Μέ λαμπρότητα καί βυζαντινή μεγαλοπρέπεια ὁ Ἱερός Ναός τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ πού κοσμεῖ τόν Ἄνω Σταυρό τοῦ Δήμου Βόλβης, ἐκλεκτή Ἐνορία τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ἑόρτασε τήν Παγκόσμιο Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στίς 14 Σεπτεμβρίου τ. ἔ.. Τήν κυριώνυμο ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, τοῦ Ὄρθρου καί τῆς πανηγυρικῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος ἀπό τόν λαμπρό ἐφημέριο τῆς Ἐνορίας Πρωτοπρεσβύτερο π. Ἀθανάσιο Βουρνίτη, τόν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Λεόντιο Καρίκα καί τούς Ἱερολογιωτάτους Διακόνους π. Ἐφραίμ Τσόλη καί π. Μελέτιο Τσόγκα.
Ὁ εὐλογημένος Λαός τοῦ Θεοῦ ὑπερεπλήρωσε τόν Ἱερό Ναό, τοῦ ὁποίου σημειωτέον κτίτωρ εἶναι ὁ π. Ἀθανάσιος Βουρνίτης, ἄνθρωπος πνευματικός, μέ ἐκκλησιαστική συνείδηση καί ὀρθόδοξες παραδοσιακές καταβολές πού τιμᾶ μέ τή διακονία καί παρουσία του τόν Ἱερό μας Κλῆρο. Τό ψαλτήρι τίμησε μέ τήν παρουσία καί τήν βυζαντινή λυγερότητα τῆς φωνῆς του ὁ λαμπαδάριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου Ντεπώ Θεσσαλονίκης καί υἱός ἱερέως μουσικολογιώτατος κ. Ἄγγελος Καζανᾶς μέ τή συνοδεία του.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του μιλώντας γιά τήν σταυρική θυσία τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τόνισε ὅτι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ γιά τήν Ἐκκλησία δέν εἶναι διδασκαλία ἀλλά προσωπικό γεγονός. Εἶναι λυτρωτικό γεγονός πού ἀπαιτεῖ προσωπική μετοχή καί συνάμα συνιστᾶ πρόταση πίστεως. Εἶναι πρόσκληση γιά ἐπιστροφή, μετάνοια καί καταλλαγή, δηλαδή συμφιλίωση μέ τόν Θεό Πατέρα. Ὁ Χριστός μέ τόν Σταυρό Του, μέ τόν ἀντιπροσωπευτικό θάνατό Του πάνω στόν Σταυρό χάριν τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ σύμπαντος κόσμου, δέν ἔφερε μόνο καί δέν δίδαξε μόνο τήν ἀλήθεια, ὄντας ἡ Ἀλήθεια, ἀλλά τό βασικό στοιχεῖο εἶναι ἡ καταλλαγή, ἡ συμφιλίωση πού συνετελέσθηκε στό σταυρωμένο καί ἀναστημένο πρόσωπό Του, ἀνάμεσα στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο. Ἀποκατάλλαξε, δηλαδή ἐπανένωσε τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό, καί σάν συνέπεια αὐτῆς τῆς ἐπανενώσεως ξεπήγασε ἡ ἀγάπη, ἡ εἰρήνη, ἡ δικαιοσύνη. Γι’ αὐτό ὁ Παῦλος δέν παύει ποτέ νά ἀνακράζη: «Παρακαλοῦμε τούς ἀνθρώπους ἐξ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ καί τούς λέμε: συμφιλιωθῆτε μέ τόν Θεό» (Β΄ Κορ. ε΄ 20).
Ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ μας, συνέχισε ὁ ὁμιλητής, εἶναι διαρκής “ἔξοδος” τῆς Θεότητος πρός τόν ἄνθρωπο, γιά τή διακονία καί σωτηρία Του. Ὁ Χριστός μας “ἐκένωσε”, ταπείνωσε τόν ἑαυτό Του, ὄντας τέλειος Θεός, καί πῆρε δούλου μορφή, γιά νά ἀποκαταστήση στήν πρότερη θέση του τόν ἄνθρωπο πού ἐξέπεσε κι ἀποξενώθηκε ἀπό τόν Πατέρα, ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας. Παραιτήθηκε ὁ Κύριος, λοιπόν, ἀπό κάθε ἀξίωμα καί “ἄδειασε” τόν Οὐρανό, πτώχευσε γιά μᾶς, ὄντας πλούσιος γιά νά πλουτίση τόν ἄνθρωπο πού πτώχευσε.
Καί κατέληξε: Ὁ Σταυρικός θάνατος τοῦ Χριστοῦ ἔχει ἀποτέλεσμα ὄχι γιατί πέθανε κάποιος ἀθῶος πάνω στόν Σταυρό, ἀλλά γιατί Ἐκεῖνος πού πέθανε στόν Σταυρό ἑκουσίως ἦταν ὁ Σαρκωμένος Θεός! Τό τέρμα τῆς κενώσεως καί τῆς ταπεινώσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ Σταυρός. Στήν τραγωδία τοῦ Σταυροῦ, πού τόν ὡδήγησε ὁ ἄνθρωπος καί πού θεωρήθηκε ἀπό πολλούς ὡς ἀποτυχία τοῦ ἔργου Του, Ἐκεῖνος ἐπι-τελεῖ τό ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου: «τετέλεσται» (Ἰω, ιθ΄ 30) πάνω ἀπό τόν Σταυρό Του, σημαίνει τέρμα καί τελείωση, δηλαδή ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ τοῦ ἔργου τῆς ΣΩΤΗΡΙΑΣ τοῦ ἀνθρώπου!
Ὁ Σεβασμιώτατος στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας εὐχήθηκε γιά τήν ὁλοκλήρωση τοῦ παγκάλλου Ἱεροῦ Ναοῦ πού τώρα ἀποκτᾶ καί τόν πανέμορφο πρόναό του καί ἐπίσης εὐχήθηκε καλή ἐπιτυχία στό ἔργο πού ἀνέλαβε πρό ὀλίγου χρόνου στόν συμπροσευχόμενο Δήμαρχο Βόλβης κ. Διαμαντῆ Λιάμα, εὐσεβῆ χριστιανό καί ἔντιμο ἄνθρωπο.
[widgetkit id=188]