Τήν Κυριακή τῶν Βαΐων πού ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἑορτάζει πανηγυρικά ὡς προανάκρουσμα τοῦ Πάθους καί τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἀναμιμνησκόμενη τή δόξα καί τό μεγαλεῖο, μέ τά ὁποῖα ὑπεδέχθη ὁ “Ἰουδαϊκός ὄχλος” τόν Κύριο, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Παν/το Ἀρχιμ. π. Λεόντιο Καρίκα καί τόν Διάκονο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως π. Γεώργιο Κυριάκου, ἐπεσκέφθη τόν Καθεδρικό Ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τῆς Ἱερισσοῦ, στόν ὁποῖο ἐφημερεύει ὁ ἐκλεκτός Πρωτοπρεσβύτερος π. Μακάριος Ζωνάρας.
Ὁ εὐλαβής Λαός τῆς Ἱερισσοῦ κρατῶντας στά χέρια του τά βαΐα τῶν φοινίκων ὡς δοξαστικό ὕμνο πρός τόν παθόντα καί ἀναστάντα Κύριό μας προσῆλθε ὁμοθυμαδόν στήν Εὐχαριστιακή Σύναξη, πού ὅπως εἴπαμε συνιστᾶ προανάκρουσμα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Μαζί του καί οἱ ἄρχοντες τοῦ τόπου, ὁ Δήμαρχος Ἀριστοτέλη κ. Γ. Ζουμπᾶς, ὁ Ἀντιδήμαρχος κ. Δ. Ψιλιάγκος, ὁ Πρόεδρος τοῦ Τοπ. Συμβ. κ. Γ. Πασχαλίδης καί ἀρκετοί Τοπικοί καί Δημοτικοί Σύμβουλοι.
Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του ἀνεφέρθη στά ἑκούσια Πάθη καί στόν Σταυρό τοῦ Κυρίου πού καλεῖται καί φέτος ὁ λαός τοῦ Θεοῦ νά ἑορτάση καί νά μετάσχη στό μήνυμά τους. Τόνισε, λοιπόν, ὅτι ὁ Κύριός μας ἀνῆλθε στόν Σταυρό καί πέθανε ὡς ἄνθρωπος ἐπάνω σ’ Αὐτόν τή στιγμή πού τό ἀδαμιαῖο γένος, δηλαδή ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ἤμαστε πεσμένοι καί βουτηγμένοι στήν ἁμαρτία. Πρός τοῦτο μετέφερε στό ἀκροατήριο τό λόγιο τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου ἀπό τήν πρός Ρωμαίους του ἐπιστολή: «Συνίστησι τήν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστός ὑπέρ ἡμῶν ἀπέθανε» (Ρωμ. ε΄ 8), δηλαδή μᾶς πρόσφερε τήν ἀγάπη Του ὁ Θεός, ζύμωσε γιά μᾶς τή σωτηρία, τή στιγμή πού ἤμαστε πεσμένοι στήν πτώση καί στήν ἁμαρτία.
Ἔχει δίκαιο, λοιπόν, σύγχρονος θεολόγος, εἶπε ὁ Δεσπότης, πού γράφει: «Ὁ Θεός βρίσκεται πιό κοντά στόν ἁμαρτωλό παρά στόν ἅγιο. Γιατί ὅσο μιά ψυχή ἀπομακρύνεται ἀπό κοντά Του, τόσο πιό κοντά της βρίσκεται Ἐκεῖνος!». Δέν πρέπει νά λησμονοῦμε ὅτι ὁ Θεάνθρωπος πρόσφερε τόν ἑαυτό Του ὄχι γιά τούς δικαίους, ἀλλά γιά τούς ἁμαρτωλούς, γι’ αὐτούς πού δέν ἄξιζαν μιά τέτοια θυσία. Γι’ αὐτό ἡ λύτρωση λέγεται “δωρεά”καί “χάρις”. Προσφέρεται στόν ἄνθρωπο ἡ σωτηρία ἀπό τόν Θεό ὡς εὐεργεσία, χωρίς νά τό ἀξίζη.
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Δέν ὑπάρχει τίποτα χαμένο πού νά μή μπορῆ ὁ Θεός νά τό ξαναβρῆ. Τίποτα τό νεκρό πού νά μή μπορῆ νά ξαναζήση στό ἀντίκρυσμα τοῦ Πνεύματός Του. Δέν ὑπάρχει καρδιά τόσο σκοτεινή, τόσο ἀπελπισμένη, πού νά μή μπορῆ νά ξαναβρῆ τό φῶς καί νά ξανανιώση, νά βρῆ πάλι τή ζεστασιά τῆς ζωῆς, τῆς ἀγάπης. Ἅπλωσε ὁ Θεός τά χέρια Του στόν Σταυρό γιά νά ἀγκαλιάση τόν σύμπαντα κόσμο, τόν σύμπαντα ἄνθρωπο, γιά νά μπορῆ ὁ ἄνθρωπος ἐνδεδυμένος τόν Θεό, τόν Χριστό μας δηλαδή, νά γίνη φοβερός ἀπέναντι στόν διάβολο, στόν θάνατο, στήν ἁμαρτία καί στήν πτώση. Ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ Του καί ἀπό τόν τύμβο τῆς Ἀναστάσεώς Του ὁ Χριστός καλεῖ τόν καθένα μας γιά μετοχή στά Πάθη Του, ἀλλά καί στήν δόξα καί στό μεγαλεῖο τῆς ἐγέρσεώς Του! Νά γιατί ἔχει ἀξία ἡ ἀγάπη Του γιά μᾶς• γιατί ἡ θυσία Του πού ἔλαβε χώρα ἐπάνω στόν Γολγοθᾶ, εἶναι ἀντιπροσωπευτική θυσία γιά χάρη μας, γιά τή σωτηρία μας!».
{flickrset}72157693431750171|573|430|155253811@N05|Y{/flickrset}