11η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΩΝ

Ὁλοκληρώθηκε ἡ 11^η Λειτουργικὴ Συνάντηση Νέων, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε ἀπὸ 16 μέχρι 20 Αὐγούστου 2013 στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τῆς Μεγάλης Παναγίας Χαλκιδικῆς ἀπὸ τὸν Σύνδεσμο Ὀρθοδόξων Νέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὅρους καὶ Ἀρδαμερίου μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Θεοκλήτου.

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

«Τὸ σημερινό σύστημα θέλει νὰ καταργήσει τὴν Κυριακὴ καὶ νὰ σκοτώσει τὴν ἐλπίδα. Ἡ Κυριακὴ τροφοδοτεῖ τὸν ἄνθρωπο μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδα. Δὲν ὑπάρχει γιὰ τοὺς χριστιανοὺς συννεφιασμένη Κυριακή».
Οἱ διαπιστώσεις αὐτὲς ἐξέφρασαν ἀπόλυτα τούς νέους πού συμμετεῖχαν στὴν 11^η Λειτουργικὴ Συνάντηση Νέων, πού πραγματοποιήθηκε ἀπὸ 16 μέχρι 20 Αὐγούστου 2013 στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τῆς Μεγάλης Παναγίας Χαλκιδικῆς ἀπὸ τὸν Σύνδεσμο Ὀρθοδόξων Νέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὅρους καὶ Ἀρδαμερίου μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Θεοκλήτου.

Στὴν συνάντηση συμμετεῖχαν νέοι ἀπὸ τὴν Μητρόπολη Ἱερισσοῦ καὶ ἀπὸ τὶς Μητροπόλεις Θεσσαλονίκης, Κασσανδρείας, Νεαπόλεως & Σταυρουπόλεως, Σερρῶν, Ζιχνῶν, Λαρίσης, Δημητριάδος, Ξάνθης, Καισαριανῆς, Πειραιῶς καὶ Ἰλίου.

Κεντρικός κορμός τοῦ προγράμματος ἦταν οἱ καθημερινές ἀκολουθίες: Ὄρθρος, Θεία Λειτουργία, Ἑσπερινός, Ἀπόδειπνο καὶ Χαιρετισμοί τῆς Παναγίας.

Κεντρικὸ θέμα τῶν εἰσηγήσεων καὶ τῶν συζητήσεων ἦταν:

«ΥΠΟΜΟΝΗ, ΜΙΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΑΡΕΤΗ».

Οἱ Εἰσηγήσεις πού ἔγιναν ἦταν:

α. «Ἡ ὑπομονὴ κατὰ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων» ἀπὸ τὸν Ἁγιορείτη Ἱερομόναχο Βενέδικτο Νεοσκητιώτη, 

β. «Ζητεῖται ἐλπίδα» ἀπὸ τὸν Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας Ἀρχιμ. Πορφύριο,

γ. «Ἡ Λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας πηγὴ ὑπομονῆς καὶ ἐλπίδος γιὰ τοὺς νέους» ἀπὸ τὸν Καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Παν. Σκαλτσῆ.

Στὴν συνάντηση ἦταν παρών καὶ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος, ὁ ὁποῖος συμμετεῖχε στὶς εἰσηγήσεις, τοποθετήθηκε πάνω στὰ συζητούμενα θέματα καὶ ἐπικοινώνησε μὲ τοὺς νέους. 

Στὶς 18 Αὐγούστου οἱ νέοι συμμετεῖχαν στὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου νέου ἱερομάρτυρος Ἀγαπίου στὴ Γαλάτιστα καὶ στὴ συνέχεια προσκύνησαν στὸν τάφο τοῦ Γέροντος Παϊσίου στὴ Μονὴ Σουρωτῆς, στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Ἀναστασίας καὶ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Ἀρναίας.

Ὅλοι οἱ νέοι πού ἔλαβαν μέρος στή Λειτουργική Συνάντηση συμφώνησαν,  ὅτι αὐτή ἡ συνάντηση θά  πρέπει νά συνεχισθεῖ καί νά γίνει πρότυπο, ὥστε νά γίνεται καί σέ ἄλλες Μητροπόλεις καί νά ἐνταχθεῖ  στά νεανικά προγράμματα τοῦ Κατηχητικοῦ καί πνευματικοῦ  ἔργου τῆς Ἐκκλησίας.

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

Μὲ βάση τὶς εἰσηγήσεις καὶ τὶς συζητήσεις βγῆκαν  τά παρακάτω πορίσματα :

1. ΥΠΟΜΟΝΗ

• «Καμμία ἀρετὴ δὲν μπορεῖ νὰ παραβληθεῖ μὲ τὴν ὑπομονή. Αὐτὴ εἶναι ἡ βασίλισσα τῶν ἀρετῶν, τὸ θεμέλιο τῶν ἀνδραγαθημάτων, τὸ ἀκύμαντο λιμάνι, ἡ εἰρήνη στὸν καιρὸ τοῦ πολέμου, ἡ γαλήνη μέσα στὴν τρικυμία, ἡ ἀσφάλεια στὰ κακόβουλα σχέδια τῶν ἐχθρῶν» (Ἱερὸς  Χρυσόστομος).
• Παράδειγμα ὑπομονῆς εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ποῦ μᾶς ὑπομένει, μᾶς ἀνέχεται καὶ μακροθυμεῖ, γιατί εἶναι μακρόθυμος καὶ πολυέλεος. Ἡ παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ καὶ τοῦ ἄσπλαχνου ὑπηρέτη εἶναι ἀποκαλύψεις καὶ μαθήματα τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ  γιὰ ἐμᾶς. Ἡ ὑπομονὴ τοῦ Θεοῦ εἶναι κλήση γιὰ μετάνοια. Ὁ Θεὸς κάνει ὑπομονὴ στὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων γιατί περιμένει μετάνοια.
• Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ ὑπόδειγμα τῆς ὑπομονῆς.  Ὁ Χριστὸς ἐνσαρκώνει τὴ θεία ὑπομονή. Μέσα στὴ Γραφὴ τὸν βλέπουμε νὰ ἐπιπλήττει τοὺς μαθητὲς Του γιὰ τὴν ἀνυπομονησία τους. Ἀποκορύφωμα τῆς ὑπομονῆς Του εἶναι ἡ Σταυρικὴ θυσία τοῦ Γολγοθᾶ. Ἐκεῖνος τὴν ὑπέδειξε καὶ σὲ μᾶς ὡς ἀρετὴ ἀπαραίτητη γιὰ τὴ σωτηρία μας, ὅταν ἔλεγε: «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται».  Βακτηρία μας καὶ ὑποστηριγμὸς μας ὁ Σταυρὸς, τὰ παθήματα, καὶ ἡ ὑπομονὴ τοῦ Χριστοῦ.
• Καὶ ὁ χριστιανὸς δείχνει ὑπομονὴ ἀπέναντι στὸ Θεό. Ὁ Θεὸς κρέμασε τὴν σωτηρία μας στὴν ὑπομονή. Ὅλες οἱ  ἐντολές Του ἀπαιτοῦν ὑπομονὴ. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ στὶς προσευχὲς μᾶς εἶναι ναί, ὄχι, περίμενε. Θέλει ἀνδρεία καὶ δυνατὴ καρδιὰ γιὰ νὰ κάνουμε ὑπομονὴ στὸν Κύριο. Γι’ αὐτοὺς ποὺ ὑπομένουν τὸν Θεὸ εἶναι ἀγαθός. Μὲ ὑπομονὴ ἐπιμένουμε νὰ ἐλπίζουμε καὶ νὰ πιστεύουμε. Μὲ ὑπομονὴ περιμένουμε τὴ βοήθεια καὶ τὴν ὑπεράσπισή Του. Περιμένουμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένουμε στὴν προσευχή. Ἡ ὑπομονὴ συνδέεται μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του ἕως θανάτου. Ἡ ὑπομονή συνδυάζεται μέ τήν  ἐμπιστοσύνη καί τήν ταπείνωση στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Θὰ ὑπομείνω τὴν ὀργὴ τοῦ Κυρίου, γιατί ἁμάρτησα μπροστά του» ὁμολογεῖ ὁ  Δαβίδ.
• Τὸ μεγαλύτερο προνόμιο τῆς ὑπομονῆς εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς γίνεται μισθαποδότης της. Ἂν καταθέσεις τὴν ὑπομονή σου στὸ Θεὸ, θὰ στὴν ἐπιστρέψει μὲ τόκο.
• Τὴν ὑπομονὴ τὴ χαρίζει ὁ Θεός. Εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν ἔρχεται τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπομονὴ πάντα τό συνοδεύει.
• Ὑποδείγματα ὑπομονῆς εἶναι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ ἀγάπησαν καὶ ἀκολούθησαν τὸν ἀρχηγὸ τῆς ὑπομονῆς καὶ τελειωτὴ Ἰησοῦ Χριστό. Κανένας Ἅγιος δὲν ζήτησε ἀπὸ τὸ Θεὸ ἀπαλλαγὴ ἀπό τό Σταυρό, ἀλλὰ ὑπομονὴ στὸ Σταυρό.
• Ἡ ὑπομονὴ εἶναι χαρακτηριστικό τῶν χριστιανῶν καὶ  συνισταμένη ὅλων τῶν ἀρετῶν. Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς εἶναι ἀπαραίτητη στὸν πνευματικὸ ἀγώνα, τὸν πνευματικὸ καταρτισμὸ καὶ τόν ἁγιασμό τοῦ χριστιανοῦ. Ὁ χριστιανὸς εἶναι πάντα ἕτοιμος γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ἐπερχόμενων θλίψεων. Ἡ ὑπομονή δὲν εἶναι κάποια στωϊκὴ ἀπάθεια ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο ἀναίσθητο στὶς δυσκολίες, ἀλλὰ ἕνας στόχος ποὺ μὲ τὴν κατάκτησή του γίνεται πολύτιμο μέσο μάθησης. Ἃς ὑπομένουμε τὴν παιδεία τοῦ Θεοῦ. Οἱ πιὸ μικρὲς δυσκολίες μᾶς κάνουν πιὸ δυνατούς, μᾶς ἐκπαιδεύουν γιά τίς μεγαλύτερες.
• Οἱ  θλίψεις καὶ οἱ δοκιμασίες, κατὰ τὸν ἀδελφόθεο  Ἰάκωβο, γεννοῦν  τὴν ὑπομονή, πού εἶναι ἡ ἀσπίδα στὴ θλίψη καί δὲν ἀφήνει τὴ λύπη νὰ χτυπήσει τὴν καρδιά. Ἡ ὑπομονή ταπεινώνει καί ἀπελευθερώνει ἀπό τόν ἐγωϊσμό. Ὁ ταπεινὸς δὲν φοβᾶται τὶς δυσκολίες.
• Ἡ ὑπομονὴ εἶναι δύναμη. Εἶναι ἐνεργητικὴ καὶ ὄχι παθητική. Εἶναι ἀνδρεία, ποὺ  γεννιέται ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη στὸ Χριστό. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ὑπομονὴ διαθέτει ἀνδρεία, ἡρωϊσμό, μεγαλοψυχία, προσόντα μὲ τὰ ὁποῖα γινόμαστε ἀνθεκτικοὶ καὶ δυνατοί, νικητὲς στὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς. Δέν μᾶς ρίχνουν οἱ ἀδυναμίες, οὔτε μᾶς ἀνεβάζουν οἱ ἔπαινοι. Ὑπομονὴ σημαίνει δὲν  κάνω πίσω, ἀλλὰ μὲ ἀνδρεία ἀντιστέκομαι στὶς δυσκολίες.
• Ἡ ὑπομονὴ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Εἶναι ἡ ἔμπονη ἀγάπη, διότι γιὰ νὰ ὑπομείνεις τὸν ἄλλο πρέπει νὰ τὸν πονέσεις. Ἡ ὑπομονὴ στοὺς ἀδελφοὺς εἶναι ἀπόδειξη ἀγάπης καὶ πραγματοποιεῖται μὲ συμπαράσταση στὸν πόνο  τοῦ ἄλλου. Βοηθᾶμε τοὺς ἄλλους στὴν ὑπομονὴ μοιραζόμενοι τὶς δοκιμασίες τους.
• Ὑπομονὴ σημαίνει νὰ δέχεσαι, νά  ἀνέχεσαι καί νὰ συγχωρέσεις τὸν ἄλλον, ἐπειδὴ τὸν ἀγαπᾶς ὡς εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ αὐστηρότητα, ἡ κατάκριση καί ἡ ἄρνηση  συγχώρεσης  δείχνει ἀνυπομονησία.
• Ἡ ἀνυπομονησία εἶναι ἄρνηση τοῦ Σταυροῦ, πρόδρομος τῆς ἀπελπισίας. Ἡ μικρὴ ἀνυπομονησία κηλιδώνει τὶς μεγάλες ἀρετὲς καὶ ἡ μεγάλη τὶς σκοτώνει. Ἡ ἀνυπομονησία εἶναι ἡ πόρτα ἀπὸ τὴν ὁποία ὑποχρεώνουμε τὸν Κύριο νὰ φύγει ἀπὸ τὴ ζωή μας.
• Οἱ ἀνέσεις καὶ τὰ μέσα ποὺ διαθέτει σήμερα ὁ ἄνθρωπος ἔχουν διαβρώσει τὴν ὑπομονή του.

2. ΕΛΠΙΔΑ

• Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἐνυπόστατη ἐλπίδα. Τήν ἐλπίδα τή βρίσκομε ὄχι στὴν ἔννοιά της, ἀλλὰ στὴν ὑπόστασή της.  Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν εἶναι μιὰ ἀφηρημένη ἀπρόσωπη ἰδέα, ἀλλά εἶναι ἡ ὑπόσταση τῆς ἐλπίδας, ἡ ἴδια ἡ ἐλπίδα.
• Εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ὑπάρξει τό πρόσωπο τοῦ πνευματικοῦ ὁδηγοῦ, ποὺ θὰ μυήσει στὸ Χριστό, στὴν ἐλπίδα.
• Ἡ ἐλπίδα εἶναι ἡ δύναμη τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἀντιμετωπίσει τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Εἶναι ἡ γεννήτρια τῆς ὑπομονῆς.
• Οἱ  ἠθικὲς πτώσεις  ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπο στὴν ἀπελπισία.
• Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἀπελπισμένοι γιατί ἔχουν  λάθος στόχους. Στηρίζουν τὴν ἐλπίδα τους στίς ἀπολαύσεις, τὰ χρήματα, τή δόξα, τήν προβολή παραμερίζοντας τό Χριστὸ ποὺ δίνει τὴν ἀληθινὴ ἐλπίδα.
• Ἡ μελέτη τῆς Γραφῆς δίνει πολλὴ ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδα.
• Ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ ἐλπίδα εἶναι ἀθλήματα πνευματικά, πού δίνουν νόημα στήν ἐν Χριστῷ ζωῆ.
• Τὴν περίοδο τῶν μεγάλων δοκιμασιῶν  καί τῆς Θεοεγκατάλειψης α. νὰ ἔχουμε ὑπομονὴ,  β. νὰ ὑπάρχει πνευματικός, πού θά μᾶς στηρίξει, γ. νά  ἔχουμε ἐλπίδα ὅτι θὰ περάσει καί δ. νά εἴμαστε σίγουροι ὅτι ὁ Θεὸς δέν μᾶς ἔχει ἐγκαταλείψει.
• Ὑπομένουμε ἕως  τέλους ἐπειδὴ ἐλπίζουμε στὴν Ἀνάσταση.

 

3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΖΩΗ ΠΗΓΗ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ

• Ἡ λειτουργικὴ ζωὴ εἶναι πηγὴ ὑπομονῆς καὶ ἐλπίδας. Οἱ ἀκολουθίες τοῦ νυχθημέρου θωρακίζουν τὸν πιστὸ στὴν Χριστοκεντρικὴ ἐλπίδα τῆς ζωῆς.
• Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡμέρα λαμπρή, ἀνθοφοροῦσα, ποὺ μᾶς ἀπομακρύνει, μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὶς φαρμακερὲς μέριμνες καὶ ἀναμνήσεις. Τὸ σημερινό σύστημα θέλει νὰ καταργήσει τὴν Κυριακὴ καὶ νὰ σκοτώσει τὴν ἐλπίδα. Ἡ Κυριακὴ τροφοδοτεῖ τὸν ἄνθρωπο μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδα. Δὲν ὑπάρχει γιά τούς χριστιανούς συννεφιασμένη Κυριακή.
• Ἡ κάθε  Θ. Λειτουργία εἶναι γιορτὴ ἐλπίδος καὶ χαρᾶς. Γι’ αὐτό καί σέ  κάθε γιορτὴ τελεῖται Θεία Λειτουργία. Ἡ Θεία Λειτουργία μᾶς μεταφέρει στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί μᾶς ἐφοδιάζει μέ δύναμη καί ὑπομονή.
• «Ὁ ἱερέας νὰ λειτουργεῖ κάθε μέρα γιὰ νὰ εὐλογεῖται ὁ τόπος», λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς.
• Οἱ ψαλμοί, οἱ ὕμνοι καί οἱ εὐχὲς προσφέρουν γαλήνη, εἰρήνη, ἐλπίδα, ξεκούραση, χαρά, θεολογία καί Δοξολογία. Ξεκινοῦν ἀπὸ τὸν πόνο καὶ καταλήγουν στὴν ἐλπίδα καί τή νίκη τῆς Ἀναστάσεως. Μέ τὶς  εὐχὲς  ἀπελευθερώνονται ὁ καϋμὸς καὶ τὸ ἄγχος καὶ βεβαιώνεται, ὅτι ὁ  πόνος ξεπερνιέται ὅταν  εἴμαστε τακτοποιημένοι ἐσωτερικά.
• Αὐτοὶ πού μελετοῦν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ κοινωνοῦν τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ γεμίζουν μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδα.
• Οἱ ποιμένες νὰ ὁδηγοῦν τοὺς νέους μὲ τὴ λειτουργικὴ ζωὴ στὴν ἐλπίδα.
• Νὰ εἶναι ὀργανωμένη ἡ λειτουργικὴ ζωὴ γιὰ νὰ μὴ ἀπελπίζει τὸ κόσμο.  Ἡ τάξη στὶς ἀκολουθίες καὶ ἡ παρουσία νέων στὸ Ναό, στὸ Ἱερό, στὸ Ψαλτήρι προσφέρει πολλὴ ἐλπίδα.
• Ὁ ὑπερβολικὸς φωτισμός, ὁ ἐκκωφαντικὸς ἦχος καί ἡ ἀταξία φυγαδεύουν τὴν κατάνυξη.
• «Σῶσον με Κύριε, γιατί Ἐσύ εἶσαι ἡ ὑπομονή μου!».

 [widgetkit id=7]