Τήν Τρίτη, 4η Δεκεμβρίου ἐ.ἒ., οἱ μεταλλωρύχοι τῆς Χαλκιδικῆς γιόρτασαν πανηγυρικά στό Στρατώνι τήν Προστάτιδά τους Ἁγία Ἒνδοξο Μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα, τήν ὁποία μέ πολύ σεβασμό τιμοῦν κάθε χρόνο καί ζητοῦν παρακλητικά τήν εὐλογία της γιά τήν ἐπιτυχῆ ἀντιμετώπιση τῶν δυσκολιῶν πού συναντοῦν στά ἒγκατα τῆς γῆς. Ἂλλωστε ἡ μεταλλευτική δραστηριότητα στή Βόρεια Ἐλλάδα εἶναι γνωστό ὃτι ἐπίκεντρό της ἒχει τό Στρατώνι, τίς πλουτοπαραγωγικές πηγές τοῦ ὑπεδάφους τῆς Χαλκιδικῆς, γνωστές ἀπό τήν ἀρχαιότητα, πού δίνουν ψωμί στούς νέους ἀνθρώπους καί στίς οἱκογένειές τους καί κρατᾶνε τή νεότητα στόν τόπο της. Παρών τήν κυριώνυμο ἡμέρα τῆς ἑορτῆς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος ἀπό τόν Παν. Ἀρχιμ. π. Γεννάδιο Ντελῆ, τόν Αἰδ. Οἰκ. π. Κωνσταντῖνο Σουφτᾶ, τόν Παν. Ἀρχιμ. π. Εὐθύμιο Μαρμαλίδη, τόν καί Ἐφημέριο τῆς Ἐνορίας καί τούς Διακόνους του π. Γεώργιο Κυριάκου καί π. Κωνσταντῖνο Ἰσαακίδη.
Σύμπας ὁ Λαός τοῦ Στρατωνίου μέ ἐπικεφαλῆς τούς μεταλλωρύχους ἐγέμισε τόν Ἱερό Ναό καί τόν περιβάλλοντα αὐτόν χῶρο, ἐκφράζοντας τήν ἐπιθυμία του νά στερεώση τή ζωή του στά γερά θεμέλια τῆς πίστεως. Μαζί τους καί οἱ Ἂρχοντες τοῦ τόπου γιά νά δείξουν ὃτι στηρίζουν τή σκληρή αὐτή δουλειά καί τόν ἀγῶνα τους γιά τό μεροκάματο. Διακρίναμε τόν Βουλευτή Χαλκιδικῆς κ. Γεώργιο Βαγιωνᾶ, τόν τέως Ὑπουργό καί Δήμαρχο κ. Χρῆστο Πάχτα, τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Ἀργύρη Τσακνῆ, τόν τέως Βουλευτή κ. Εὐθύμιο Καρανάσιο, τόν Περιφερειακό Σύμβουλο κ. Στυλιανό Βαλιάνο, τούς Δημοτικούς Συμβούλους κ.κ. Κωνσταντῖνο Κατσαβάκη, Ἐλευθέριο Βαλσαμῆ, Βασίλειο Μοσχόπουλο, Γεώργιο Καραβασιλικό, Νικόλαο Σερπάρη καί Γεώργιο Κοῦκο. Παροῦσα καί ἡ μεταλλευτική ἑταιρεία διά τοῦ Διευθύνοντος Συμβούλου της κ. Δημητρίου Δημητριάδη. Ἐπίσης διακρίναμε τούς Προέδρους τῶν Τοπικῶν Κοινοτήτων Στρατωνίου κ. Νικόλαο Ζαγοράκη, τοῦ Παλαιοχωρίου κ. Σταμάτη Ρίμπα, τῆς Στρατονίκης κ. Ἰωάννη Μαρκογιαννάκη, τῶν Σταγείρων κ. Γεώργιο Ἱππέκη καί τῆς Περιστερᾶς κ. Γεώργιο Κουτσελᾶ. Συμπροσευχόμενοι καί ὁ Λιμενάρχης τῆς Ἱερισσοῦ κ. Ζαφείρης Γιόκοτος καί ὁ Β΄ Ἀστυνόμος κ. Φώτιος Κλάψας.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος παρουσίασε τή βιοτή καί τό φρικτό Μαρτύριο τῆς Ἁγίας Βαρβάρας πού ἒζησε κατά τόν γ΄αἰῶνα ἐπί Μαξιμιανοῦ καί βρῆκε φρικτό μαρτύριο ἀπό τά χέρια τοῦ πατέρα της Διόσκορου, πού δέν ἀνεχόταν ἡ ὂμορφη, εὐφυής καί πλουτισμένη μέ ψυχικό μεγαλεῖο θυγατέρα του νά ἀρνηθῆ τήν πίστη στά ἂψυχα εἲδωλα. Τήν ἀπαράδεκτη καί βάρβαρη αὐτή ἐνέργεια τοῦ πατέρα της πού στά 290 μ.Χ. θεώρησε καλό νά ἐπιβάλη στό παιδί του, πῆρε ὡς ἀφορμή ὁ ὁμιλητής γιά νά ἐκφράση κατά τόν καλύτερο τρόπο ἀπό τοῦ βήματος τῆς Ἐκκλησίας τίς θέσεις τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπέναντι στόν θησαυρό κάθε κοινωνίας, στήν ἐλπίδα κάθε τόπου πού λέγεται παιδί.
Ὁ Ἐπίσκοπός μας ἀναφέρθηκε ἀρχικά στήν Ἀνθρωπολογία τῆς Ἀνατολικῆς μας Ἐκκλησίας καί κάνοντας μιά βαθειά τομή στήν Παλαιά Διαθήκη καί μάλιστα στό βιβλίο τῆς Γενέσεως, κατέδειξε ὃτι ὁ ἂνθρωπος πλάσθηκε ἀπό τόν Δημιουργό του διφυής: σῶμα καί ψυχή, τονίζοντας τή θέση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ ὃτι οὒτε τό σῶμα μόνο του, οὒτε μόνη της ἡ ψυχή λέγεται ἂνθρωπος, ἀλλά ἡ ἑνότητα ψυχῆς καί σώματος λέγεται ἂνθρωπος. Ἐπίσης διευκρίνισε ὃτι αὐτά τά δύο συστατικά τοῦ ἀνθρώπου καθορίζουν ἀπόλυτα τή συγγένειά του τόσο μέ τή γῆ-τήν ὓλη-, ὃσο καί μέ τόν οὐρανό, μέ τό πνεῦμα καί τόν Δημιουργό. Ἂρα ὁ ἂνθρωπος πλάστηκε πρόσωπο, ψυχοσωματική ὀντότητα, διαθέτοντας μοναδική προσωπικότητα καί ἀξία, ὃπως καί ὁ Ντοστογιέφσκι τό διαλαλεῖ στούς ἀδελφούς Καραμάζωφ.
Συνεχίζοντας ὁ Ἐπίσκοπός μας, ὑπενθύμισε τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου στό πρῶτο ἀνθρώπινο ζευγάρι ὃτι ὀφείλουν νά αὐξάνωνται καί νά πληθύνωνται μέσα ἀπό τόν θεσμό τῆς εὐλογημένης οἰκογένειας καί τό Μυστήριο τοῦ Γάμου. Ὁ πατέρας καί ἡ μάνα γιά τήν Ὀρθοδοξία ἒχουν τή θέση τῶν ΣΥΝΕΡΓΩΝ τοῦ Θεοῦ στή διαμόρφωση καί τή διάπλαση τοῦ κόσμου. Ὀφείλουν, λοιπόν, νά μήν καταφρονοῦν τή νεότητα, ἀλλά νά τήν διαπλάθουν καί νά τήν παιδαγωγοῦν, ὁδηγῶντας την στήν ἁγιότητα. Τό σπίτι στήν Ὀρθοδοξία χαρακτηρίζεται ὡς κατ’ οἶκον Ἐκκλησία. Ὁπότε πρῶτο καί τελευταῖο μέλημα τῶν γονιῶν εἶναι νά γίνουν τύπος καί ὑπογραμμός, παράδειγμα πρός μίμηση γιά τά παιδιά τους.
Ἀναφερθείς στήν ὑπόσταση τῆς σημερινῆς Ἑλληνικῆς οἰκογένειας, ζήτησε ἀπό τό ἀκροατήριό του ὁ Δεσπότης νά κάνη τήν αὐτοκριτική του γιά τή στάση μας ἀπέναντι στά νέα μας βλαστάρια, τονίζοντας μάλιστα ὃτι τά παιδιά κάθε ἐποχῆς γυρεύουν ἀπό τίς ρίζες τους ὑπόδειγμα, γερά θεμέλια καί ἱκανούς πηδαλιούχους τοῦ καραβιοῦ τῆς ζωῆς, ἀρνούμενα νά βλέπουν τούς γονεῖς μονάχα σάν φίλους καί ὂχι καί ὡς παιδαγωγούς. «Φίλους, εἶπε, βρίσκουν ὃσους θέλουν, ἱκανούς νά τά στηρίξουν ἢ νά τά προδώσουν τή δύσκολη ὣρα. Γονεῖς ὃμως τετιμημένους καί ἂξιους μποροῦν νά διαλέξουν ὃποιους θέλουν; Ὁ γονιός πρέπει νά εἶναι καί φίλος μέ τό παιδί του, μά κυρίως ὀφείλει νά εἶναι παιδαγωγός καί μάλιστα εἰς Χριστόν, γιά νά δῆ νά ἀνθίζη τό χαμόγελο στή ζωή του καί στήν κοινωνία.»
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ὁ ψυχισμός τοῦ παιδιοῦ μπορεῖ νά πάρη δύο μορφές, δυό ποιότητες καί δυό συστάσεις. Ἢ νά μοιάση τοῦ πηλοῦ, τῆς λάσπης δηλαδή, ἢ τοῦ κηροῦ, τοῦ κεριοῦ τῆς μέλισσας, δηλαδή. Ἂν ὁ ἣλιος τῆς καθημερινότητας πέση πάνω στή λάσπη τήν κάνει κομμάτια, τήν ἀχρηστεύει, τή διαλύει. Ἂν πέση πάνω στό μελισσοκέρι, τό μαλακώνει καί τότε αὐτό προσφέρεται γιά νά ἀποτυπώσης πάνω του τούς χαρακτῆρες σου, τή σφραγίδα σου. Ὃταν, λοιπόν, ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης Χριστός πέση πάνω σέ καρδιές νεανικές πλασμένες ἀπό λάσπη, δέν ἒχει νά τούς πῆ τίποτα, γιατί εἶναι ἢδη διαλυμένες! Ἂν ἀνατείλη ὃμως πάνω ἀπό ψυχές ἀπό ἁγνό πατρικό καί μητρικό μελισσοκέρι, τότε γεμίζει μέ θαλπωρή τή νεανική ψυχή καί ἀποτυπώνει, σμιλεύει τή μορφή Του πάνω της! Ἂραγε ἐμεῖς οἱ γονεῖς καταλάβαμε τόν ρόλο μας καί τή θέση μας στό σπίτι καί τήν ἐπιρροή πού ὀφείλουμε νά ἀσκοῦμε στά τρυφερά βλαστάρια μας, ἀποβλέποντας “στήν καλή τους ἀλλοίωση”; Νά γιατί ἡ Ἐκκλησία ἐπιμένει ὃτι ἡ μητρική καί πατρική παιδαγωγία χτίζει ἢ γκρεμίζει συνειδήσεις καί χαρακτῆρες καί ἀποβαίνει συνδημιουργός Θεοῦ διαπλάθοντας χαρακτῆρες ἢ γίνεται ὁδοστρωτήρας ἀσυδοσίας καί κοινωνικῆς ἀνευθυνότητας. Ὂχι ἂλλοι Διόσκοροι!»
Περί τό πέρας τῆε Θείας Λειτουργίας, ὁ Σεβασμιώτατος ἐχειροθέτησε εἰς Πνευματικόν τόν Ἐφημέριο τῆς Ἐνορίας π. Εὐθύμιο καί ἐν συνεχεία πραγματοποιήθηκε περιφορά τῆς Θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Ἁγίας καί τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ναοῦ ἀνά τίς ὁδούς τοῦ Στρατωνίου. Ἡ Πανήγυρις ὁλοκληρώθηκε στή μεγάλη αἲθουσα τοῦ πνευματικοῦ κέντρου τῆς Κωμοπόλεως ὃπου ἐδόθη δεξίωση καί παρετέθη γεῦμα πρός ὃλο τό ἐκκλησίασμα. Στή διάρκεια αὐτῆς τῆς ἐκδηλώσεως ἐτιμήθη μέ εἰδική πλακέττα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἀπό τό Τοπικό Συμβούλιο, σέ ἀναγνώριση τῶν πολλῶν κόπων του ἐπί ἓξι χρόνια μέχρι σήμερα, μέ ἓνα καί μοναδικό σκοπό: Τήν ἑνότητα τῶν κατοίκων τῆς Χαλκιδικῆς καί τήν ἀποφυγή τῆς ἐσωστρέφειας καί τῆς διάστασης, γιά νά προχωρήση πλέον ὁ τόπος μπροστά, μέ ἒργα προόδου ξεχνῶντας τή χθεσινή διχόνοια.! Σέ ἒνδειξη τιμῆς, σεβασμοῦ καί ἀγάπης στό πρόσωπό του, μάλιστα, τού ἐδωρήθη ἀπό τούς Τοπικούς Ἂρχοντες ἐξ ὀνόματος τοῦ Λαοῦ ἓνα “ἐπισκοπικό μπαστούνι”, ὡς βακτηρία καλοῦ ποιμένος!
{flickrset}72157702919687461|573|430|142275543@N05|Y{/flickrset}