Στόν πάγκαλο Ἱερό Ναό τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων στό Γομάτι, τό Σάββατο 7η Μαρτίου τ. ἔ., ἐκ μεταθέσεως ἀπό τήν Δευτέρα 9η Μαρτίου, ἑόρτασε ἡ τοπική Ἐνορία τήν μνήμη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων τῶν ἐν τῇ Λίμνῃ τῆς Σεβαστείας μαρτυρησάντων ἐπί Λικινίου, τόν βίο τῶν Ὁποίων μᾶς διασώζει πολύ γλαφυρά ὁ Μέγας Βασίλειος. Τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ πλαισιωμένος ἀπό τόν ἁγιορείτη λαμπρό Ἐφημέριο τῆς Ἐνορίας Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Ἀναστάσιο Τοπούζη, τούς Πανοσιολογιωτάτους Ἀρχιμανδρίτες π. Θεοδόσιο Ἐμμανουήλ, π. Κυριακό Χολέβα, π. Χριστόδουλο Στυλιανό, π. Βαρθολομαῖο Χατζόγλου, τούς Αἱδεσιμωτάτους Πρεσβυτέρους π. Μακάριο Ζωνάρα, π. Ἰωάννη Δραγώη καί τόν Διάκονο π. Ἐφραίμ Τσόλη.
Παρά τή γενική κακοκαιρία καί τήν χιονόπτωση ὁ εὐλογημένος Λαός τοῦ Θεοῦ προσῆλθε ὁμαδικῶς στήν πανήγυρη μέ ἐπικεφαλῆς τούς Ἄρχοντες τοῦ Τόπου: Τούς Ἀντιδημάρχους κ. Ἀργύριο Τσακνῆ, κ. Χαράλαμπο Λαζαρίδη καί κ. Ἰωάννη Μητροφάνη, τούς Περιφερειακούς Συμβούλους κ. Αἰκατερίνη Ζωγράφου καί κ. Δημήτριο Τζιρίτη καί τούς Προέδρους τῶν Τοπικῶν Συμβουλίων Γοματίου κ. Ἀθανάσιο Παπουτσῆ καί Μεγάλης Παναγίας κ. Γεώργιο Κυριανό, πολλούς Δημοτικούς Συμβούλους κ. ἄ..
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε ὅτι ἡ θεοτίμητος χορεία τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων προβάλλεται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας μέσα στήν κατανυκτική καί ἀσκητική περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, προσφέροντας σέ ὅλους μας τά μηνύματα τά σωτήρια τῆς ἀγωνιστικότητος, τῆς πίστεως, τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἀνδρείας καί τῆς ἐλπίδος. Οἱ Ἅγιοι Τεσσαράκοντα «διῆλθον διά πυρός καί ὕδατος» καί ἐξῆλθον ὡς τίμιος καί πολύτιμος χρυσός ἐκ τοῦ μαρτυρίου πού τούς ὑπεβλήθη. Θεώρησαν, εἶπε ὁ Δεσπότης, ὅτι «δριμύς ὁ χειμών, ἀλλά γλυκύς ὁ παράδεισος» καί δέν διεψεύσθησαν. Ἀκολουθοῦντες τό σάλπισμα τοῦ θείου Παύλου: «οὐ γάρ ἔδωκε ἡμῖν ὁ Θεός Πνεῦμα δειλίας, ἀλλά δυνάμεως» (Β΄ Τιμ. 1, 7), ἀντιμετώπισαν μέ ἀπαράμιλλο ἡρωϊκό – ἀνδρικό φρόνημα τό μαρτύριο τοῦ ψύχους, ἀποδεικνύοντας ὅτι δέν ἦσαν κίβδηλοι καί ἀτροφικοί στήν πίστη, ἀλλά γενναῖοι καί ὑπομονετικοί στό φρόνημα.
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: Ἡ χαρά καί ἡ ἀνάπαυση τοῦ Παραδείσου στεφάνωσε τά νέα αὐτά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, προβάλλοντάς τα ὡς ὑποδείγματα καρτερικοῦ φρονήματος καί ἀσαλεύτου πίστεως πρός τόν Ἀμνό τοῦ Θεοῦ. Τό μαρτύριό τους τούς ἐχαρίτωσε μέ αἰωνιότητα καί ἡ πρός τόν Κύριο πρεσβεία τους ἀναπαύει καί περιλούζει γενεές γενεῶν στήν ὀρθόδοξο βιοτή καί πνευματικότητα.
Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ἀκολούθησε τό πατροπαράδοτο κουρμπάνι μέ νηστίσιμα ἐδέσματα.
[widgetkit id=252]