Τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως – Γ΄ Νηστειῶν – 31η Μαρτίου τ.ἔ., ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Ἀρχιερατικό Ἐπίτρόπο τῆς ΣΤ΄ Περιφερείας τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως Παν. Ἀρχιμ. π. Ἐφραίμ Τσόλη καί τόν Διάκονό του π. Κωνσταντῖνο Ἰσαακίδη, μετέβη στήν Ἐνορία Ἁγίου Δημητρίου Ἄνω Σταυροῦ, χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας στόν πάγκαλλο καί νεόδμητο Ἱερό Ναό τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, στόν ὁποῖο ἐφημερεύει ἕνας παραδοσιακός λευΐτης, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀθανάσιος Βουρνίτης, ὁ καί κτήτωρ τοῦ ζηλευτοῦ αὐτοῦ οἰκοδομήματος, ὡς καί τοῦ πρεσβυτερίου πού εὑρίσκεται δίπλα στόν παλαιό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.
Ὁ Ἱερός Ναός ἐπληρώθη ἀπό τούς ἐνορίτες τῆς Κωμοπόλεως τοῦ Ἄνω Σταυροῦ, οἱ ὁποῖοι διαπνέονται ἀπό ἀγαθά αἰσθήματα γιά τήν Ἐκκλησία καί τόν Ἱερό Κλῆρο, μέ ἐπικεφαλῆς τόν εὐλαβέστατο Δήμαρχο Βόλβης κ. Διαμαντῆ Λιάμα καί τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Ἀπόστολο Καρακίτσο.
Μετά τήν περιφορά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μέ τά ἄνθη στολισμένου, ὁ Σεβασμιώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο ἀναφερθείς στό γεγονός τῆς Σταυρώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στό Τίμιο Ξύλο, χρησιμοποιῶντας τό Ἱερό κείμενο τοῦ Ἀποστόλου τῆς ἡμέρας «…Προσερχώμεθα οὖν μετά παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος ἵνα λάβωμεν ἔλεον καί χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Ἑβρ. δ΄, 16), δηλαδή : “…ἄς προσερχώμαστε μέ παρρησία στόν θρόνο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, γιά νά λάβουμε τό ἔλεος καί τή χάρη Του πρός βοήθειά μας σέ κάθε περίπτωση!”
Ὁ Θεός, εἶπε ὁ ὁμιλητής, παρουσιάζεται ἀπό πολλούς θεολόγους καί μάλιστα μέσα στήν Ἐκκλησία, ὡς τύραννος, ὡς φοβερός καί τρομερός δυνάστης, ὡς ἀποστεωμένος δεσπότης, ἱκανός μόνο νά πλήξη μέ τούς κεραυνούς Του ὡς ἂλλος Ζεύς τόν ἄνθρωπο! Ἡ ἀντίληψη αὐτή, δάνειο ἀπό τή σχολαστική διδασκαλία τῆς Δύσεως τοῦ Ἂνσελμου Καντερβουρίας καί τοῦ Θωμᾶ Ἀκινάτη, δυστυχῶς πολλές φορές παρεισέφρησε καί στήν ὀρθόδοξη θεολογία, κάτι πού εἶναι ἀδιανόητο ἁγιοπατερικά νά ἑρμηνευθῆ καί νά εὐδοκιμήση στόν χῶρο τῆς καθ’ἡμᾶς Ἀνατολῆς. Ναί, στόν χῶρο τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, στόν Ρωμαιοκαθολικισμό καί τόν Προτεσταντισμό, ἡ ἁμαρτία βιώνεται μόνο ὡς παράβαση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, πού ἀπαιτεῖ τήν τιμωρία τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου καί τήν ἱκανοποίηση τῆς Θείας Δικαιοσύνης… Τίποτε ἄλλο…
Στούς Ἀνατολικούς ὅμως καί μάλιστα Νηπτικούς Πατέρες τῆς Φιλοκαλίας, ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στολίζεται μέ ἀνέκφραστους καί ἀλάλητους γλυκασμούς καί ἀναστεναγμούς ἀνακουφίσεως καί στηριγμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ὁ Θεός στήν Ὀρθοδοξία εἶναι Πατέρας, πατέρας γεμᾶτος δικαιοσύνη μέν, ἀλλά καί ἀγάπη γιά τά πλάσματά Του. Εἶναι Πνεῦμα ζωοποιό καί ἀνακαινιστικό τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, καί ὄχι πατριός, δηλαδή πνεῦμα καταλυτικό καί ἐξοντωτικό τοῦ πλάσματός Του. Ναί, στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Θεός Πατέρας συμπεριφέρεται καί αὐστηρά στό πλάσμα Του καί τό τιμωρεῖ μέ πολύ πόνο, ἀλλά τοῦτο δικαιολογεῖται ἀπό τόν παιδαγωγικό χαρακτῆρα τῆς Παλαιᾶς Οἰκονομίας, πού κατελύθη ὅμως “ἐλθούσης τῆς χάριτος” καί ὑπεγράφη αἱμάτινα ἐπάνω στό Ζωοποιό Ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Γιά τό γεγονός αὐτό τῆς πατρικῆς παιδαγωγίας πολλά διδασκόμεθα ἀπό τή βιβλική ἱστορία τοῦ Ἰωνᾶ μέ τούς Νινευΐτες τῆς Ἀσσυρίας.
Καί κατέληξε ὁ Δεσπότης: «Παρῆλθε ἡ σκιά τοῦ Νόμου τῆς χάριτος ἐλθούσης, γι’ αὐτό καί ὁ οὐρανοβάμων Παῦλος γοερά ἐκήρυξε: ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβο! Δέν ἔπαψε ὁ Θεός νά εἶναι δίκαιος πατέρας· ἀλλά ἐπάνω στόν Σταυρό τόν Υἱό Του τόν μονογενῆ προσέφερε ἀπό ἀγάπη καί μόνο, ὥστε ὁ καθένας πού θα πιστεύη σ’ Αὐτόν νά μήν χάνεται, ἀλλά νά εὑρίσκη ζωή αἰώνια. Τή Μεγάλη Παρασκευή ὁ Θεός Πατήρ συμπεριφέρεται “ἄδικα” στόν Υἱό Του καί “Τόν τιμωρεῖ”, γιά ἕνα καί μόνο λόγο: γιά νά ζήση ὁ κόσμος! Τιμωρεῖ τόν Υἱό Του μέ φοβερό καί ἀτιμωτικό τρόπο, γιά νά μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος μετέχοντας σ’ αὐτή τή Σταυρωμένη Σάρκα τοῦ Χριστοῦ νά βρίσκη ἀνάσταση καί ἀθανασία! Νά γιατί μποροῦμε νά προσερχώμαστε μέ θάρρος στόν θρόνο τῆς σταυρωμένης ἀγάπης· γιά νά μᾶς μεταγγίζη Παράδεισο, γιά νά μᾶς πληρώνη μέ ζωή, γιά νά μᾶς χαρίζη αἰωνιότητα καί ἑνωμένοι μέ Αὐτόν νά γευώμαστε ἔνδακρεις τήν ἐπουράνια πατρίδα μας! Καί τοῦτο γιατί μάθαμε ἀπό τό ὓψος τοῦ Σταυροῦ ὃτι ἀγάπη τελικά σημαίνει θυσία καί μόνο!»{flickrset}72157690777468903|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}
Ο Δ΄ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ…
Τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας ὁ Μητροπολίτης μας ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Παύλου Νέας Ἀπολλωνίας καί ἐτέλεσε τήν Ἀκολουθία τοῦ Κατανυκτικοῦ Ἑσπερινοῦ, ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Παν. Ἀρχιμ. π. Ἐφραίμ Τσόλη, Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο τῆς Στ΄ Περιφερείας τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, τόν Παν. Ἀρχιμ. π. Μελέτιο Τσόγκα, τόν Ἐφημέριο τῆς Κωμοπόλεως Αἰδ. Οἰκ. π. Γεώργιο Κυζιρίδη καί τόν Διάκονο π. Κωνσταντῖνο Ἰσαακίδη. Τόν Ἱερό Ναό ἐγέμισε ἀσφυκτικά ἡ Ἐνορία τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν.
Στήν κατανυκτική ἀτμόσφαιρα πού δημιουργήθηκε τόν λόγο ἐκήρυξε ὁ π. Ἐφραίμ, ἑρμηνεύοντας τήν σπουδαιότητα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς μέσα στό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας, καθώς ἒχει τήν ἀρχή της στό γεγονός τῆς ἐπίγειας πορείας τοῦ Χριστοῦ, τῆς τεσσαρακονθήμερης νηστείας Του, τῶν φρικτῶν πειρασμῶν στήν ἒρημο ἀπό τόν Διάβολο, τήν ἀποδοκιμασία Του ἀπό τούς ἀνθρώπους, τή σταυρική θυσία Του καί τήν ἀνάστασή Του. Κυρίως ἑστίασε στό γεγονός τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας, γεγονός πού τό ἑρμήνευσε καί τό ἑχαρακτήρισε ὡς ὑπαρξιακῆς σημασίας γιά τόν ἂνθρωπο, τή σωστική του πορεία καί τήν ἀνακαίνισή του διά τοῦ αἳματος τοῦ Ἀρχιμάρτυρος, τελείου Θεοῦ καί Ἀνθρώπου στόν Γολγοθᾶ, Κυρίου Ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἀμνοῦ τοῦ Θεοῦ.*
* Ἡ ὁμιλία τοῦ Παν. Ἀρχιμ. π.Ἐφραίμ Τσόλη, μέ θέμα: “Στοχασμοί πάνω στήν Γ΄ Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως”
{flickrset}72157704446350022|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}