Ἡ Θεολογία της εἶναι πατερική Θεολογία, γιατί οὐδέποτε διανοήθηκε νά τήν ξεχωρίση ἀπ’ τή ζωή τῆς προσευχῆς καί ἀπό τήν ἄσκηση τῆς ἀρετῆς.
Καί κατέληξε∙ τό ἀποκορύφωμα τῆς ἁγνότητας στόν ὀρθόδοξο χῶρο εἶναι ἡ ἀπαρχή τῆς θεολογίας ἤ ὅπως τό διατυπώνει ὁ ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: «Τέλος δέ ἁγνείας ὑπόθεσις θεολογίας». Οἱ Πατέρες ὡς «Ἐγκύμονες Πνεύματος Ἁγίου», κατά τόν ὅσιο Νικήτα Στηθάτο, ὡς μέτοχοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὡς φίλοι τοῦ Θεοῦ καί φορεῖς τῆς ἀληθοῦς Του Ἀποκαλύψεως, ἐβίωσαν μέ ἄκρα ἁγνότητα τό θεῖο θέλημά Του. Ἡ ἁγιοζωή τους, λοιπόν, τούς ἀνυψώνει αὐτοδικαίως σέ πάγχρυσα στόματα τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ἁγιοπνευματική ἐμπειρία καί ὁ φωτισμός τους τούς παρέχει τό δικαίωμα τοῦ «θεολογεῖν»!
Παρόντες στό Ἐκκλησίασμα διεκρίναμε τόν Πρόεδρο τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Νικόλαο Ἀνικούλα καί τήν Πρόεδρο τοῦ Ἀριστοτελείου Πνευματικοῦ Κέντρου τοῦ Δήμου Ἀριστοτέλη κ. Κασσάνδρα Κατσαροῦ – Λάμπρου.
Εὐχόμεθα ἀπό καρδιᾶς στόν εὐλογημένο Λαό τοῦ Θεοῦ καί στούς Ἄρχοντές του, ἡ εὐχή τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας νά τούς στηρίζη καί νά τούς χαριτώνη γιά περισσότερα χριστονοσταλγικά ἔργα καί ζωή!
[widgetkit id=149]