Μέ κάθε μεγαλοπρέπεια τίμησε ὁ ἀρχοντικός Λαός τῆς Ἀρναίας τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ἐμπρός ἀπό τά μεγάλα γεγονότα τοῦ Σταυροῦ, τοῦ Τάφου καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ψάλλοντας τόν Ἀκάθιστο Ὕμνο στή χάρη Της, ὅπως γνωρίζει τό πλήρωμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀπό νωρίς τό ἀπόγευμα τῆς Παρασκευῆς 31ης Ἀπριλίου τ.ἔ.,ἐψάλη ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου ἐντεταγμένη στόν Ὄρθρο τῆς ἑπομένης ἡμέρας στό Ἵδρυμα Ἀγάπης-Στέγη Γερόντων “Ἡ Παναγία τοῦ Ἀκαθίστου” Ἀρναίας καί ἐν συνεχείᾳ ἡ χαριτόβρυτος εἰκόνα τῆς Παναγίας ἀπό τό Ἵδρυμα ἐν πομπῇ μετεφέρθη στόν ἐπιβλητικό Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, ἀπό τόν Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Πανοσ. Ἀρχιμ. π. Χρυσόστομο Μαϊδώνη, ἀναμένοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Θεοκλήτου, πλαισιουμένου ὑπό τῶν Ἐφημερίων τῆς Ἀρναίας, Πανοσ. Ἀρχιμ. π. Παϊσίου Σουλτανικᾶ, Οἰκ. π. Γεωργίου Τρικκαλιώτη καί τοῦ Διακόνου π. Ἐφραίμ Τσόλη.
Ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ μέ θερμουργό πίστη καί πολύ σεβασμό ὑπεδέχθη τήν Παντάνασσα στόν Ἅγιο Στέφανο, ὅπου παραδοσιακά ἀπεδόθη ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος ἀπό τόν Ἱερό μας Κλῆρο καί ἐψάλησαν οἱ Ὡδές πρός τήν Θεοτόκο ἀπό τούς χορούς τῶν Ἱεροψαλτῶν τοῦ Ναοῦ. Μετά τό πέρας τῆς ὅλης Ἀκολουθίας καί πάλι ἐν πομπῇ ἐπέστρεψε ἡ εἰκόνα τοῦ Ἀκαθίστου στό Ἵδρυμα Ἀγάπης, γιά νά ἀκολουθήσουν οἱ πανηγυρισμοί τῆς ἑπομένης ἡμέρας.
[widgetkit id=595]
Τό Σάββατο τοῦ Ἀκαθίστου, ἀπό ὥρας 7ης πρωϊνῆς οἱ Μοναχές τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ διάβασαν τά γράμματα τά πρωϊνά καί ἀπό τίς 8:30 ἐκκίνησε ἡ δοξολογία καί ἡ Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία τῆς ἡμέρας. Ὁ φιλάνθρωπος Λαός τῆς Ἀρναίας πού θεωρεῖ στολίδι του τό Ἵδρυμα τῶν Γερόντων τῆς Μητροπόλεως, κατέκλυσε τόσο τό ἐκκλησάκι τοῦ Ἀκαθίστου, ὅσο καί τόν περιβάλλοντα αὐτό χῶρο, δηλαδή τόν χῶρο τοῦ Ἱδρύματος Γερόντων, πού τόν θεωρεῖ τόσο οἰκεῖο καί δικό του. Ἐπικεφαλῆς οἱ Ἄρχοντες τοῦ Τόπου: ὁ Βουλευτής Χαλκιδικῆς κ. Γεωργ. Βαγιωνάς, ὁ Πρόεδρος τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Γεώργιος Διαμαντούδης, ὁ τ. Ἀντιδήμαρχος κ. Χαράλαμπος Λαζαρίδης, οἱ Περιφερειακοί Σύμβουλοι κ. Αἰκατερίνη Ζωγράφου καί κ. Στυλιανός Βαλιάνος, Δημοτικοί καί Τοπικοί Σύμβουλοι.
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέλυσε μέ κάθε λεπτομέρεια τό ἱστορικό καί θεολογικό πλαίσιο τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, τονίζοντας ὅτι αὐτός ὁ ὕμνος βγαίνει μέσα ἀπό τά φυλλοκάρδια τοῦ φιλότιμου τῆς ρωμηοσύνης, πού ξεκινῶντας ἀπό τήν Βυζαντινή παράδοση μπορεῖ καί μιλάει στήν σημερινή γλῶσσα τοῦ νεοέλληνα.
Παρετήρησε ὁ Σεβασμιώτατος ὅτι τό Κοντάκιο τοῦ Ὕμνου αὐτοῦ καί οἱ Ὠδές τοῦ Κανόνος παραπέμπουν στήν σωτηρία τῆς Πόλης τοῦ Κωνσταντίνου ἀπό βαρβαρική ἐπίθεση καί πιθανή ἅλωση τῆς βυζαντινῆς καθέδρας. Τό ἴδιο τό Κοντάκιο, «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ…», ἀποδεικνύει τοῦ λόγου τό ἀληθές, Κοντάκιο τό ὁποῖο φαίνεται ὅτι ἀντικατέστησε τό ὅμοιό του «Τό προσταχθέν μυστικῶς λαβών ἐν γνώσει…», πού ἀποδίδει μέ ἔξοχο τρόπο ὡς προοίμιο τό νόημα καί τῶν 24 Οἴκων τῶν Χαιρετισμῶν καί προϊδεάζει γιά τό τί ἀκριβῶς θά ἀκολουθήση.
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος ἑρμηνεύοντας τό θεολογικό περιεχόμενο τοῦ ὕμνου, ὡς ἱερό ἔργο καί μέλημα τῆς βυζαντινῆς Ἐκκλησίας νά μεταδώση στόν λαό τοῦ Θεοῦ τά δόγματα τῆς πίστεως, ψάλλοντας καί τιμῶντας τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου, ὡς πρόσωπο τελείου Θεοῦ καί ἀνθρώπου, τό πρόσωπο τῆς Παντάνασσας ὡς Θεομήτορος καί σκηνῆς τοῦ Λόγου καί ὡς θύρας πού ὁδηγεῖ στό θρόνο τοῦ Υἱοῦ Της. «Ἡ ρωμηοσύνη εἶπε τέλος ὁ Δεσπότης, ὅταν χρειάστηκε νά εἶναι ἑνωμένη γιά νά ἀντιμετωπίση ἐχθρούς βασίστηκε στό ἀσάλευτο θεμέλιο τῆς πίστεως, στήν ἁγιοτριαδική χάρη καί εὐλογία καί στήν παραμυθία – παράκληση τῆς Θεοτόκου. Μήπως εἶναι ἀναγκαῖο στά δίσεκτα χρόνια πού ζοῦμε καί πάλι νά στηριχτῆ ὁ Λαός μας στά ἀτράνταχτα θεμέλιά του, τήν μάνα του Ἐκκλησία καί τήν Θεομήτορα προστάτιδά του;»
[widgetkit id=596]