Τήν Πέμπτη, 5η Μαΐου τ. ἔ., στίς 6 τό ἀπόγευμα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος, πλαισιούμενος ὑπό τοῦ Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Παν/του Ἀρχιμ. π. Ἰγνατίου Ριγανᾶ καί τοῦ Σέρβου τήν καταγωγήν Αἰδ/του Οἰκ. π. Ἀλεξάνδρου Παύλοβιτς, ἐπεσκέφθη τό πανηγυρίζον Ἱερό Μετόχιο τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς τῆς Σεβασμίας Σερβικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους στόν Κάκκαβο (πλησίον τῆς Ἱερισσοῦ) καί ἐτέλεσε τόν Πανηγυρικό Ἑσπερινό.
Παρόντες ὁ Καθηγούμενος τῆς ἁγιορείτικης Μονῆς Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Μεθόδιος, ὁ Οἰκονόμος τοῦ Μετοχίου π. Σεραφείμ, πολλοί Μοναχοί ἁγιορεῖτες καί ὅμιλος ἀδελφῶν Μοναχῶν ἐκ Σερβίας, οἱ ὁποῖες καί ἔψαλλαν στά ἑλληνικά καί σερβικά κατά τήν Ἱερά Ἀκολουθία. Ὁ χῶρος τοῦ Μετοχίου ὄντως παραδεισιακός, μαγευτικός θά λέγαμε, πολύ φροντισμένος ἀπ’ τούς Γέροντες, ἐπλήσθη ἀπό Ἕλληνες καί Σέρβους προσκυνητές, γεμίζοντας μέ κατάνυξη καί ἀναστάσιμη χαρά τίς καρδιές καί τά πρόσωπα τοῦ φιλοθέου Λαοῦ.
Ὁ Ἐπίσκοπός μας μιλῶντας ἀναστάσιμα στούς εὐλαβεῖς προσκυνητές εὐχήθηκε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου νά γεμίζη μέ χαρά τίς καρδιές ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων καί δή τῶν Ἑλλήνων καί τῶν Σέρβων, πού ὡς ἀδελφοί ἔχομε πάντα μάθει νά περιμένωμε ὑπομονετικά μετά τῆς “Μεγάλης Παρασκευῆς” τήν θλίψη, τήν εὐωδία τῆς Ἀναστάσεως!
[widgetkit id=466]
Τήν Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου, 6η Μαΐου τ. ἔ., ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ μεγαλοπρεπῶς τήν Παντάνασσα Μητέρα τοῦ Κυρίου μας ὡς Ζωοδόχο Πηγή, ἡ Γαλάτιστα πανηγύρισε, τόσο γιά τόν Ἀναστάντα Κύριο, ὅσο καί γιά τήν Κυρία Θεοτόκο στήν Ἐνορία τῆς Παναγίας τῆς Κωμοπόλεως.
Τήν κυριώνυμο ἡμέρα τῆς Ἑορτῆς, τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος ἀπό τούς Ἐφημερίους τῶν δύο Ἐνοριῶν τῆς Κωμοπόλεως, Αἰδεσιμωτάτους Οἰκονόμους π. Γεώργιο Σκονδράνη καί π. Ἀργύριο Καραμόσχο, τόν Παν/τον Ἀρχιμ. π. Νήφωνα Ἀργυρούδη καί τόν Αἰδ/το π. Ἀρίσταρχο Μαυροματάκη ἐκ τῆς ὁμόρρου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κασσανδρείας καί τούς Ἱερολογιωτάτους Διακόνους π. Μελέτιο Τσόγκα καί π. Γεώργιο Κυριάκου.
Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του παρετήρησε ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας, κατόπιν τῶν Δεσποτικῶν καί Θεομητορικῶν Ἑορτῶν, δηλαδή τῶν Ἑορτῶν πού σχετίζονται μέ τά πρόσωπα τοῦ Κυρίου μας καί τῆς Ἀειπαρθένου Μητρός Του, συνηθίζει – καί μάλιστα κατά τίς ἑπόμενες τοῦ Γεγονότος ἡμέρες – νά τιμᾶ ὅλα τά Ἱερά πρόσωπα, τά ὁποῖα συνέβαλαν καθ’ οἱονδήποτε τρόπο στό ἑορταζόμενο γεγονός. Τό γεγονός, τό ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ ὡς Μέγα καί Ὕψιστο κατά τή λαμπρά περίοδο αὐτή εἶναι τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Γιά τοῦτο τήν Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου, τήν Παρασκευή τοῦ Πάσχα, ἐπί τῇ ἀναμνήσει τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Θεοτόκου, μεγαλύνει εὐγνωμόνως Ἐκείνη πού ἐστάθη κάτω ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Τέκνου Της ὡς σιωπῶσα ἔλαφος καί δή ἄνευ γογγυσμοῦ, Ἐκείνη πού κατέστη τό Παλάτιο τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, Αὐτήν πού ἡ Ἐκκλησία μας ἀναγνωρίζει ὡς Θύρα ὁδηγοῦσα στόν Σωτῆρα, τήν Βασίλισσα τῶν Ἀγγέλων καί Μητέρα τοῦ Νέου Κόσμου, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη ἀπό τό Αἷμα καί τό Ὕδωρ πού ἀνέβλυσε ἀπό τήν Πλευρά τοῦ Υἱοῦ Της· μέ λίγα λόγια Ἐκείνη πού εἶναι ἡ Κολυμβήθρα τῆς Ἐκκλησίας! Καί τήν τιμᾶ ὡς Ζωοδόχο Πηγή, δηλαδή ὡς ρίζα ἀπό τήν ὁποία, κατά τό ἀνθρώπινο, ἐβλάστησε ὁ Χριστός μας. Καί τήν τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία, εἶπε ὁ Δεσπότης, ὄχι ὡς Σωτῆρα τοῦ κόσμου ἤ Θεό, ἀλλά ὡς Μητέρα τοῦ Σωτῆρος καί Θεοῦ ἡμῶν Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τήν τιμᾶ ὡς Μητέρα καί τοῦ νέου κόσμου πού ἐξῆλθε ἐκ τῶν τιμίων λαγόνων Της, ὡς τό πρῶτο θεοκυβέρνητο πλάσμα πού ὑπήκουσε ἑκούσια στό θέλημα τοῦ οὐρανοῦ νά ἀναπλάση στήν μήτρα Της ὁλάκερο τό ἀδαμιαῖο γένος.
[widgetkit id=467]