Μέσα σέ κλῖμα κατανύξεως καί εὐφροσύνης τελέσθηκε ἡ λαοφιλής
Ἀκολουθία τῶν Α΄ Χαιρετισμῶν στόν Καθεδρικό Ἱερό Ναό τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου στήν Ἱερισσό, ἡ ὁποία ἰδιαιτέρως τιμᾶ καί σέβεται τήν Κυρία Θεοτόκο, τό Παλλάδιο τῆς Ὁποίας ἔχει πυργώσει σέ περίοπτο θέση ὁ Παναγιοσκέπαστος Λαός της καί σεμνύνεται γι’ αὐτό.
Κάθε χρόνο στήν Ἀκολουθία αὐτή προΐσταται ὁ Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ὁ ὁποῖος μέ χαρά καί γιά φέτος προσῆλθε καί τέλεσε τήν παννυχίδα. Μαζί του ὁ Πρωτ. π. Μακάριος Ζωνάρας, ὁ διαλεχτός Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας αὐτῆς καί ὁ Διάκονος τῆς Μητροπόλεως π. Κωνσταντῖνος Ἰσαακίδης.
Τόν εὐπρεπισμένο Ἱερό Ναό γέμισε ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα μέ ἔντονη τήν παρουσία τῶν νέων παιδιῶν, πού ἐκείνη τήν ὥρα πήγαιναν ἤ ἐπέστρεφαν ἀπό τά φροντιστήριά τους. Μέ τήν εὐκαιρία νά τούς εὐχηθοῦμε ἡ Παναγία νά σκεπάζη καί νά πλουτίζη τούς κόπους τους. Ἐπικεφαλῆς τοῦ Λαοῦ ὁ Πρόεδρος τῆς Τοπικῆς Κοινότητος κ. Γεώργιος Πασχαλίδης καί ὁ Περιφερειακός Σύμβουλος κ. Στέλιος Βαλιάνος. Τά ψαλτήρια τίμησαν μέ τίς καλλικέλαδες φωνές τους ὁ πολιός Πρωτοψάλτης κ. Ἰωάννης Μαρῖνος καί ὁ νεότευκτος Λαμπαδάριος κ. Νικόλαος
Μάγγος, γιός τοῦ Πρωτοψάλτου τῶν Νέων Ρόδων.
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος παρετήρησε συγκινημένος μπροστά ἀπό τό Εἰκόνισμα τῆς Παντάνασσας ὅτι ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς προσφέρεται γιά τέσσερις ἐπιδιώξεις – ἀνατάσεις τῆς ψυχῆς εἴτε ἐντός, εἴτε ἐκτός Ἱερῶν Ναῶν. Καί πρῶτο μέλημά μας εἶναι ἡ προσευχή. Ἡ προσευχή ὡς ἀνάβαση καί συνάντηση – συναπάντημα τοῦ νοῦ μέ τόν Κύριο. Μέλημά μας ὁ Χριστός καί ἐντρύφημά μας ὁ Σταυρός Του. Νά γιατί ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης προσκαλεῖ τόν καθένα μας: ὁ Ἰησοῦς νά γίνη τό μελέτημα καί ὁ γλυκασμός τῆς
καρδιᾶς σου. Καί πράγματι ἡ μονολόγιστη εὐχή τῆς Τεσσαρακοστῆς, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλό, εἶναι τό θυμίαμα πού ἀνεβαίνει στόν θρόνο Του, σάν τά χέρια ὑψώνονται πρός Ἐκεῖνον γιά νά Τοῦ προσφέρουν τά ἐσώψυχα τῆς καρδιᾶς μας· «ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου, θυσία ἑσπερινή!».
Δεύτερος κοπιώδης, ἀλλά λίαν ἀποδοτικός σταθμός μας ἡ νηστεία, μιά ἀρετή τῶν Ἀγγέλων, ἕνα κόσμημα πού τό ἀπορρίψαμε τό δειλινό τῆς παραδεισιακῆς δημιουργίας μας, ἀρνούμενοι τήν ὑπακοή στόν Κύριό μας. Εἶναι ἡ ἀσπίδα στά πάθη, ἡ φυλακή τοῦ νοῦ, ἡ μίμηση τῶν Ἀσωμάτων, ὁ τρόμος τοῦ Διαβόλου, ἡ πολέμιος τῆς ἁμαρτίας καί τέλος ὁ δρόμος τῆς ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Παντοκράτορος. Ξέρει μέ τή χάρη της νά πλουτίζη τόν ἀγῶνα γιά τήν τελειότητα καί πραγμάτωση τοῦ προορισμοῦ μας.
Τρίτος σταθμός καί καθοριστικός τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Μετάνοια, ἡ Ἐξομολόγηση, τό Μυστήριο τῆς Πατρικῆς ἀγάπης πού προχέεται ἀπό τήν κρήνη τῆς συγγνώμης καί τῆς ἀγάπης πού ἀνέτειλε ἀπό τόν τάφο τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι τό κλάδεμα τοῦ σάπιου καί τοῦ σαπροῦ πού ἔχει πλήξει καί νεκρώσει μερικά κλαδιά τοῦ δένδρου τῆς ψυχῆς, πού περιμένουν νά τά ἀποκόψουμε γιά νά ἀνθίση καί πάλι ὁ ὑγιής κορμός τῆς φύσεώς μας καί νά ἀποδώση τά ἀνάλογα ἄνθη καί τούς καρπούς. Εἶναι ἡ ἐξομολόγηση, ἡ εἰρήνευση μέ τόν Θεό μας, μέ τόν ἑαυτό μας, μέ τόν “ἄλλο”.
Καί τέλος ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι μιά πορεία βρώσης καί πόσης τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Σαρκωμένου Λόγου τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ φιλοξενία μας στό ἀέναο Δεσποτικό Τραπέζι πού στήθηκε τή Μεγάλη Πέμπτη στήν Ἱερουσαλήμ καί ἀπό τότε ἁγιοπνευματικά χαριτωμένο προσφέρεται στούς πιστούς. Νοιώθεις σάν γεύεσαι τοῦτο τό Ποτήριο τή λαχτάρα τοῦ ψυχορραγοῦντος καί τό σπαρτάρισμα τοῦ ἀρτιγέννητου πού πάνω του προβάλλει ἀνακαινισμένη ἡ Ζωή, ἡ αὐτόρριζα τῆς Ζωῆς, ὁ Κύριος.
Ὅλα τοῦτα, κατέληξε ὁ ὁμιλητής, συνδυασμένα μέ τό μοίρασμα τῆς ἀγάπης γιά τόν “ἄλλο”, τό ὑπούργημα τῆς διακονίας τοῦ ἀδελφοῦ, τῆς φιλανθρωπίας, δηλαδή, ράβουν τό «ἔνδυμα» τῆς ψυχῆς τό ἀπαραίτητο γιά νά εἰσέλθη κανείς στόν Νυμφῶνα τοῦ Κυρίου μας, στή χαρά τῆς «Μιᾶς τῶν Σαββάτων».
{flickrset}72157677279180987|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}