Τήν Κυριακή, 2α Νοεμβρίου τ. ἔ., ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἐτέλεσε τόν Ὄρθρο καί τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Δημητρίου Γεροπλατάνου. Ὤφειλε τήν ἐπίσκεψη στήν Ἐνορία αὐτή, καθότι τήν ἡμέρα πού πανηγύριζε ὁ Ναός, ὁ Σεβασμιώτατος, κληθείς ὑπό τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. ΑΝΘΙΜΟΥ, μετεῖχε τῆς πανηγύρεως τοῦ Μυροβλήτου Ἁγίου στόν ὁμώνυμο Ἱερό Ναό του στήν Θεσσαλονίκη.
Τόν Σεβασμιώτατο ὑπεδέχθη ὁ ἐφημέριος, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Κυπριανός Στραζέρου, μαζί μέ τούς Πανοσιολογιωτάτους Ἀρχιμανδρίτες π. Λεόντιο Καρίκα καί π. Νήφωνα Καζάνα καί τόν Διάκονο π. Ἐφραίμ Τσόλη.
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος σταθείς στό παράπονο πού ἔφυγε ἀπό τά χείλη τοῦ πλουσίου τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, τῆς περικοπῆς τοῦ “πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου” ἀπό τό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο: «…. ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογί ταύτῃ», δηλαδή, Κύριε «τυραννιέμαι καί πονῶ μέσα σ’ αὐτή τή φλόγα» (Λουκ. ιστ΄ 24), ἔκανε λόγο γιά τίς θλίψεις καί τίς δοκιμασίες καί τούς πειρασμούς πού ὑφίσταται τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τῆς δημιουργίας του. Θύμισε τήν φράση τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, ὅτι «χωρίς θλίψεις, δοκιμασίες καί πειρασμούς, κανείς δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό»! Τό Εὐαγγέλιο, διευκρίνισε ὁ Δεσπότης, δέν ὑποτιμᾶ τίς θλίψεις καί τίς δυσχέρειες καί τούς πειρασμούς τῆς ζωῆς. Ἀντίθετα διδάσκει ὅτι ὅπου ὑπάρχει τό Πανάγιο Πνεῦμα, ἐκεῖ ἀκολουθεῖ σάν σκιά ὁ διωγμός καί ἡ πάλη. Οἱ μεγάλοι ἀσκητές μάλιστα, εὐγνωμονοῦν τόν Θεό γιά τά ἐμπόδια αὐτά, γιατί εἶναι πεπεισμένοι πώς ἡ ἁγιοζωή, ἡ προκοπή καί ἡ αὔξηση στήν πνευματική ζωή συνοδεύονται ἀπό φοβερούς πειρασμούς, ἐμπόδια τρομακτικά τοῦ διαβόλου, πού αὐξάνουν ὅμως τήν ἐγρήγορση καί τή διάκριση τοῦ ἀγωνιστοῦ, ὥστε νά ἀπολαμβάνη καί νά γεύεται ἀπ’ ὅλες αὐτές τίς δυσχέρειες τούς καρπούς καί τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
«Τό Εὐαγγέλιο», κατέληξε ὁ ὁμιλητής, «φωτίζει ἄριστα τόν δρόμο τῶν πειρασμῶν καί τῶν θλίψεων, ὁμολογώντας πώς ὁ ἄνθρωπος πού μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ τόν διαβαίνει, ὑπερβαίνει τόν πειρασμό τῆς αὐτοσωτηρίας καί τῆς αὐτοδικαιώσεως κι ἀφήνεται ἐλεύθερος στά χέρια τοῦ Θεοῦ∙ ἐδῶ γνωρίζει τήν ἀποκάλυψη τοῦ μυστηρίου τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ∙ ἐδῶ συναπαντιέται ὁ δοκιμαζόμενος μέ τόν πάσχοντα Θεό, πού ὑποφέρει μαζί του καί σηκώνει τόν σταυρό του. Λοιπόν, ἄς πάψουμε νά λέμε: Κύριε, μή μοῦ δίνεις πειρασμούς! Ἄς λέμε: Κύριε, δῶσ’ μου δύναμη τή στιγμή τοῦ πειρασμοῦ»!
[widgetkit id=203]