Η Σύναξη των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ σφραγίζει την Εκκλησιαστική Παράδοση με το θεολογικό νόημα και το σωτηριολογικό μήνυμα, το οποίο εκπέμπει προς την πανορθόδοξη οικουμένη. Και αυτό γιατί η αντίσταση του Αγίου Αγγελικού Κόσμου απέναντι στην πρόκληση – πρόσκληση των εωσφορικών δυνάμεων για αυτονόμηση από την Αγιοτριαδική Θεότητα και υπακοή στο θέλημα του Θεού Σαβαώθ, προσφέρει άπλετη την δυνατότητα και στο Αδαμιαίο Γένος για σωτηρία και αγιασμό, που είναι ο προορισμός του ανθρώπου. Ο Αγγελικός Κόσμος υπακούοντας στη φωνή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ ‘’Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου’’, όταν η αμαρτία ως σεισμός συνετάραξε την υπόσταση των Ουρανίων Δυνάμεων, άνοιξε διάπλατα τη θύρα για υπακοή στο θέλημα και τη Δικαιοσύνη του Θεού και στον τρόφιμο της γης, τον Άνθρωπο. Του πρόσφερε τη δυνατότητα να αντιληφθή ότι αυτοθέωση και αυτοσωτηρία δεν υφίστανται στα Ορθόδοξα πλαίσια και τη Θεολογία. Αυτοσωτηρία και αυτοθέωση σημαίνουν άρνηση της δόξης και του μεγαλείου του Θεού και προσπάθεια υποκαταστάσεως της Αγιοτριαδικής Θεότητας με τον ανθρωποθεό, τον άνθρωπο που ανάγει τον εαυτό του σε ύψος Εωσφόρου και αυτονομείται ως πλάσμα έναντι του Πλάστου του.
Αυτό το μεγαλείο της Ορθόδοξης Θεολογίας γιορτάστηκε σεμνομεγαλόπρεπα στην Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου, σε όλες της Ενορίες. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, προέστη του Εσπερινού των Αρχαγγέλων στον ομώνυμο Ιερό Τους Ναό στα Σανά, όπου διακονεί ιεροπρεπέστατα ο Παν. Αρχιμ. π. Νεκτάριος Κωνσταντινίδης, ο οποίος με πολύ μεράκι στηρίζει το Κοινωνικό Παντοπωλείο της Ιεράς μας Μητροπόλεως, υπακούοντας στην πρόσκληση του Επισκόπου του, πλαισιούμενος από πλειάδα Κληρικών της Ιεράς μας Μητροπόλεως.
Την κυριώνυμο ημέρα της Εορτής ο Σεβασμιώτατος ακολουθούμενος από τους Διακόνους του π. Νικόδημο Κωτινούδη και π. Νικόλαο Τσεπίση, προέστη της Ακολουθίας του Όρθρου και της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας στη Μεγαλώνυμο Κωμόπολη του Παλαιοχωρίου, όπου και ο λαμπρότατος και περικαλλής Ναός των Αγίων Αρχαγγέλων, του οποίου Προϊστάμενος είναι ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Παν. Αρχιμ. π. Ιγνάτιος Ριγανάς και εφημέριος ο Παν. Αρχιμ. π. Σπυρίδων Τόψης. Στην Ευχαριστιακή Σύναξη μετείχαν οι Παν. Αρχιμ. π. Νήφων Καζάνας, π. Χριστόδουλος Στυλιανός, π. Γαβριήλ Καλαντζής και ο Αιδ. Οικ. π. Δημήτριος Κατσιρμάς
Μέσα σε ένα Λαμπροστόλιστο Ναό προσήλθε ο φιλάγιος Λαός της Κωμοπόλεως του Παλαιοχωρίου με επικεφαλής τον Βουλευτή Χαλκιδικής κ. Απόστολο Πάνα, τον τ. Υπουργό και Δήμαρχο κ. Χρήστο Πάχτα, τους Αντιδημάρχους κ.κ. Νικόλαο Αυγερινό, Γεώργιο Θαλασσινό και Ευριπίδη Ατζιαμή, τον Πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου κ. Γρηγόριο Κατσιαρμά, την Πρόεδρο της ΑΞΤΑΔΑ κα Μαριλένα Ζαμάνη, την Αντιπρόεδρο του Αριστοτελείου Πνευματικό Κέντρου κα Ελένη Καραντώνα, τον Τοπικό Σύμβουλο κ. Σταμάτη Ρίμπα, τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο του Στανού κ. Δημήτριο Τριανταφυλλίδη κ.ά.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος, με αφορμή το Ιερό Αποστολικό Ανάγνωσμα της Εορτής, από την προς Εβραίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου (Εβρ. β΄ 2-10), αναφέρθηκε τόσο στην υπόσταση και τη φύση του Αγγελικού Κόσμου, όσο και στην υπόσταση και την φύση του ανθρωπίνου προσώπου. Παρετήρησε, λοιπόν, ότι η φύση (υπόσταση) του ανθρώπου είναι υλικοπνευματική, ότι δηλαδή έχει ρίζες και στον υλικό κόσμο που έπλασε ο Θεός και στον πνευματικό κόσμο, μιας και η ανθρώπινη ψυχή είναι το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα που διαχωρίζει τον άνθρωπο από οιοδήποτε άλλο πλάσμα πάνω στη γη. Είμαστε κράμα γης και ουρανού, είμαστε πλασμένοι από χώμα και από την ανασεμιά του Θεού, που Εκείνος ενεφύσησε μέσα μας ‘’καί ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν’’! Ο Απόστολος Παύλος, διερωτώμενος «τί ἐστίν ἄνθρωπος…;», δηλαδή, «Κύριε, ποιά αξία έχει ο άνθρωπος;» (Εβρ. β΄ 6), θα μας πει γι αυτόν τον μικρόκοσμο και μικρόθεο ﮲ Κύριε «ἠλάττωσας αὐτόν βραχύ τι παρ΄ ἀγγέλους, δόξῃ καί τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν, πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ», δηλαδή, Κύριε «έπλασες τον άνθρωπο λίγο κατώτερο από τους αγγέλους, με δόξα και τιμή τον εστεφάνωσες ως βασιλέα της φύσεως, και όλα τα υπέταξες κάτω από τα πόδια του» (Εβρ. β΄ 7-8)!
Συνεχίζοντας ο ομιλητής, με αφορμή και πάλι το Ιερό Κείμενο του Θείου Παύλου﮲ «Οὐ γάρ ἀγγέλοις ὑπέταξε (ὁ Θεός) τήν οἰκουμένην τήν μέλλουσαν, περί ἧς λαλοῦμεν», δηλαδή, «Ο Θεός δεν υπέταξε σε αγγέλους τον νέο κόσμο, ο οποίος έμελλε να εγκαθιδρυθεί από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό…» (Εβρ. β΄ 5), ανέλυσε κατά το δυνατόν τη φύση του Αγγελικού Κόσμου. Άγγελος στην Αρχαία Ελληνική γλώσσα σημαίνει τον κομιστή κάποιας αγγελίας ή τον απεσταλμένο για τη μεταβίβαση εντολής ή κάποιου μηνύματος, για τούτο και εχρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα για τη δήλωση των Αγγελικών Δυνάμεων, δηλαδή των μακαρίων ασωμάτων και πνευματικών δυνάμεων του Ουρανού. Οι Άγιοι Άγγελοι, συνέχισε ο Επίσκοπος, είναι τα πρόσωπα που αποστέλλονται από τον Θεό στους ανθρώπους, για να εξαγγείλουν το θέλημά Του ή να υπηρετήσουν τις σωτήριες για τους ανθρώπους βουλές Του. Ο Ωριγένης θα μας πει﮲ «ἀγγέλους τούτους μεμαθήκαμεν καλεῖν ἀπό τοῦ ἔργου αὐτῶν, ἐπειδή τά τοῦ Θεοῦ τοῖς ἀνθρώποις ἀναγγέλλουσι», δηλαδή, «μάθαμε να αποκαλούμε τις Ουράνιες Δυνάμεις Αγγέλους από το έργο τους, επειδή εξαγγέλλουν τις βουλές του Θεού στους ανθρώπους».
Οι Άγιοι Πατέρες αποδίδουν στους Αγγέλους «λεπτόν τι καί αἰθέριον καί ἄφθαρτον σῶμα», λόγω του οποίου αποκαλούνται ‘’ασώματοι και άϋλοι’’, σε σχέση με ‘μας τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουμε σαρκικό και παχυλό σώμα. Συγκρινόμενοι όμως με τον απολύτως ‘’ἀπλοῦν, ἀίδιον, ἄναρχον, ἀτελεύτητον, ἄϋλον καί ἀσώματον Θεόν’’, χαρακτηρίζονται ‘’παχεῖς τε καί ὑλικοί’’! Με άλλα λόγια, οι Άγγελοι είναι πνευματικά απολύτως όντα, είναι όμως δημιουργημένοι από τον Θεό και Δημιουργό μας, όπως και εμείς είμαστε πλάσματά Του! Όπως και οι άνθρωποι έτσι και οι πνευματικές φύσεις, δηλαδή οι Άγγελοι, είναι προικισμένοι με το αυτεξούσιο, είναι ελεύθερα όντα όπως κι εμείς και έχουν εξουσία και δύναμη και θέληση να παραμένουν και να προκόπτουν στο αγαθό, αλλά και να τρέπονται, δηλαδή να ρέπουν, να γλιστρούν στην αμαρτία , όπως και το Αδαμιαίο φύραμα, ο άνθρωπος. Επίσης τόνισε ο Σεβασμιώτατος ότι αθάνατος και αιώνιος από τη φύση Του είναι μόνο ο Θεός. Οι Άγγελοι είναι αθάνατοι αλλά τους δωρήθηκε αυτό ως Χάρις από τον Θεό, είναι ‘’χάριτι ἀθάνατοι’’.
Και κατέληξε ο ομιλητής﮲ «Σκοπός και προορισμός του Αγγελικού Κόσμου είναι το να υμνολογούν τον Θεό, για να ιδούν το Πρόσωπό Του, να μετέχουν στην Αγιοτριαδική Ζωή, να μετέχουν στη Μακαριότητά Του, στον Αγιασμό και στη θέωση. Αλλά και προορισμός του ανθρώπου είναι ο Αγιασμός και η ‘’θέα του Θεού’’, δηλαδή η θέωση. Το ‘’Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου’’ που ανέκραξε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ μπροστά από τον Αγγελικό Κόσμο κατά την ώρα της πτώσεως του Εωσφόρου, απευθύνεται και σ΄ εμάς. Σκοπός και προορισμός όλων των λογικών και πνευματικών δημιουργημάτων του Θεού είναι ο αγιασμός. Οι Άγγελοι ως Πνεύματα ρέπουν και πρέπει να ρέπουν ευκολότερα στο ‘’ ἰδεῖν τόν Θεόν’’! Αλλά και εμείς ως υλικοπνευματικά όντα εσώψυχα οφείλουμε στο ίδιο να κατατείνουμε!»
