Μέσα στό εἰδυλλιακό περιβάλλον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς πού οἱ Ἀρνιῶτες θεωροῦν πρόναο τοῦ Ἱεροῦ τῆς Ἀρναίας, 
ἡ τοπική μας Ἐκκλησία γιόρτασε τήν Τετάρτη 8η Μαΐου τ.ἒ. τό ἀπόγευμα τόν προστάτη τῶν ὁδηγῶν, Ἃγιο ἒνδοξο Μάρτυρα Χριστοφόρο, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου ἒχει πυργωθῆ ὑπέροχος βυζαντινός Ναός, σῆμα κατατεθέν τῆς ὁμώνυμης Ἱερᾶς Μονῆς.
Πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου ἐψάλη Μέγας πανηγυρικός Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ, πλαισιουμένου ἀπό τόν Παν. Ἀρχιμ. π. Παΐσιο Σουλτανικᾶ, ὁ ὁποῖος ἐγκαταβιοῖ ἐντός τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, τήν ὁποία προβάλλει μέ τόν κόπο του, τήν εὐταξία, τίς Ἱερές Ἀκολουθίες καί τήν εὐσέβεια πού τόν διακρίνει, τούς Αἰδ. Οἰκ. π. Κωνσταντίνο Ἀγούλα, π. Γαβριήλ Ζαχαρίου, π. Γεώργιο Τρικκαλιώτη καί τόν Διάκονο π. Κωνσταντίνο Ἰσαακίδη.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος παρουσίασε τόν βίο καί τό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου πού ἒζησε στούς χρόνους τοῦ Δεκίου (250 μ. Χ.). Τό ὂνομά του ἦταν Ρέπροβος, ἦταν θηριώδης καί δύσμορφος στήν ἐμφάνιση καί πολύ ἰσχυρός σέ δύναμη. Στή διάρκεια ἑνός πολέμου συνελήφθη αἰχμάλωτος μαζί μέ ἂλλους στρατιῶτες καί μεταφέρθηκε στήν Ἀντιόχεια ὃπου βαπτίστηκε ἀπό τόν Ἐπίσκοπό της, Ἱερομάρτυρα Βαβύλα, παίρνοντας τό ὂνομα Χριστοφόρος. Ὁ Δέκιος ἀπέστειλε αὐτοκρατορικό στρατό ἀπό διακόσιους στρατιῶτες γιά νά τόν συλλάβουν, ὃμως ἐκεῖνος παραδόθηκε. Στό σημεῖο αὐτό ὁ Σεβασμιώτατος ὑπενθύμισε στό ἐκκλησίασμα ὃτι ὁ Ἃγιος θαυματούργησε κατά τήν μέταφορά του ἀπό τούς στρατιῶτες στήν αὐτοκρατορική ἐξουσία πολλαπλασιάζοντας τούς ἂρτους τοῦ στρατεύματος πού ἒλειψαν καί μετατρέποντας τούς εἰδωλολάτρες συνοδοιπόρους του σέ χριστιανούς. Εἰς ἀπόδειξιν τοῦ θαύματος βλάστησε τό ραβδί τοῦ Μάρτυρος, πρᾶγμα πού ἱστορεῖται στήν Ἱερά Εἰκόνα του. Τελικά ὑπέστη φοβερά μαρτύρια καί ἀφοῦ τόν περιέβαλαν μέ χάλκινη πυρακτωμένη φορεσιά, τόν ἀπεκεφάλισαν, πρός δόξαν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του.
Ὁ Ἐπίσκοπός μας ἒκλεισε τό κήρυγμά του λέγοντας: «Τελικά ἠ Ἐκκλησία ἀπέβη σέ λυδία λίθο καλῆς ἀλλοιώσεως τοῦ ὃλου ἀνθρώπου. Καί τοῦτο διότι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας, μέ κατάρτια καί πανιά τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας. Μιά κιβωτός ὃμως πού κυριολεκτικά διαφέρει ἀπόλυτα, κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο, ἀπό τήν κιβωτό πού μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ Ἰαχβέ κατεσκεύασε ὁ Νῶε κατά τήν παλαιά οἰκονομία. Στήν παλαιά ἐκείνη κιβωτό ὁ λύκος μπῆκε λύκος γιά νά σωθῆ ἀπό τόν κατακλυσμό καί βγῆκε λύκος. Τό λιοντάρι μπῆκε καί βγῆκε λιοντάρι. Ὁ ἀητός μπῆκε καί βγῆκε ἀητός, ὁ ἂνθρωπος μπῆκε καί βγῆκε ὃπως ἦταν. Μέ τίς ἁμαρτίες του φορτωμένος καί τόν θάνατο νά τόν κυνηγᾶ! Στήν Κιβωτό τῆς Σωτηρίας τῆς Καινῆς Διαθήκης, στήν Ἐκκλησία, ὁ ἂνθρωπος μπαίνει λιοντάρι καί βγαίνει ἒλαφος ἂκακη διψῶσα γιά ζωή! Μπαίνει λύκος ψυχικά καί βγαίνει ἁγνός ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ἂκακο προβατάκι! Μπαίνει στήν Ἐκκλησία ἁρπακτικό ὂρνεο καί βγαίνει περιστέρι τῆς εἰρήνης, πεπληρωμένο μέ Πνεῦμα Ἃγιο! Μπαίνει ἀρχιπόρνη τῆς Ἀλεξάνδρειας καί βγαίνει Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία! Μπαίνει Σαῦλος βλάσφημος καί διώκτης τοῦ Χριστοῦ, καί βγαίνει Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Μέγας Παῦλος! Μπαίνει Ρέπροβος, κυνόμορφος, δύσμορφος καί θηριώδης καί βγαίνει Ἃγιος ἒνδοξος Μάρτυς Χριστοφόρος! Ναί, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ λυδία λίθος τῆς μεταμορφώσεως, τῆς καλῆς ἀλλοιώσεως τοῦ θηριόμορφου ἀνθρώπου, σέ Ἃγιο τοῦ Θεοῦ, σέ οὐρανοπολίτη!»
Τήν κυριώνυμο ἡμέρα τῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Ἠγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Παν. Ἀρχιμ. π. Χρυσόστομος Μαϊδώνης, ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Καί κατά τόν Ἑσπερινό καί κατά τή Θεία Λειτουργία ὁ φιλομάρτυς Λαός τῆς Ἀρναίας κατέκλυσε τούς χώρους τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἀπολαμβάνοντας τή χάρη τοῦ Ἁγίου καί τήν ἀρχοντική φιλοξενία τοῦ πατρός Παϊσίου, πού κοπίασε ὑπερβαλλόντως νά στολίση τόν Ἃγιό του καί τή Μονή του καί νά φροντίση τά πνευματικά του παιδιά.
{flickrset}72157708360949825|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}