Ἐντός τῆς ἑορταστικῆς ἀτμόσφαιρας τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου, ἐξαιρέτως καί μεγαλοπρεπῶς ἑόρτασε τόν δεύτερον προστάτην καί πολιοῦχον της, Μέγαν Βασίλειον, ἡ ξακουστή καί Θεομητοροσκέπαστη κωμόπολις τῆς Μεγάλης Παναγίας Χαλκιδικῆς, πρό τιμήν τοῦ ὁποίου ἔχει ἀνεγείρει τόν μεγαλοπρεπῆ ἐνοριακόν της Ναόν.
Τήν παραμονήν τῆς Ἑορτῆς ἐτελέσθη ὁ Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός τῆς κατά σάρκα Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, εἰς τόν ὁποῖον προεξῆρχεν, ὁμιλήσας καταλλήλως, ὁ Πανοσ. Ἀρχιμ. π. Ἰγνάτιος Ριγανᾶς, Γεν. Ἀρχιερ. Ἐπίτροπος καί Ἱεροκῆρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἀναφερθείς εἰς τό γεγονός τῆς νομικῆς ἑορτῆς τῆς Περιτομῆς τοῦ Χριστοῦ καί εἰς τήν σημασίαν της εἰς τήν Χριστιανικήν κοινωνίαν διά τῆς ἐφαρμογῆς τῆς πνευματικῆς περιτομῆς τῶν παθῶν, ἐξάρας ἐν συνεχείᾳ τήν ζωήν τοῦ ἑορταζομένου Μεγάλου Ἁγίου, τονίσας ἰδιαιτέρως τόν διάλογον αὐτοῦ μετά τοῦ αἱμοβόρου Μοδέστου, πλαισιούμενος ἐξ ἱκανοῦ ἀριθμοῦ Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Τήν κυριώνυμον ἡμέραν τῆς Ἑορτῆς, Δευτέραν 1ην Ἰανουαρίου 2018, ἐχοροστάτησεν εἰς τόν πανηγυρικόν Ὄρθρον τῆς ἑορτῆς καί προέστη τῆς Πανηγυρικῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου κ.κ Θεόκλητος, ἔχων συλλειτουργούς τούς Παν/τους Ἀρχιμ., π. Λεόντιον Καρίκαν, τόν δραστηρίως καί ἀόκνως ἐργαζόμενον Ἐφημέριον καί προϊστάμενον τῆς Ἐνορίας π. Χριστόδουλον Στυλιανόν, π. Νικόδημον Δράκον, π. Γαβριήλ Καλαϊτζῆν, Αἰδ/τον Οἰκ. π. Πέτρον Ἀσβεστόπουλον, δεύτερον Ἐφημέριον τῆς Ἐνορίας καί ἀπεσπασμένον εἰς τό Ἱερόν Προσκύνημα τῆς Μ. Παναγίας καί τόν Διάκονον π. Γεώργιον Κυριάκου.
Εἰς τάς Ἱεράς Ἀκολουθίας τῆς Ἑορτῆς ὁ Ἱερός Ναός λαμπρῶς διακεκοσμημένος διά τοῦ καταλλήλου τῆς ἑορτῆς κόσμου ἐπληρώθη διά πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Δήμαρχον Ἀριστοτέλη κ. Γεώργιον Ζουμπᾶ, τόν ἐξοχώτατον π. Ὑπουργόν Ἐθν. Οἰκονομίας καί π. Δήμαρχον κ. Χρῆστον Πάχταν, τούς Ἀντιδημάρχους κ.κ. Ἰωάννην Μητροφάνην, Δημήτριον Ψιλιάγκον, Χαράλαμπον Λαζαρίδην, Χριστόδουλον Γιουβαννάκην, τόν Δημοτικόν Σύμβουλον κ. Γεώργιον Κοῦκον καί τόν Πρόεδρον τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Γεώργιον Κυριανόν.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης εἰς τήν βαθυστόχαστον καί ἐμπευσμένην ὁμιλίαν του ἀνεφέρθη εἰς τήν προσωπικότητα τοῦ Μεγάλου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας, ἐξιδανικεύσας τό θεολογικόν καί φιλανθρωπικόν ἔργον Αὐτοῦ, ὅστις κατήγετο ἐκ τῆς Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, ζήσας τόν 4ον μ.Χ. αἰῶνα (330-379)καί ἐξελέγη Ἐπίσκοπος αὐτῆς τῷ 370 μ.Χ.. Ἐσπούδασεν Φιλοσοφίαν, Γεωμετρίαν, Ἰατρικήν, Ἀστρονομίαν, ἐγνώρισεν εἰς βάθος τήν κοσμικήν σοφίαν, ἐγκαταλείψας τελικῶς αὐτήν καί τά ὑπόλοιπα διά νά ἀφιερωθῆ εἰς τήν Ὑπερτάτην Φιλοσοφίαν τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἀσκητικός ὁ Μ.Βασίλειος ὁμοῦ μετά τοῦ ἐπιστηθίου φίλου του Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου εἰς τόν Πόντον, ἐγνώρισε μυστικῶς τήν ἁγιοπνευματικήν ζωήν, γράφοντας καί τό περίφημον σύγγραμμα εἰς τήν Ἑξαήμερον. Γενόμενος Ἐπίσκοπος Καισαρείας ἐπεδόθη μέ ἱερόν πάθος εἰς τήν ἀναμόρφωσιν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ μοναστικοῦ βίου, ἀνηλώθη μετά ζήλου οὐ τοῦ τυχόντος εἰς ἔργα φιλανθρωπίας, ἱδρύσας τήν περίφημον Βασιλειάδα, μοναδικήν πηγήν φιλανθρωπίας εἰς τόν χριστιανικόν κόσμον. Ἐμαρτύρησεν, ὅταν ἐχρειάσθη, τήν ἀλήθειαν ἔμπροσθεν βασιλέων καί ἡγεμόνων καί ἀπῆλθεν πρός Κύριον εἰς ἡλικίαν μόλις 49 ἐτῶν, καταστήσας πλουσιωτέραν τήν Ἐκκλησίαν διά θεολογικῶν συγγραμμάτων, μέ ἀποκορύφωμα τήν περί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διδασκαλίαν του, διά τῶν ἀμετρήτων Ἐπιστολῶν καί ὁμιλιῶν του καί μέ τό κόσμημα τῆς περιφήμου Θείας Λειτουργίας Του.
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μητροπολίτης, προβάλλοντας τό ἀπόσπασμα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, πρός Τίτον, γ΄14: «Μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι», ἀνεφέρθη διεξοδικῶς εἰς τήν καλλιέργειαν τῆς ψυχοσωματικῆς ὑποστάσεως τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως ἐσμιλεύθη αὕτη ὑπό τοῦ Μ. Βασιλείου καί ἀπέδωσεν καρπούς ἑκατονταπλασίονας. Χαρακτηριστικώτατα ὁ Δεσπότης εἶπε ὅτι ἡ καλλιέργεια αὕτη ἐπιτυγχάνεται α) διά τοῦ ὀργώματος τοῦ ψυχικοῦ μας κόσμου μέ τήν ἀνάγνωσιν καί τήν πρακτικήν ἐφαρμογή τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ -τῆς Ἁγίας Γραφῆς, β) διά τῆς ἀναζωογονήσεως ταύτης μέ τήν συμμετοχήν εἰς τά Ἱερά Μυστήρια, γ) διά τῆς ἀνατάσεως τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κόσμου, δηλαδή τῶν κλάδων τοῦ γεωργίου τοῦ Θεοῦ πρός τά ἄνω μέ τήν προσευχήν καί τέλος δ) μέ τό κλάδεμα τῶν σαπρῶν καί μολυσμένων τμημάτων τοῦ καρδιακοῦ μας δένδρου διά τοῦ Ἱερωτάτου Μυστηρίου τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ὥστε νά ἐπιτευχθῆ ἡ κατά τό δυνατόν μεγαλυτέρα σύζευξις Θεοῦ καί ἀνθρώπου.
Ἅμα τῷ πέρατι τῆς Θείας Λειτουργίας ἐψάλη ἡ καθιερωμένη Δοξολογία ἐπί τῇ πρώτῃ τοῦ νέου ἔτους, ἐγένετο ἡ κοπή τῆς παραδοσιακῆς Βασιλόπιτας, ἐπραγματοποιήθη ἡ περιφορά τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου καί τῆς θαυματουργῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Βασιλείου ἀνά τήν κωμόπολιν τῆς Μεγάλης Παναγίας καί ἐν τέλει εἰς τό ΚΑΠΗ τοῦ Δήμου ἐψάλησαν τά Κάλαντα καί εὐλογήθη καί ἐκεῖ ἡ Βασιλόπιτα τῶν τοπικῶν ἀρχόντων.